Όταν ήρθε η αγάπη....

Η αγάπη μου έρχετε σαν μια ολόφωτη γιορτή,
σαν αστραπή σε μια έρημο που σημαίνει βροχή.
Η αγάπη μου έρχετε σαν παρέλαση ,γεμάτη λάμψεις και κρότους,
σαν πυροτεχνήματα στην σκοτεινή νύχτα.
Η αγάπη μου έρχετε σαν κατακλυσμός που παρασύρει στο διάβα της όλα τα εμπόδια .
Η αγάπη μου έρχετε σαν επέλαση,σαν ορειμαγδός,σαν συναγερμός που ξυπνάει τα έρημα μέσα στην μαύρη νύχτα.
Η αγάπη μου έρχετε σαν μια βροντή καθώς σπάει το φράγμα του ήχου.
Η αγάπη μου έρχετε όπως θα έπρεπε, μέσα σε όλη την μεγαλοπρέπεια της ντυμένη,
και καθώς έρχετε ....με προσπερνά,
χωρίς να την δώ,
χωρίς να την ακόυσω,
χωρίς να την αντιληφθώ ,
γιατί ήμουν καλέσμένος σε πένθιμο χορό που έστησα,
θρηνώντας βαθειά το κάθε λεπτό που ζούσα μακριά της....

X-RAYs of memories...

Κόκαλα που περιφέρεστε ανάμεσα από χώρες.
Κόκαλα που δονήστε από πάθος και ελπίδα.
Κόκαλα που ζεσταίνεστε και κρυώνετε,
που υπάρχετε ζητώντας θεούς και πεπρωμένα.
Οστά που θυμάστε μέχρι να ξεχαστείτε.
Οστά που λατρεύεστε και αναρωτιέστε.
Οστά που αναπαράγεστε,
που κρύβεστε πίσω από σάρκα.
Κόκαλα που λυπάστε,
που τρίβεστε μεταξύ σας ,μέσα στον χρόνο,
που αποκαλύπτεστε ,
καθώς κυλάει ο άνεμος,
μέσα απ`την άμμο.
Κόκαλα που σκεπάζεστε με επιταγές μιας μόδας,
που βρίσκετε τρόπους να πετάτε ψηλότερα,να τρέχετε γρηγορότερα.
Κόκαλα που βρίσκετε τρόπο να αφήνετε παντοτινά σημάδια σε άσπρες σελίδες..
Οστά που ντρέπεστε,
που λάμπε τε από έπαρση στοιχησμένα σαν νομάδες,
που διατηρείτε αλώβητους τους περιορισμούς σας και τους επεκτείνετε όσο μπορείτε πάνω απ`την φύση σας ,
μέσα σε ιδέες και σκέψεις,
μέσα από στάσεις επί παντός επιστητού,
που πείθεστε και φτιάχνετε συμβάσεις για να επιβραβεύεστε και να μετέχετε.
Οστά που αγαπιέστε και πιστεύεστε..
Και εσείς μνήμες,που θυμάστε,
που κρύβεστε στα οστά,
σε ακατανόητους σπειροειδής και γραμμικούς κώδικες,
που ξυπνάτε στις πιο απρόσμενες στιγμές,
που με κάνατε να θυμάμαι τα πιο μακρινά,που με αφήσατε να δω τα πιο παλιά,
που με οδηγήσατε σ`αυτές τις στιγμές ,
κρυμμένων αιώνων..
Κατασταλιάστε τώρα,....ησυχάστε.....
Δώστε μου ξανά γαλήνη και λήθη ,
....μέχρι να τελειώσει και αυτό το θορυβώδες διάλειμμα...

Έμεινα άφωνος...

Ακούω προσεκτικά,παρατηρώ τις παραμικρές εντάσεις,την παραμικρή αλλαγή χροιάς στις φωνές σας.
Κοιτάω κάθε φορά που λέτε κάτι την ασυνείδητη φορά των ματιών σας και γνωρίζω ότι οι επαγγελματίες ψεύτες ξέρουν καλά κάθε φορά που ψεύδονται να σε κοιτούν κατάματα,χωρίς τρεμόπαιγμα...
Μπράβο..Είσαστε τέλειοι,μας οδηγείται με θάρρος στην αλήθεια σας.
Έχω πειστεί ότι έχετε ξεπεράσει το πολυμορφικό σας Εγώ και ενδιαφέρεσθε και για την υπόλοιπη αγέλη.¨Ότι και αν τρώτε τα πιο αδύναμα ζώα απ`το κοπάδι στους χειμωνιάτικους βοσκότοπους που μας φέρατε το κάνετε για το καλό μας..
Για την επιβίωση...
Μας απελπίσατε εντελώς και μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε,είμαστε αδύναμοι να βρούμε τροφή μόνοι μας χωρίς να δαγκώνουμε τον διπλανό μας..Ακόμα χειμώνας είναι έτσι και αλλιώς,δεν υπάρχει καλοκαίρι το καταλάβαμε. Και ακόμα επιμένετε να μας πείσετε για την αυτονόητη αναγκαιότητα που επιμεληθήκατε με περισσή σπουδή να κατασκευάσετε.
Έτσι και αλλιώς οι βοσκοί μας σας εξήγησαν τα καθήκοντά σας και εσείς σαν καλά μαντρόσκυλα μας δείξατε τα όρια μας ,μας οδηγήσατε στα προκαθορισμένα μονοπάτια στους προκαθορισμένους βοσκότοπους.
Θα γίνουν όλα όπως θέλετε,αρκεί να γαβγίζετε δυνατά κάθε φορά,δυνατά με επαναλήψεις και να αφήνετε την ελπίδα να κρύβετε σε κάθε ασυμφωνία σας,σε κάθε ψεύτικο δίλημμα,σε κάθε αντίθεση. Λάθος,μάλλον τώρα δεν χρειάζεστε καμιά ελπίδα,τώρα πάμε και έτσι γιατί η ελπίδα δημιουργεί αναταράξεις μπορεί κάποιος να ξεφύγει..
Ωραία οδηγήστε μας έτσι, χωρίς ελπίδα αλλά με βάση την αναγκαιότητα των βοσκών σας. Έτσι και αλλιώς είμαστε άφωνοι ,πάντα θα προσπαθούμε να συνεννοηθούμε για το αυτονόητο.
Θα κάνουμε το καθήκον μας,θα πάμε όπου μας πάτε,έτσι και αλλιώς είναι κοινή η μοίρα μας. Είσαστε και εσείς αδύναμοι,γιατί έτσι είναι τα κοπάδια.
Απλώς τα μαντρόσκυλα γαβγίζουν..
Και όταν δεν κάνουν καλά την δουλειά τους,αντικαθίστανται..
Ελπίζω να σας πλήγωσα...

Serenity has left us apart.

Όταν όλοι χαθήκαν στις αυλές τους,

Mentre l`angosia del domani ci circondava,

In this world of crisis,

Kαθώτι τα αγκάθια μεγάλωναν,

gli infortuni che appaiono coicidenti,

because the crisis is in our deep ourselves,

και οι τιμές στις αγορές ανεβοκατεβαίνουν,

non valgono piu da quelli che succedono,

so the perfect crisis,arrives at the perfect time,

αδιάφοροι εμείς μονολογούσαμε,

e quando il mondo crollava,

cause the heroes have left us apart,

μα η ιστορία σαλπάρει ξανά,

tutti ripartiti dallo zero,contavanno

and their sons who took the lesson

και σε μιά ανώτερη σπείρα τα πανιά της γεμίζουν αέρα,

come no ripetere gli stessi errori,

followed the new wind which had started to blow,

έτοιμοι να μην ξαναπεράσουν απ`τις ίδιες παλιές θάλασσες...

Επιτέλους,βάλτε μια τάξη...

Βρώμικα μηχανουργεία του μυαλού μου σταματήστε πρώτα απ`όλα να κάνετε φασαρία σε ώρες κοινής ησυχίας,
σταματήστε τώρα ,να σφυρηλατείτε με θόρυβο εκδικήσεις,
να ελασματοποιήτε πλάνες,
να περιελίσσεται γεννήτριες δολοπλοκιών και να γαλβανίζετε εκτιμήσεις.
Σταματήστε να βρομίζετε τα πεζοδρόμια του λιμανιού.
ΤΏΡΑ..
Ψυχαναγκαστικές μου συνάψεις ,
σταματήστε να περιφέρεστε απειλητικά σαν τα ΜΑΤ και να χτυπάτε τα ρόπαλα σας στις ασπίδες απειλώντας την κάθε φυγή απ`την ρουτίνα και την επανάληψη.
Σαν κίνημα απεργών καταντήσατε νευρώνες μου.
Γιατί να κάνετε στάση και διαδήλωση σήμερα,πάνω στα πιο κρίσιμα προβλήματα που θέλουν επειγόντως λύση και η κάθε μοναχική αναλαμπή σας κατάντησε πια σαν οκνηρός απεργοσπάστης να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στην παραγωγή απ`αυτά που έμελλε να στέρξει.
Νοσοκομεία της υπόφυσης γιατί επιμένετε να αυτοθεραπεύεται πάσα ανίατη νόσο που θα έπρεπε να έχει εξαφανισθεί εδώ και χρόνια???
Και εσείς μικρές μου άστατες σκέψεις σαν ταξιτζήδες χώνεστε σ`άλλες λωρίδες χωρίς φλας και κουβαλάτε 3-4 μαζί για να τους πάτε όπου θέλετε εσείς και όχι όπου πάνε.
Κονσερβοποιείες του δεξιού μου λοβού,
σταματήστε μέσα σ`αυτή την κρίση να παράγετε και να ποστιάζετε στο τέλος της γραμμής παραγωγής τεράστιες ποσότητες απ`τις ίδιες αδιάθετες κονσέρβες.
Άσε και λίγο να καταναλώνουμε το φρέσκο να γλυκάνει την μέρα μας.
Βλοσυρέ μου δικαστή και λιγδερέ μου δικηγόρε σταματήστε τους θεατρινισμούς σας γιατί ξέρω ότι τα συμφωνήσατε κάθε φορά να βγαίνω λάδι χορηγώντας μου απαλλακτικά βουλεύματα λόγω αμφιβολιών.
Και εσείς των πεδιάδων του αριστερού μου λοβού σταματήστε να σπέρνεται και να φυτρώνουν αυτά τα υβρίδια που μοιάζουν με καρπούς χωρίς κουκούτσια,χωρίς γεύση που απλώς μας θυμίζουν κάτι φρέσκο. Μην καλλιεργείτε τίποτα ,αγρανάπαυση. Τέλος...
Και εσύ που δεν στεγανοποίησες τους βόθρους όταν έπρεπε, ρούφηξε τα όλα και πέταξε τα επιτέλους μακρυά από δω... γιατί σε βλέπω.
Τώρα τι να πω σε εσένα Υπερεγώ μου, ακόμα και τώρα που σε κατάντησα γέρικο σκυλί να λιάζεσαι στο πίσω μέρος της αυλής μου,
ακόμα και τώρα μου την στήνεις και τους υποκινείς σ`αυτή την φασαρία??
Ακόμα γαβγίζεις ,που σε τάισα με τα πιο λεπτεπίλεπτα φαγητά και σου πήρα τα πιο ωραία ρουχαλάκια,
που σε πήγα τόσες βόλτες για κατούρημα παντού?
Ακόμα ένα άπληστο κολόσκυλο είσαι, που γαυγίζει...?
Άντε μετά να κυβερνήσεις σ`αυτό το μπάχαλο,
....κατάντησα Ελλάδα....