Εγκαιροφλεγείς στιχοπλοκίες.

Διαγουμίζεις τις λέξεις ,με ευκολία μεγάλη,

συχνά αντιστρέφεις ,το μαύρο σε άσπρο,

διασπαθίζεις με βιάση, πολύπλοκες έννοιες,

δολοπλοκίες υφαίνεις ,με τελίτσες και κόμματα.

Συχνά περιγράφεις ,ιστορίες κάποιων τρίτων,

μα απλά κανακεύεις ,κρυφές ματαιοδοξίες

και όταν υποκύπτεις ,χαρίζεις παρρησίας

καλότεχνων στίχων ,πλεγμένων με θέλξη.

Στα καλά σου συχνάζεις στα στέκια ζωγράφων

στις μαύρες σου ,αρχίζεις πολιτικές συζητήσεις

και στις γκρίζες τις ώρες σου ,πικρόχολα γράφεις

κάμποσα γράμματα, χωρίς παραλήπτες...

Θυμάμαι που κοίταγες τις άδειες σελίδες,

τότε που μάθαινες,τον λόγο να δράττεις.

Κρυφά σαν μου σφύριξες το mondus operandi....

"Στοιχίζω τις λέξεις σαν στρατιωτάκια,ανάλογα με το βάρος και το ύψος τους.

Αρχίζω μια μια να τις σκαλίζω και να τις ελαφραίνω απ`τα περιττά τους βάρη.

Μετά τις βάζω στην μπρίζα να φορτίσουν,και μετά τις σφηνώνω την μια μες`την άλλη,αλλά δεν φτιάχνω ενα απλό φράγμα,φτιάχνω ένα ηλεκτροφόρο κάστρο,να μην μπεί κανένας χωρίς κίνδυνο χωρίς ρίσκο,αλλοιώνω με επιμέλεια το νόημα των φράσεων που τόση κούραση είχε για να το γευτώ.

Και κάπως έτσι φτιάχνω ένα ποίημα."