Just a glance on a matter.

Στεκόταν εκει΄΄...Ακριβώς όπως την είχα δει χρόνια πριν στα όνειρα μου.Άκαμπτη μορφή με φόντο μια θάλασσα.Και την βρήκα ακριβώς εκεί στην παραλία των θαμπών φώτων σαν μια εικόνα που ξεγλιστράει απ`τα όνειρα για να περάσει στο ξύπνιο ανάμεσα από τις χαραμάδες των ματιών.

 Να αγναντεύει την θάλασσα με καρτερία φωνάζοντας τα μάκρυνα τα ΄φωτα .Ακούνητη σε αυτό το λεπτό που βασιλεύει η απόλυτη σιωπή.Και έτρεξα με λαχτάρα κοντά της.

 Σαν την μια να χανόταν και την άλλη να στέριωνε η φιγούρα της στο φόντο.Ακριβώς όπως τότε και σε εκείνο το όνειρο που την πρωτοείδα και μου έγνεψε.

 Σαν μια σταλαγματιά ζωής στην παραλία των αγνώστων οδοιπόρων.Άγνωστος φωτοδότης που γλυκά διέταζε τα χρώματα να γίνουν σβήσουν για το βράδυ.Τότε παλιά μου χάρισε τα τρία φτερά και με γλυκύτητα με πρόσταξε κάθε φορά που θα θελήσω κάτι αληθινά να αφήνω ένα φτερό να χάνεται στον άνεμο.

 Και ο άνεμος ήρθε και άρχιζε να παίρνει το φόρεμα εκείνης της ωραίας κόρης,να ξεσηκώνει την φιγούρα της καθώς ακόμα πιο κοντά πλησίαζα με βιάση.

 Μέχρι και το ΄φως το παρέσερνε ο άνεμος καθώς αυτή νωχελικά λικνιζόταν και παραδινόταν σε αυτόν η΄όπως ο εγωισμός  μου θα ήθελε να λέει για χάρη μου.

 άρχισε με βιάση να στριφογυρνάει,με βιάση και με χάρη σε ανήλιαγο χορό που αν υπήρχαν μάρτυρες θα φάνταζε αιθέριος μακρυνός και σαν απο αλλη φτιάξη.

 Θαμπή και φωτεινή συνάμα  μέσα απ`την μουντάδα,απτόητο μετείκασμα που αφήνει αχόρταγο το μάτι.Θυμάμαι πως άφησα το πρώτο φτερό να χαθεί μέσα σε μια παραζάλη ζητώντας να ξεχάσω την αγάπη.

 Και ο χορός της έγινε ακόμα πιο δυνατός,ένα στροβίλισμα του ανέμου η νάταν άραγε αυτή που πρόσταζε τον  άνεμο?
Μετά το δεύτερο φτερό το άφησα πάνω από έναν βράχο ζητώντας την ελευθερία.
Ακόμα το θυμάμαι να χάνεται στον ουρανό.Μα τούτη την φορά ήμουν αποφασισμένος θα το άφηνα τώρα να χαθεί κρατώντας την για πάντα μαζί μου.

 Διστακτικά σαν το κατάλαβε σιγοσταμάτησε.Και καθώς μάταια το έψαχνα στις τσέπες να το βρω γλυκά ξανά μου σιγοψιθύρισε ,οσαν να μίλαγε βαθιά μες το μυαλο΄μου.
  "Μην ανησυχείς για το φτερό,το έχεις ήδη αφήσει εκείνη την στερνή φορά που ευχήθηκες στο όνειρο, να μείνεις για πάντα συντροφιά μου.."
  Και κάθως σίμωσα για να την πάρω αγκαλιά.Απαλά για ακόμα μια φόρα μου  ξεγλιστράει,αφήνωντας με αλόγιστο στην σκέψη..

Μικρή αναλαμπή χαράς που πάει και έρχεται σαν φάρος..

Μια ανάλυση..

Πολλοί μίλησαν για τέλος της ιστορίας,για το ότι στην εποχή μας δεν υπάρχουν πλέον ικανές ηγετικές μορφές να συσπειρώσουν κάτω από το προσωπικό τους όραμα και μύθο μάζες,για να ανατρέψουν ,να αλλάξουν τον ρου και την εξέλιξη των πραγμάτων,να μετασχηματίσουν κοινωνικές πραγματικότητες και να μας οδηγήσουν σε καινούργιους ατραπούς. Πολλοί επίσης επισήμαναν ότι αυτό συμβαίνει γιατί τα μέσα μαζικής πληροφορίας και η εικόνα του ηγέτη τίθεται κάτω από τον συνεχή φακό και παρακολούθηση μετατρέποντας το παραμικρό ελάττωμα και ολιγωρία σε μια προβολή της τρωτότητας και των αδυναμιών του,πράγμα που τον κατεβάζει στο ίδιο επίπεδο με μας και στόχο κριτικής σαν να είναι ο γείτονας μας,και αυτό ..ισχύει φυσικά. Είναι εύκολο πλέον για τον καθένα να δει ότι ο πολιτικός αρχηγός δεν είναι κάτι παραπάνω από χιλιάδες άλλους συμπολίτες του που έχουν μορφωθεί,έχουν τελειώσει πανεπιστήμια,έχουν ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο. Οπότε πλέον δεν μένει τίποτα άλλο για την ανάδειξή των ηγετών αλλά μόνο ένα κλειστό κύκλωμα κομματικής εξουσίας,μιας και τα κόμματα παραφράζοντας τον συνταγματικό τους ρόλο για την ανάδειξη της βουλήσεως του λαού,απλώς ποδηγετούν και επιβάλλουν τις απόψεις τους στον λαό καθώς όσοι είναι μέσα σε ένα οποιοδήποτε κόμμα θα πρέπει αναντίρρητα να συμφωνούν με τις αρχές του κόμματος που τους φιλοξενεί. Έτσι δεν υπάρχει και ταυτόχρονα θέση για κάποιον που θα ήθελε ενδεχομένως να συνδυάσει κάποια πράγματα που του φαίνονται λογικά από διάφορους χώρους σε μια ενιαία γραμή.Δεν αφήνουν στην ουσία να υπάρξει το μέτρο και η ενδιάμεση λύση στην πολιτική ζωή καθώς οι γραμμές διαχωρισμού είναι ξεκάθαρες και αλλάζουν στο ελάχιστο ,βλέπε πολιτική ατολμία,και υποκριτικά για να τσιμπήσουν όσους ψήφους χρειάζονται ...για τον επόμενο γύρο.΄Άλλωστε αυτό είναι το ζητούμενο...η πόλωση και οι ξεκάθαρες γραμμές από τον αντίπαλο..Για αυτό άλλωστε και η πολιτική έλλειψη και κρίση..Κανείς δεν τολμάει να προβεί σε μια μείξη των θέσεων που να αντικατροπτίζει τις αληθινές ανάγκες του πολίτη...Η δεξιά θα θεοποιεί μια αναρχία των αγορών χωρίς υψηλό κοινωνικό προστατευτισμό,ο σοσιαλιστής θα ευαγγελίζεται την ισοκατανομή του πλούτου,την κοινωνική δικαιοσύνη και τα επιδόματα που θα τα ξαναπαίρνει για να μπορέσει να λειτουργήσει η κρατικιστική του άποψη των πραγμάτων που θέλει ένα κράτος ρυθμιστή των πάντων και η αριστερά ακόμα χειρότερα θα επιθυμεί την κατάρρευσή των αγορών ,την σύνθλιψη του κεφαλαίου ώστε να μοιράσει ισομερώς τι?Μάλλον την φτώχεια. Εκεί στέκεται ανάμεσα ο πολίτης ο οποίος δεν μπορεί να καταλάβει γιατί δεν μπορούν τέλος πάντων αυτοί οι άνθρωποι να βρουν μια λύση πάνω στα υπαρκτά προβλήματα που αντιμετωπίζει και την εξεύρεση λύσεων....για όλους..Μα καλά μετά από τόσα χρόνια κρίσεων και προβληματισμών δεν υπάρχουν πρακτικές λύσεις για όλους τους τομείς της καθημερινότητας μας?Δεν έχει μπορέσει όλη αυτή η διανόηση να λύσει θέματα και να βρει αρχές και θεσμούς που να μην αφήνουν κανέναν χωρίς φωνή,χωρίς εκπροσώπηση από την κοινωνία..Να μην ωθούν κανέναν να αισθάνεται κοινωνική αδικία,αηδία,έπαρση,απομόνωση..Όλοι αυτοί όχι μόνο δεν βρίσκουν λύσεις αλλά καθημερινά δημιουργούν και καινούργια προβλήματα στους ανθρώπους και στους πολίτες μέσα από τον παραμορφωτικό φακό που βάζουν τους πολίτες να εστιάζουν στα προβλήματα και αυτός ο φακός λέγεται κομματική γραμμή. Μέσα λοιπον από αυτόν τον μηχανισμό αναδεικνύονται οι σημερινοί ηγέτες οι οποίοι σαν άλλοι Πάπες δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα πέρα από την ανακοινωθείσα και διατυμπανισθήσα ιδεολογική γραμμή αλλά έχοντας τον συμβολικό ρόλο του προκαθήμενου δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο παρά να λεν τις βλακείες που ευαγγελίζονται η κάθε κομματική κλίκα της επονομαζόμενης κομματικής επιτροπής,όντας δέσμιοι των αρχών του κάθε κόμματος που θεσπίστηκαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια και αποτελούν στην ουσία τους ένα αναχρονισμό και μια οπτική του σήμερα μέσα από την οπτική των αρχών του 20αιώνα..Όμως οι κοινωνίες τώρα μετασχηματίζονται με πολλοί γρηγορότερους ρυθμούς και η πληροφορία διαδίδεται επίσης με άλλους τόσους ενω αυτοί οι δύσκαμπτοι βρόγχοι δεν δύνανται στην ουσία να τους ακολουθήσουν,ούτε καν το κράτος και οι μηχανισμοί του. Όλοι λοιπόν ανεξάρτητα από τις θεωρητικολογίες βρίσκουν ένα μεσοβέζικο προκάλυμμα για να καλύψουν τις πράξεις τους και τις ανάγκες,χωρίς κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο αλλά μέσα από την τρέχουσα ανάγκη και η ιδεολογία καταλήγει ένα αδιόρατο όραμα,μια μεσσιανική ιδεοληψία που κάποτε θα ευοδωθεί.


Πρέπει να τελειώσει όλο αυτό το παραμύθι που στήρίζεται στις πλάτες όλων και που πλέον φαίνεται η ανεπάρκεια του σε κάθε τομέα...Όντως οι ηγέτες δεν υπάρχουν,αλλά δεν υπάρχουν για έναν και απλό λόγο...Γιατί δεν ΧΡΕΙΆΖΟΝΤΑΙ..Οι κοινωνίες πλέον δεν αποτελούνται από ηλίθιους και υποτελείς. Οι Έλληνες κατεξοχήν ένας διανοητικός λαός που ο καθένας από μας έχει και άποψη και γνώση των προβλημάτων του πολύ καλυτερα από τον από πάνω που οριζεται μέσα από το κομματικό κονκλάβιο θα μπορούσε πολύ απλά να έχει οποιαδήποτε θέση μέσα σε αυτούς τους μηχανισμούς και ακόμα και να κατάφερνε καλύτερα όσον αφορά την λήψη αποφάσεων για απλά πράγματα ,ακριβώς επειδή τα βιώνει..


Δεύτερον ζούμε σε μια εποχή που ξεμπροστιάζει την υστεροβουλία και την αδιαφορία των μηχανισμών αυτών πάνω στους πολίτες..Δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος για την δημιουργία μιας κίνησης,έστω μέσα από ένα κόμμα η οποία δεν θα έχει καμιά σχέση με τις ήδη υπάρχουσες δομές των κομμάτων .Ένα κόμμα που δεν θα έχει καν επιτροπές αλλά όλα τα μέλη του θα είναι επιτροπή και που οι αρχές του θα αλλάζουν κάθε φορά κατά βούληση των μελών του..Αυτό που θα προάγει μέσα από την άμεση δημοκρατία τις απόψεις και την θέληση του συνόλου. Και αυτό πλέον είναι εφικτό...Δεν θεωρώ ότι έχουμε κανέναν ανάγκη να μας εκπροσωπεί,πρέπει απλώς να έχουμε ένα κράτος που θα απαρτίζεται από συμπολίτες μας ταγμένους στο να εξυπηρετούν την θέληση μας και τίποτα παραπάνω,γιατί όλα τα άλλα είναι αχρείαστα. Και δεν μιλάω μόνο για το απαράδεκτο της έλλειψης δημοψηφισμάτων αλλά ακόμα περισσότερο γιατην φενάκη της όλης δομής του κρ'ατους που δημιουργεί συντεχνίες,κύκλους συμφερόντων και γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που όχι μόνο συνθλίβουν παρά την θέληση του τον πολίτη αλλά δεν του λύνουν κανένα μα κανένα πρόβλημα.Ο δε πολίτης έχει εθιστεί πλέον στο να κατηγορεί αλλά και να συμμετέχει απαθής σε αυτό το δράμα..Το σύστημα έχει ενισχύσει τον εγωισμό του καθένα μας σε μεγάλο βαθμό ώστε να αποδυναμώσει οποιαδήποτε κοινωνική συλλογική δράση και να μπορεί αν ασκεί εξουσία επ`αόριστον αλλά αυτό ακριβώς είναι και η αχίλλειος πτέρνα του. Δημιούργησε από μόνο του τις συνθήκες για τον μετασχηματισμό μέσα απο την ανάδειξη της ατομικότητας.Στην Ελβετία γίνονται 340 δημοψηφίσματα τον χρόνο μέσα από το ταχυδρομείο...Εδώ βλέπουμε δήμους 1000 και 2000 κατοίκων οι οποίοι εκλέγουν δημάρχους που κάνουν ότι θέλουν για τέσσερα χρόνια και κανείς πολίτης δεν μπορεί να εκφραστεί και να εναντιωθεί στις αποφάσεις τους αλλά καταλήγουν στο να δημιουργούν τοπικές κλίκες εξουσίας που εκμεταλλέυονται την δύναμη που τους δίνει ο ίδιος ο κόσμος..Και είναι εκνευριστικό..


Πλέον θεωρώ ότι η κοινωνία πρέπει να συνδιαλέγεται απόόμμνη της και δεν χρειάζεται κανέναν να αποφασίζει χωρίς τον ξενοδόχο..

Χαμένο απόσπασμα από το Συμπόσιο..

Φιλοσοφικοί διάλογοι.

.Αλκιβιάδης ¨Εχει διαφορά ο μοναχικός αυνανισμός απο τον συμμετοχικό?

Σωκράτης."Είναι κάτι σαν την δημοκρατία,αν είναι συμμετοχική όλοι νομίζουν πως οι μαλακίες που κάνουν είναι δημοκρατία."

Αριστοφάνης "Ενω στην αριστοκρατία την παίζουν οι άριστοι μόνοι τους και οι υπόλοιποι είναι νευριασμένοι.."

Αλκιβιάδης "Γιατί?

¨Σωκράτης "Γιατι δεν μπορούν να την παίξουν ..αριστοκρατικά και πρωθυπουργικά.."

Σωκράτης "Η μοναξιά της εξουσίας στην αριστοκρατία είναι σαν ένας αυτιστικός αυνανισμός.

" Αριστοφάνης "Σαφώς, μια και πρόκειται για υποχρεωτική λήψη αποφάσεων για άλλους που δεν καταλαβαίνουν αυτή την εμμονή που έχεις να παίρνεις αποφάσεις που δεν αρέσουν σε κανέναν.."

ΔΙΑΡΡΟΗ \ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΌ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΌ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Σύμφωνα με την διαρροή που έγινε από το GREEKLEAKS θέτουμε στην διάθεσή σας αποκλειστικές πληροφορίες που αφορούν το μυστικό σχέδιο που έχει συμφωνηθεί μεταξύ της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης για την σωτηρία της Ελλάδας και την διασφάλιση του μέλλοντος των επόμενων γενεών καθώς και για την απελευθέρωση της χώρας από τον κλοιό και τον βραχνά των δανείων που μας φόρτωσαν στο σβέρκο..
Μετά από λεπτομερείς και πολύπλοκους υπολογισμούς και αφού εξετάστηκαν όλες οι εναλλακτικές λύσεις συμφωνήθηκαν τα εξής..
Αφού το υπουργείο οικονομικών έθεσε τα πραγματικά έσοδα που θα εξοικονομηθούν με τα πρόσθετα φορολογικά μέτρα και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας τα οποία ανέρχονται για τα επόμενα έτη ως εξής¨Έτος : Λήξεις ομολόγων / Δάνεια ΕΕ, ΕΚΤ & ΔΝΤ

* 2010 : 15,80 / 38,00
* 2011 : 31,30 / 40,00
* 2012 : 31,70 / 24,00
* 2013 : 24,90 / 8,00

Σύνολο : 103,70 / 110,00
κατέληξαν στο συμπέρασμα και σε συνδυασμό με τα άλλα 50δις που προβλέπεται να εισέλθουν στα κρατικά ταμεία από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας ότι
ΔΕΝ ΣΥΜΦΈΡΕΙ να αποπληρώσουμε τα δάνεια..
Μετά από εισήγηση συμβούλων ανακάλυψαν ότι η γη σε πολλές περιοχές του κόσμου δεν κοστίζει παραπάνω από 50 έως 100 ευρώ το στρέμμα. Με το άνωθεν ποσό έχουμε την ικανότητα να ΑΓΟΡΆΣΟΥΜΕ μια τεράστια έκταση στην ΑΦΡΙΚΉ η σε κάποιο άλλο μέρος και να σχηματίσουμε ένα ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΟ κράτος με νέα επωνυμία για να μην συσχετιστεί με την κακή φήμη του υπάρχοντος στις διεθνείς αγορές. Προτάθηκε δε σαν τίτλος το Ολοκαίνουργια Ελλάδα. Εκεί όπως κάναν οι πρόγονοι μας θα ιδρύσουμε μια καινούργια χώρα με το κάτωθι σκεπτικό..Όλοι οι Έλληνες που έχουν φοροδοτική ικανότητα και υπολογίζονται στα τρία εκατομμύρια θα μεταναστεύσουν μαζικός στο καινούργιο κράτος και αντί να πληρώνουν φόρους για τα δάνεια θα χρησιμοποιήσουν αυτά τα χρήματα για την εκ νέου κατασκευή όλων των υποδομών. Υπολόγισαν ότι μπορεί άνετα να αγοραστεί μια έκταση σαν την Κύπρο που θα είναι και αναλογικά ευνοϊκή για τον πληθυσμό σε πρώτη φάση..Τα δε τρία εκατομμύρια μαζί με τις οικογένειές τους θα φθάσουν τα εξι εκατομμύρια. Στην Ελλάδα θα παραμείνουν μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι οικογένειές τους ήτοι τρία εκατομμύρια,ο στρατός και η αστυνομία επίσης για να φυλάνε τις έρημες κατοικίες των ξενιτεμένων. Σε μια έξαρση πατριωτικού ενθουσιασμού δεσμεύτηκαν όλα τα κόμματα να παραμείνουν και αυτά μαζί με τα στελέχη τους για να μην τυχόν επαναληφθούν τα ίδια και στην νέα χώρα..Η περίπτωση να φύγουν αυτοί δεν συζητήθηκε καν για λόγους πολιτικής αξιοπιστίας του συστήματος. Έτσι υπολόγισαν τα εξής. Αυτοί οι απεγκλωβισμένοι θα μπορέσουν σε ένα νέο υγιές πλαίσιο χωρίς όλες αυτές τις ευρωπαϊκές και κρατικές ηλιθιότητες καθώς και με ένα νέο νόμισμα που θα έχει αντίκρισμα σε χρυσό να πετύχουν ανάπτυξη της τάξης του 10% ανά έτος απλώς και μόνο με την εξάλειψη ΌΛΩΝ των δημοσίων υπαλλήλων και της ηλίθιας πολυνομίας και γραφειοκρατείας.Απελευθερωμένοι δε από τα ξένα συμφέροντα έστω και για λίγα χρόνια θα μπορούν να δώσουν βοήθεια και στα 2 εκατομμύρια αναξιοπαθούντων συμπολιτών που θα παραμείνουν στην Ελλάδα καθώς η βοήθεια θα δίδεται άμεσα και ονομαστικά από τον κάθε πολίτη σε άλλον πολίτη. Το σίγουρο δε είναι ότι με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές,χωρίς πόθεν έσχες και με σημαία ευκαιρίας μια που θα βρίσκεται πέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οποιαδήποτε άλλης διεθνούς συμφωνίας θα αποτελέσει πόλο έλξης όλων των παγκόσμιων επενδυτών και εφοπλιστών.Και το πιο έρημο μέρος να βρεθεί,εκατοντάδες εταιρίες θα άνοιγαν γραφεία και υποκαταστήματα καθώς και τράπεζες. Με την φυγή αυτών των Ελλήνων στην Ελλάδα θα παρέμενε ο στρατός για να φυλάει τα σύνορα,η αστυνομία για να φυλάει τις έρημες κατοικίες και θα απελευθερωνόταν ζωτικός χώρος για τους δημόσιους υπαλλήλους και τους μετανάστες..Στους μετανάστες δε θα δίνονταν προς διαχείριση οι περιουσίες μας και θα αναπτύσσονταν μια και δεν είναι υπόχρεοι σε κανένα φόρο και ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΆΝΕ σε κανένα,άρα ότι εισοδήματα αποκόμιζαν θα δίδονταν αποκλειστικά στην ανάπτυξη μια και ο μόνος περιοριστικός όρος θα είναι η απαγόρευση της εξαγωγής των χρημάτων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δε θα μπορούσαν να συντελέσουν στην ανάπτυξη της κρατικής περιουσίας και με την σειρά τους θα βασάνιζαν με διάφορες διαδικασίες μόνο τους μετανάστες,επειδή δε σε λίγο δεν θα πληρώνονταν θα μπορούσαν να κάνουν απεργίες και βόλτες και να έχουν όσες άδειες θέλουν. Οι πολιτικοί με την σειρά τους θα προσποιούνταν ότι όλα βαίνουν καλώς και θα κάλυπταν αυτή την μαζική φυγή μέχρι να ολοκληρωθεί και να μην πανικοβληθούν οι αγορές. Με τον τρόπο αυτό θα σταματούσαμε να πληρώνουμε οποιαδήποτε δόση σε Τροικα και ΔΝΤ χωρίς επιπτώσεις τουλάχιστον για το 60% των πολιτών. Όλα τα λεφτά θα πάνε κρυφά στο νέο κράτος και εδ΄ψ δεν θα μείνει φράγκο..Στην αρχή αναμένεται όλοι να νευριάσουν και να μας κράξουν διεθνώς αλλά όταν καταλάβουν ότι τους την φέραμε θα είναι αργά..Μετά από λίγο θα καταλάβουν ότι δεν πρόκειται να πάρουν φράγκο και θα σταματήσουν να ασχολούνται μαζί μας..Οι πολιτικοί θα ρίξουν την ευθύνη στα μέτρα πο επιβλήθηκαν από την Τρόικα για αυτήν την μαζική μετανάστευση μια και δεν μπόρεσαν να την σταματήσουν. Θα πουν "τι να κάνουμε?Αφού έφυγαν όλοι αυτοί οι ηλίθιοι που πλήρωναν" και σε λίγο θα είναι όλα μέλι γάλα..Και να μας διώξουν από την ΕΟΚ δεν έγινε και τίποτα,και απ την άλλη θα έχουμε αποκτήσει ΑΛΛΟ ένα κράτος πιο μοντέρνο,πιο οικονομικά ελέυθερο.Το να μπούμε δε σε επιτήρηση δεν θα μας νοιάζει μια και τα τρία εκατομμύρια που θα μείνουν θα την βγάλουν καθαρή και λόγω έκτασης αλλά και λόγω συναλλάγματος που θα εισρέει από το νέο κράτος για να πληρώνεται ο στρατός να μας φυλάει τα σύνορα.Το δε νέο κράτος με τους αφρικανικούς και ασιατικούς ρυθμούς ανάπτυξης,χωρίς καμμία γραφειοκρατική μέγγενη θα αποτελούσε την αίχμη του δόρατος του Ελληνισμού όπως άλλωστε έκαναν και οι πρόγονοί μας όταν "μπουκωνε" η κεντρική Ελλάδα από τον φθόνο και τον ανταγωνισμό των Ελλήνων μεταξύ τους.
Αυτά λοιπόν συζητήθηκαν μια και βλέπουν ότι τα λεφτά δεν πρόκειται να μαζευτούν,αλλά και να μαζευτούν δεν συμφέρει κανέναν Έλληνα να κάθεται να δουλεύει για να πληρώνει τις μαλακίες των άλλων και τους ξένους τοκογλύφους...Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα....

2011

O χρόνος εμετρήθει επακριβώς ως το ολάκερό του,και ο εναπομείναν κβαντικός αφρός εδυηλίσθει μετά παρισείας με τον σαμπανίζοντα,ελληνιστή,αφρώδη.Εις το μεταξύ ανέκρουσε πρίμα αν και τα λοίσθια ο παρωχημένος χρόνος ο οποίος οσονούπω μετέφερε δοκίμια ανθρώπινου πόνου για το προβλεπόμενο ετήσιο τεστ κοπώσεως.Kατόπιν
ευχές και παρατρεχάμενοι ασπαζόμενοι αντήλαξαν ασπασμούς επιδαψιλεύωντας τα καθέκαστα και τα καθώς πρέπει μεχρι που η ανάκρουσης των βαρελότων να τους ενθυμήση ποικιλοτρόπος την ανάρμοστη για γιορτινή ατμόσφαιρα μιζέρια που αναδύει μια ζωή που θυμίζει σήριαλ χωρίς διακοπή αρνούμενοι την ανασάλευση μιας παύσης.Σε αυτή δε την συνήθεια των αλλότριων χρόνων ο ρήτωρ δεν αντιπρότεινε τίποτα το σοβαροφανές και καθωσπρέπει εκτός από το θαυμαστικό αααά.... σε στυλ ιαχής που σμπαριάλισε την ζαχαρώδη κρούστα και αυτής της βασιλόπιττας ...Και γιορτάζαν το πέρασμα στο χρόνο που θύμιζε την καταδίκη του να ζήσουν μια σταλιά γιορτής μέσα στην προκαθορισμένη πορεία του τέλους που γιόρταζε και αυτό με τη σειρά του χαριζοντας μια υπενθύμιση σαν αυτοκόλλητο χαρτάκι στο ψυγείο που θύμιζε πως το γκάζι ήταν ανοιχτό και το πρόσεξες το ίδιο δευτερόλεπτο που από ρουτίνα άναψες και αυτό το γιορτινό τσιγάρο...

O βασιλιάς του διαπασών.

Σολλλλλλλλλλ.....
Σολλλλλλλλλλ.........
Κάπως έτσι τριγύριζε στους βρεγμένους δρόμους της πόλης του,μέσα από μικρά καλντερίμια που στένευαν κάθε έννοια οπτικής,αλλά πάντα κατάφερνε να ξεγλιστράει με χάρη ανάμεσά τους...
Όχι δεν ήταν χοντρός,ούτε καν παχουλός απλώς αυτή η πόλη που ζούσε ήταν φτιαγμένη σε λιλιπούτειες διαστάσεις,τα πάντα ήταν μικροσκοπικά και κακόβολα.Καμμία άνεση χώρου πουθενά,όλα ήταν καταραμένα μικρά,τα σπίτια,τα αυτοκίνητα...τα πιάτα του φαγητού να φανταστείς ήταν σαν τα πιατάκια του καφέ..Τα πάντα ήταν μικρά και κακόβολα..
Ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει πως οι συνάνθρωποι του μπόρεσαν και κατασκεύασαν έναν τόσο μικρό κόσμο για να ζούνε,να εργάζονται,να κοιμώνται,να ερωτεύονται,να ονειρεύονται.
Ακόμα και οι δρόμοι,η εκκλησία,το δημαρχείο,όλα ήταν τόσο καταραμένα μικρά...
Πλέον το είχε συνηθίσει,και απλώς περιδιάβαινε με ακόμα μεγαλύτερη προσοχή και με περισσή χάρη κάνοντας περίτεχνες πιρουέττες για να μην πατήσει κατά λάθος κάνα περαστικό,με τον ενδόμυχο φόβο να μην πρέπει να υποστεί κάποια απροσδόκητη μήνυση η παράπονο από τους συχνά γκρινιάρηδες και υπερβολικούς συμπολίτες του.
Σκεφτόταν αρκετά συχνά γι`αυτή την ανεξήγητη σκοπιμότητα που διέκρινε όλους αυτούς που είχαν αποφασίσει από παλιές εποχές να φτιάχνουν τόσο μικρές πόλεις μέσα σε έναν τεράστιο κόσμο και να τα στριμώχνουν όλα τόσο κοντά..Αλλά ποτέ δεν ένιωσε να καταλαβαίνει την αληθινή αιτία.
Γύρισε και στριμώχτηκε στο σπίτι του."Ουφ" σιγοψιθύρισε "χώρεσα και σήμερα"..
Τότε άνοιξε το μικροσκοπικό του συρταράκι και έβγαλε το διαπασών.
Ήταν η λατρεία του αυτό το μικρό όργανο. Το είχε μάθει και είχε εκπαιδευθεί σε αυτό εδώ και πολλά χρόνια με όλο του το είναι. Ήταν το αποκούμπι,η φυγή και το ξέσπασμα του,σε αυτήν την στενάχωρη πόλη.
Έκλεισε ερμητικά το παραθυράκι και μαντάλωσε την πόρτα του. Και άρχισε με μανία να το χτυπά και να παίζει την μοναδική του νότα..."Λαααα,Λαααα,Λαααα...."
Αφού του έφυγε η πολύ όρεξη και κουράστηκε,το σκούπισε προσεκτικά και το ξαναέβαλε στην πολύτιμη από βελούδο θήκη του. Αύριο είχε ακόμα ένα δύσκολο και μονότονο πρόγραμμα αν και ομολογουμένως πιο πλούσιο από τους περισσότερους συγχωριανούς του..
Θα σηκωνόταν πρωί 7.15,θα κουβάλαγε τον στυλό του και μερικά χαρτιά και αφού κατάφερνε να περάσει μέσα από όλα τα στενά δρομάκια,απέφευγε τα μικροσκοπικά αυτοκίνητα που τρέχαν σαν διάβολοι,θα έφτανε στο γραφείο του. Ήταν προνομιούχος γιατί το γραφείο του είχε ένα μικρό παραθυράκι που έβλεπε σχεδόν όλη την πλατεία,έβλεπε μάλιστα και τα δύο της παγκάκια..Εκεί θα ξεκίναγε τις σού μες και τους υπολογισμούς μια κα;ι ο καινούργιος του προϊστάμενος του είχε γίνει στενός κορσές τώρα τελευταία και έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν πιο τυπικός...Θα τελείωνε στις 6 τ`απόγευμα,αν εξαιρέσεις το διάλειμμα των 2.30 με 2.45 που προσφερόταν σε όλους ΄σάντουιτς με σαλιγκάρια και ένα ποτήρι με παν τς τζιτζικόζουμου...Τι απαίσιο και αυτό το πάν τς..Άσε που δεν είχε μείνει τζιτζίκι για τζιτζίκι με αυτή την καινούργια μανία...Έπρεπε κάθε τέσσερις μέρες να παραδίδει τον άδειο στυλό του στον προϊστάμενό του για να παραλάβει έναν ολοκαίνουργιο.(έτσι ελεγχόταν άλλωστε η παραγωγικότητα εκείνες τις εποχές)).
Όλο αυτό το διάστημα θα έπρεπε να κάνει συνεχώς υπολογισμούς για τα έσοδα τα έξοδα,τις ανάγκες..Και αυτές κάθε μέρα τις παρ έδιδε στον προ ιστάμενο του ο οποίος τις έδινε στα αντίστοιχα γραφεία εσόδων και εξόδων για έλεγχο,άλλα στο γραφείο πληθωρισμού,άλλα στο γραφείο υποτιμήσεως και ούτω καθεξής..
Ήταν βέβαια σχεδόν σίγουρος ότι κανείς δεν κοίταγε και έλεγχε όλους αυτούς τους μακροσκελέστατους υπολογισμούς και αυτό του έδινε μια σχετική ηρεμία..Όσο για το μαρτύριο του ελέγχου του στυλό είχε βρει μια λύση και γιαυτό..Φόραγε ένα τζιν στον ίδιο ακριβώς χρωματισμό με το στυλό!!!Έτσι εύκολα κατάφερνε να τον αδειάζει γράφοντας..στα απόκρυφά του μέρη...
Αφού κατάφερνε με κόπο να γυρίσει στο σπιτάκι του,τότε ξεκίναγε η αληθινή διασκέδασή του..
Έβγαζε με λαγνεία το μικρό ,ντυμένο με βελούδο κουτάκι,και αφού καθάριζε προσεκτικά με ένα πανάκι το διαπασών,άρχιζε με μανία να παίζει αυτήν την μοναδική νότα για αρκετή ώρα. Είχε ανακαλύψει όλες τις εκφάνσεις της,όλους τους τόνους,όλες τις παραφθορές,όλους τους τύπους έντασης,τις παραμικρές χροιές,όλα αυτά τα χρόνια που χτύπαγε ρυθμικά το διαπασών...
Έμοιαζε ακόρεστη αυτή η δίψα να ανακαλύψει όλο τον κόσμο που κρύβονταν πίσω από αυτήν την μοναδική νότα.
Εκείνο το βράδυ όμως θα τον περίμενε μια απρόσμενη πικρή έκπληξη...
Την ώρα που με μανία χτύπαγε το διαπασών στο χέρι του και ακουγόταν ο διαπεραστικός του ήχος,πάνω στην φρενίτιδα της έντασης,ξεκίνησε να το χτυπάει πάνω στο τραπέζι για να πάρει μια πιο ξύλινη "λα",συνέχισε για πολλή ώρα και ξαφνικά πάνω στην ορμή και στην ξέφρενη μανία του το παράκανε,χτύπησε τόσο δυνατά το διαπασών που λύγισε,στράβωσε...Για μια στιγμή συν ήρθε και αντίκρυ σε με έκπληξη και σοκ το αποτρόπαιο θέαμα..
Η μοναδική αγάπη του,το μοναδικό του πάθος είχε αχρηστευθεί...Παρατήρησε την κλίση που είχε πάρει και συνειδητοποίησε με μιας ότι ποτέ δεν θα ξαναακουγε αυτή την καθαρή λα που τόσο τον είχε συνεπάρει τόσα χρόνια...
Μια μαύρη απελπισία τον κατέκλυσε,ο κόσμος του σκοτείνιασε και έγινε ένα βαθύ πηγάδι απελπισίας..Βγήκε έξω από την πόρτα και την έκλεισε με δύναμη κρατώντας το μικρό στραβωμένο διαπασών μέσα στα χέρια του..
Με δύναμη το πέταξε στον απέναντι τοίχο που απείχε μόνο τρία μέτρα από την είσοδο του σπιτιού του..Χτύπησε πάνω στην πέτρινη κορνίζα του παραθύρου του γείτονα,έβγαλε ένα ήχο και έπεσε χάμω..Έμεινε αποσβολωμένος..Ο ήχος ήταν σίγουρος ότι δεν ήταν μια "Λα",αλλά παραταύτα είχε μια καθαρότητα αν και δεν διαρκούσε τόσο πολύ.
Το σήκωσε και το ξαναπέταξε με τον ίδιο τρόπο και αυτό ξαναήχησε με την σειρά του...
Χαρούμενος συνέχισε να το χτυπάει...Είχε ανακαλύψει επιτέλους την "Σολ"...