Ακόμα μια φορά...

Ήταν όλοι στις θέσεις τους όπως αρμόζει και όπως επιβάλλετε αρχετυπικά απ`τα βάθη της ιστορίας στα αέναα proccess της.

Και ένα αεράκι αισιοδοξίας καταλάμβανε όλα τα στρατόπεδα που καραδοκούσαν την αποτελεσματικότητα των επικοινωνιακών τεχνασμάτων των αρχηγών τους.

Κατά τα άλλα όπως είθισται,

κάποιοι πάνω στα μπαλκόνια και τους εξώστες,

πάνω στα υπερώα και οι άλλοι από κάτω να περιμένουν τις ευκολομάσητες ρήσεις και σλόγκαν,

να επαναλαμβάνουν υποτονικά η κραυγαχτά τις εκφράσεις που τους μάθαιναν από χρόνια για τις αντίστοιχες περιπτώσεις.

Όλοι κάναν πως ακούγανε προσεκτικά τις ρήσεις και τα λόγια και το χειρότερο προσποιούνταν πως τα καταλάβαιναν,γιατί οι όντως απαίδευτοι και αβασάνιστοι ,εξαιτίας των αρχηγών τους εγκέφαλοι δεν τους άφηναν καμιά ελπίδα να κατανοήσουν την πλάνη,τα κρυφά νοήματα των δισήμαντων και τρισήμαντων πολιτικών δηλώσεων που με την τελειότητα της πολιτικής ΄τέχνης,

μιας τέχνης που κουβαλά από πίσω της μεγάλη ιστορία ,από την απαρχή των κοινωνιών και εξελίχθηκε μαζί τους,

είχε φτάσει πια στον κολοφώνα της,γιατί η απάλειψη του τυχαίου απ`την ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο παρά.... η απόδειξη της εξέλιξης της πολιτικής τέχνης και επιστήμης.

Μιλάω για τέχνη περισσότερο γιατί η παραπλάνηση δεν είναι επιστήμη....

Και σε αυτήν την διαδραστική απαξίωση του τυχαίου και του ικανού,τα είδαμε όλα σαν μια επανάληψη με άλλο επικάλυμμα.

Οι επιλογές,η διαφοροποίηση του προ ιόντος,η αντίδραση,η εκτόνωση του συλλογικού ασυνείδητου,η ψυχολογία του όχλου,τα ψεύτικα διλήμματα,το μη χείρων βέλτιστον,οι κλακαδόροι,οι τοποτηρητές, οι καθοδηγούντες,οι εντολοδόχοι...

Το μόνο που δεν είδαμε ήταν αυτοί που κρύβονταν πίσω απ`τις κουρτίνες των μπαλκονιών,

τους υποβολείς και τους λεπτομερείς σχεδιασμούς τους..

Αυτούς δεν τους είδαμε καθώς κάτω απ`τα μπαλκόνια δεν φτάνεις για να ακούσεις...είσαι μακρυά...

Και η σκηνή εξελίχθηκε αυτούσια και προβλεπόμενη απ`το αταβιστικό ορμέμφυτο του πλήθους...

Κάποιοι έπλεναν τα χέρια τους μπροστά στα τάχα μου σημαντικά διλήματτα.

Εκεί άλλωστε έγκειται η τέχνη της εξουσίας να έχεις την ψευδαίσθηση ότι εσύ αποφασίζεις,αν και είναι δύσκολο να αποφασίσεις ορθά όταν πιο πριν έχουν φροντίσει να σου στερούν την ελπίδα και να σ`έχουν βάλει να τρέχεις νηστικός μέχρι να εξαλείψουν οποιαδήποτε ικανότητα σκέψης,όταν σε έχουν ήδη λαχανιάσει και ξετινάξει ψυχολογικά με κάθε λογής προβλήματα που οι ίδιοι με επιμέλεια σου στήσανε.

Πόσο με θαύμασα σαν μέρος του όχλου μες σ`αυτό το ιστορικό δράμα που εκτυλισσόταν μπροστά μου,

πόσο με θαύμασα και σας θαύμασα,όταν με παρρησία μεγάλη, με στόμφο και με αυτοπεποίθηση ότι δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός απ`αυτήν που σιγοψιθύριζαν με πειθώ οι λίγοι διπλανοί μας,

πόσο πολύ συγκινήθηκα,όταν με αυθόρμητες κραυγές και αλαλαγμούς φωνάζαμε όλοι μαζί κάτω απ`το μπαλκόνι.

"Τον Βαραββά,τον Βαραββά..."

Συγκινήθηκα πολύ,παρόλη την έξαψη που ένοιωθα,

αν και κάπου μέσα μου βαθιά ,

κάτι μου έλεγε ότι αυτός που θα σταυρώνονταν ,

για ακόμα μια φορά ,

θα ήταν,

κάποιος ,

ανάμεσα από εμάς....