Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

Δεν θυμάμαι ποτέ...Ποτέ δεν θυμάμαι...Κάποτε θα ξεχάσω...


Τα ξέχασα όλα αυτά, που διακοσμούν σαν παραινέσεις τα παιδικά μυαλά μας ,αυτά που υπερίπτανται του χρόνου και του χώρου...

Μα μετά τα θυμάμαι..

Τους ξέχασα όλους αυτού τους έρωτες που λύγισαν στο πάθος και στα θέλω τους σαν πυρωμένες λάμες που συγκρούονται σε μυστική μονομαχία και απλώς λυγίζουν και κόβονται σαν βούτυρο στο πρώτο χτύπημα.


Ποτέ δεν τους θυμάμαι..

Ξεχνώ συχνά τους λογαριασμούς του τηλεφώνου ,της ΔΕΗ,και μετά τους θυμάμαι όπως και τις ιστορίες που σου βρίσκονται τυχαία σαν τα ψιλά στην τσέπη σου και τελειώνουν με το που αγοράζεις εφημερίδα. Σαν όλες αυτές τις ιστορίες που έχουν συμβόλαιο με ημερομηνίες πληρωμών και λήξη..


Κάποτε τις θυμάσαι..
Δεν ξεχνάω ποτέ να αγοράζω τσιγάρα και αυτό με κάνει να θυμάμαι την αγάπη σου ,πόσο άπληστα μπορεί να ρουφηχθεί και μετά να αφήσει μια πικρίλα και μια απογοήτευση σαν κάποιον βαριά άρρωστο καπνιστή που δεν είχε το σθένος να το κόψει...




Μα μετά το ξεχνάω...
Θυμάμαι αρκετά τις κατηγορίες ότι έχω επιλεκτική μνήμη,και θυμάμαι ότι μ`αρέσει.
Δεν είναι δα και τόσο κακό..


Η μνήμη είναι κάτι που καλλιεργείται και η επανάληψη η αρχή της μάθησης αλλά βαρέθηκα τα θρανία και προτιμώ να θυμάμαι τα διαλείμματα..

Ώρες,ώρες δεν θυμάμαι τίποτα,και τίποτα δεν μου θυμίζει κάτι γιατί έτσι και αλλιώς όλες αυτές οι συσσωρευμένες μνήμες δεν είναι τίποτα άλλο από σκηνές μια ταινίας που διδάσκει το ακαταλόγιστο και το επιπόλαιο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας..

Μόνο σε παρακαλώ μη μου θυμίζεις την μικρότητα,την πονηριά,την βλακεία και την υποκρισία...

Δεν θυμάμαι πόσες φορές αγαπηθήκαμε,πόσα φιλιά μετρούσαμε τα βράδια,πόσα σφηνάκια ήπιαμε,σε πόσα μέρη ταξιδέψαμε...

Προσπαθώ να ξεχάσω την γραμματική,το συντακτικό,τα μαθηματικά,την χημεία,τους ελέγχους,την λογική του ένα και ένα ίσον δύο..Αυτά θέλω να τα ξεχάσω...Μπορεί έτσι να ξαναθυμίθω την μαγεία. Αυτή που μας χαρίστηκε αλόγιστα κάποιες φορές και εμείς την ξοδεύαμε στον βωμό μιας επόμενης κίνησης...

Προσπαθώ να θυμηθώ κάθε μικρή λεπτομέρεια...

Μα δεν θυμάμαι τα λόγια μα μόνο τον τίτλο του τραγουδιού που ακούγαμε εκείνο το καλοκαίρι στην Μονεμβάσια κάτω απ`την πανσέληνο,εκείνο που σου αφιέρωσα με νόημα,κερνώντας κρυφά τον ντι τζέι ,και αφού μου είχες πει το πόσο πολύ μ`αγαπάς..

Δεν ήταν το...

"Υοu dont remember,i never forget"

Δεν υπάρχουν σχόλια: