Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

To Δωμάτιο....

Λείπω καιρό...
Λείπω τόσο καιρό που δεν θυμάμαι τίποτα....
Λείπω τόσο καιρό που ξέχασα από που λείπω..
Είμαι εδώ σ`αυτό το δωμάτιο που το διάλεξα με μεγάλη προσοχή γιατί ξέρω ότι είναι μαγικό...
Θα μείνω για πολύ καιρό ακόμα μέχρι να αγγίξω την αλήθεια,μέχρι να δω το κόσμο μέσα από όλα τα πρίσματα που μπορεί κανείς να τον δει...

Βλέπω την αυγή κάθε φορά σαν μια πρώτη φορά και νιώθω γεμάτος....








Δεν θα πάω πουθενά θα μείνω εδώ μέχρι να θυμηθώ....
Θα παίρνω το πρωινό μου μέσα,σ`αυτό το δωμάτιο μέχρι να μου ανοίξει την μαγεία του και να μ`αφήσει να δω την αλήθεια,μέχρι να μου αποκαλύψει τα μυστικά του κόσμου...






Βλέπω το φεγγάρι ξανά και ξανά.
Λείπω καιρό μα δεν μου λείπει τίποτα,κανόνισα να μην λείπω και σε κανένα. Πρέπει να δω τα πάντα χωρίς φίλτρα χωρίς αντικατοπτρισμούς στεγνά,πρέπει να δω τα πάντα σαν ένα μυστήριο που να μην με φοβίζει αλλά να με γεμίζει έκπληξη και αγάπη ,όχι για τίποτε άλλο αλλά για να σας πω την αλήθεια μεταξύ μας....βλέπω ,ήδη εδώ και πολύ καιρό αλλά αυτό είναι και η καταδίκη για κάποιους που δεν πρέπει να πειστούν, δεν πρέπει να ακούσουν γιατί βλέπουν τα πάντα ,διαβάζουν και τις παραμικρές σκέψεις των άλλων και παραταύτα δεν έχουν η δεν θέλουν να τρέψουν την ροή των πραγμάτων υπέρ τους. Υπέρ ποιανού?
Λείπω καιρό ,με ξέχασα...
Και έτσι βλέπω τους περαστικούς,τους ταξιδιώτες που μάταια ψάχνουν τους εαυτούς τους ,την ευτυχία,την αποκατάσταση,την ηδονή ,την αγάπη και βρίσκουν την υποκρισία,τον ατομισμό,την σύγκρουση των υπερήφανων Εγώ τους να ποτίζει τα λουλούδια των δρόμων της ζωής τους με κλάματα,με οδύνες με μια ευτυχία όπως αυτή που έμαθαν στα σήριαλ και προσπαθούν μηχανικά να την αναπαραστήσουν γενόμενοι πρωταγωνιστές σαυτή την σαπουνόπερα που έφτιαξαν με μεράκι και με προσοχή βάζοντας τον εαυτό τους στον ρόλο του πρωταγωνιστή και προσπαθώντας στους υπότιτλους να γραφτεί το όνομα τους πάνω απ`τους άλλους(γιατί αλήθεια?) λες και το σήριαλ θα κρατήσει για πάντα....

Και έτσι και εγώ λείπω...Δεν παίζω σε κανένα σήριαλ. Είμαι εδώ σ`αυτό το μαγικό δωμάτιο και περιμένω να δω τα πάντα,να τα αφήσω να παρελάσουν μπροστά μου μέχρι να καταλάβω το μυστικό τους νόημα,μέχρι να δω όλες τις αποχρώσεις τους χωρίς καμία έλλειψη χωρίς καμία παραμόρφωση...


Δεν με νοιάζει αν είναι ασπρόμαυρα.
Δεν με νοιάζει αν είναι γκρι.
















Δεν με νοιάζει αν είναι κίτρινα,αρκεί να καταλάβω ...


Η αλήθεια είναι οτί δεν μου λείπει τίποτα,έχω όλες τις ανέσεις,και αποτοξινώνομαι αρκετά απ τα δηλητήρια που ψεκάζεται τους διπλανούς σας,τον φθόνο την ζήλια όλα αυτά τα μικρά και ανούσια κόμπλεξ που προσπαθείτε να εκπαιδευθεί τε και να εκπαιδεύσετε τους διπλανούς σας.Το πιο αγαπημένο μου δηλητήριο βέβαια είναι η μικρότητα,αυτό που σας διαποτίζει με την πρώτη ευκαιρία,ναι βέβαια η μικρότητα ,που σε λίγο θα κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση,αν και άνθρωπος θα έπρεπε να κοιτάζει πάνω παραταύτα κάθεστε με σκυμμένο κεφάλι και μετριέστε μεταξύ σας στην μικρότητα και στην χαιρεκακία......



Δεν με νοιάζει και αν τα πράγματα είναι μπλέ.
Το δωμάτιο άρχισε να μου δείχνει την μαγεία του με αυτ΄τον απλό τρόπο αλλάζοντας την όψη των πραγμάτων και ευτυχώς ήμουν εκεί και παρών.
Ασχέτως αν λείπω,σας το είπα νομίζω ότι λείπω πολύ καιρό..




















Καμιά φορά σκοτεινιάζει αλλά και πάλι τα χρώματα αποκτούν μια άλλη αίγλη μέσα στο σβήσιμο του φεγγαριού στην θάλασσα ,σε κάνει να ξεχνιέσαι. Και έτσι ξεχνιέμαι και σας αγαπάω όπως είσαστε δεν με πειράζει πλέον τίποτα. Σας δέχομαι όπως είσαστε ,μην απορείτε και εγώ είμαι σαν και σας τα 'έχω όλα και δεν έχω τίποτα. Απλώς φροντίζω να λείπω όταν σας πιάνουν οι κακές σας και δεν συμμετέχω. Να ....είμαι μια εικόνα πλέον,σας παρατηρώ και σας αγαπώ μέχρι εκεί που μπορώ,θαυμάζω τις φιγούρες σας μπροστά στον καθρέπτη και σας χειροκροτώ με ένα απαλό θρόισμα που φεύγει μέσα απ`τα χέρια μου καθώς σιγανά χειροκροτώ....






























Και αν το δωμάτιο επιμένει να αλλάζει χρώματα δεν με πειράζει καθόλου,τα είδα όλα τα χρώματα και αυτή όπως σας είπα είναι και η μαγεία. Να βλέπεις τα ίδια πράγματα μέσα από όλα τα χρώματα και να μην σε ενοχλεί τίποτα,γνωρίζοντας πως τα βλέπουν και οι άλλοι.
Αν αυτό σας πληγώνει ,αν σας εξαγριώνει,αν σας ταράζει μην ανυσυχείται. Εσείς έχετε το πρόβλημα όπως άλλωστε το είχα και εγώ,και γιαυτό σας προσκαλώ σ`αυτό το μαγικό δωμάτιο.



Να μείνετε μόνοι σας μέχρι να αφουγκραστείτε την μαγεία του,το δωμάτιο σας περιμένει να σας αποκαλύψει και σε εσας τα μυστικά του,αφού αφήσετε πίσω όλα αυτά που κατακρινετε στους άλλους και αυτό για το καλό σας ,γιατί εδώ σ`αυτό το δωμάτιο δεν υπάρχει κανείς παρα μόνο εσεις.....



Εγώ λείπω καιρό........