Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

2011

O χρόνος εμετρήθει επακριβώς ως το ολάκερό του,και ο εναπομείναν κβαντικός αφρός εδυηλίσθει μετά παρισείας με τον σαμπανίζοντα,ελληνιστή,αφρώδη.Εις το μεταξύ ανέκρουσε πρίμα αν και τα λοίσθια ο παρωχημένος χρόνος ο οποίος οσονούπω μετέφερε δοκίμια ανθρώπινου πόνου για το προβλεπόμενο ετήσιο τεστ κοπώσεως.Kατόπιν
ευχές και παρατρεχάμενοι ασπαζόμενοι αντήλαξαν ασπασμούς επιδαψιλεύωντας τα καθέκαστα και τα καθώς πρέπει μεχρι που η ανάκρουσης των βαρελότων να τους ενθυμήση ποικιλοτρόπος την ανάρμοστη για γιορτινή ατμόσφαιρα μιζέρια που αναδύει μια ζωή που θυμίζει σήριαλ χωρίς διακοπή αρνούμενοι την ανασάλευση μιας παύσης.Σε αυτή δε την συνήθεια των αλλότριων χρόνων ο ρήτωρ δεν αντιπρότεινε τίποτα το σοβαροφανές και καθωσπρέπει εκτός από το θαυμαστικό αααά.... σε στυλ ιαχής που σμπαριάλισε την ζαχαρώδη κρούστα και αυτής της βασιλόπιττας ...Και γιορτάζαν το πέρασμα στο χρόνο που θύμιζε την καταδίκη του να ζήσουν μια σταλιά γιορτής μέσα στην προκαθορισμένη πορεία του τέλους που γιόρταζε και αυτό με τη σειρά του χαριζοντας μια υπενθύμιση σαν αυτοκόλλητο χαρτάκι στο ψυγείο που θύμιζε πως το γκάζι ήταν ανοιχτό και το πρόσεξες το ίδιο δευτερόλεπτο που από ρουτίνα άναψες και αυτό το γιορτινό τσιγάρο...

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

O βασιλιάς του διαπασών.


Σολλλλλλλλλλ.....
Σολλλλλλλλλλ.........
Κάπως έτσι τριγύριζε στους βρεγμένους δρόμους της πόλης του,μέσα από μικρά καλντερίμια που στένευαν κάθε έννοια οπτικής,αλλά πάντα κατάφερνε να ξεγλιστράει με χάρη ανάμεσά τους...
Όχι δεν ήταν χοντρός,ούτε καν παχουλός απλώς αυτή η πόλη που ζούσε ήταν φτιαγμένη σε λιλιπούτειες διαστάσεις,τα πάντα ήταν μικροσκοπικά και κακόβολα.Καμμία άνεση χώρου πουθενά,όλα ήταν καταραμένα μικρά,τα σπίτια,τα αυτοκίνητα...τα πιάτα του φαγητού να φανταστείς ήταν σαν τα πιατάκια του καφέ..Τα πάντα ήταν μικρά και κακόβολα..
Ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει πως οι συνάνθρωποι του μπόρεσαν και κατασκεύασαν έναν τόσο μικρό κόσμο για να ζούνε,να εργάζονται,να κοιμώνται,να ερωτεύονται,να ονειρεύονται.
Ακόμα και οι δρόμοι,η εκκλησία,το δημαρχείο,όλα ήταν τόσο καταραμένα μικρά...
Πλέον το είχε συνηθίσει,και απλώς περιδιάβαινε με ακόμα μεγαλύτερη προσοχή και με περισσή χάρη κάνοντας περίτεχνες πιρουέττες για να μην πατήσει κατά λάθος κάνα περαστικό,με τον ενδόμυχο φόβο να μην πρέπει να υποστεί κάποια απροσδόκητη μήνυση η παράπονο από τους συχνά γκρινιάρηδες και υπερβολικούς συμπολίτες του.
Σκεφτόταν αρκετά συχνά γι`αυτή την ανεξήγητη σκοπιμότητα που διέκρινε όλους αυτούς που είχαν αποφασίσει από παλιές εποχές να φτιάχνουν τόσο μικρές πόλεις μέσα σε έναν τεράστιο κόσμο και να τα στριμώχνουν όλα τόσο κοντά..Αλλά ποτέ δεν ένιωσε να καταλαβαίνει την αληθινή αιτία.
Γύρισε και στριμώχτηκε στο σπίτι του."Ουφ" σιγοψιθύρισε "χώρεσα και σήμερα"..
Τότε άνοιξε το μικροσκοπικό του συρταράκι και έβγαλε το διαπασών.
Ήταν η λατρεία του αυτό το μικρό όργανο. Το είχε μάθει και είχε εκπαιδευθεί σε αυτό εδώ και πολλά χρόνια με όλο του το είναι. Ήταν το αποκούμπι,η φυγή και το ξέσπασμα του,σε αυτήν την στενάχωρη πόλη.
Έκλεισε ερμητικά το παραθυράκι και μαντάλωσε την πόρτα του. Και άρχισε με μανία να το χτυπά και να παίζει την μοναδική του νότα..."Λαααα,Λαααα,Λαααα...."
Αφού του έφυγε η πολύ όρεξη και κουράστηκε,το σκούπισε προσεκτικά και το ξαναέβαλε στην πολύτιμη από βελούδο θήκη του. Αύριο είχε ακόμα ένα δύσκολο και μονότονο πρόγραμμα αν και ομολογουμένως πιο πλούσιο από τους περισσότερους συγχωριανούς του..
Θα σηκωνόταν πρωί 7.15,θα κουβάλαγε τον στυλό του και μερικά χαρτιά και αφού κατάφερνε να περάσει μέσα από όλα τα στενά δρομάκια,απέφευγε τα μικροσκοπικά αυτοκίνητα που τρέχαν σαν διάβολοι,θα έφτανε στο γραφείο του. Ήταν προνομιούχος γιατί το γραφείο του είχε ένα μικρό παραθυράκι που έβλεπε σχεδόν όλη την πλατεία,έβλεπε μάλιστα και τα δύο της παγκάκια..Εκεί θα ξεκίναγε τις σού μες και τους υπολογισμούς μια κα;ι ο καινούργιος του προϊστάμενος του είχε γίνει στενός κορσές τώρα τελευταία και έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν πιο τυπικός...Θα τελείωνε στις 6 τ`απόγευμα,αν εξαιρέσεις το διάλειμμα των 2.30 με 2.45 που προσφερόταν σε όλους ΄σάντουιτς με σαλιγκάρια και ένα ποτήρι με παν τς τζιτζικόζουμου...Τι απαίσιο και αυτό το πάν τς..Άσε που δεν είχε μείνει τζιτζίκι για τζιτζίκι με αυτή την καινούργια μανία...Έπρεπε κάθε τέσσερις μέρες να παραδίδει τον άδειο στυλό του στον προϊστάμενό του για να παραλάβει έναν ολοκαίνουργιο.(έτσι ελεγχόταν άλλωστε η παραγωγικότητα εκείνες τις εποχές)).
Όλο αυτό το διάστημα θα έπρεπε να κάνει συνεχώς υπολογισμούς για τα έσοδα τα έξοδα,τις ανάγκες..Και αυτές κάθε μέρα τις παρ έδιδε στον προ ιστάμενο του ο οποίος τις έδινε στα αντίστοιχα γραφεία εσόδων και εξόδων για έλεγχο,άλλα στο γραφείο πληθωρισμού,άλλα στο γραφείο υποτιμήσεως και ούτω καθεξής..
Ήταν βέβαια σχεδόν σίγουρος ότι κανείς δεν κοίταγε και έλεγχε όλους αυτούς τους μακροσκελέστατους υπολογισμούς και αυτό του έδινε μια σχετική ηρεμία..Όσο για το μαρτύριο του ελέγχου του στυλό είχε βρει μια λύση και γιαυτό..Φόραγε ένα τζιν στον ίδιο ακριβώς χρωματισμό με το στυλό!!!Έτσι εύκολα κατάφερνε να τον αδειάζει γράφοντας..στα απόκρυφά του μέρη...
Αφού κατάφερνε με κόπο να γυρίσει στο σπιτάκι του,τότε ξεκίναγε η αληθινή διασκέδασή του..
Έβγαζε με λαγνεία το μικρό ,ντυμένο με βελούδο κουτάκι,και αφού καθάριζε προσεκτικά με ένα πανάκι το διαπασών,άρχιζε με μανία να παίζει αυτήν την μοναδική νότα για αρκετή ώρα. Είχε ανακαλύψει όλες τις εκφάνσεις της,όλους τους τόνους,όλες τις παραφθορές,όλους τους τύπους έντασης,τις παραμικρές χροιές,όλα αυτά τα χρόνια που χτύπαγε ρυθμικά το διαπασών...
Έμοιαζε ακόρεστη αυτή η δίψα να ανακαλύψει όλο τον κόσμο που κρύβονταν πίσω από αυτήν την μοναδική νότα.
Εκείνο το βράδυ όμως θα τον περίμενε μια απρόσμενη πικρή έκπληξη...
Την ώρα που με μανία χτύπαγε το διαπασών στο χέρι του και ακουγόταν ο διαπεραστικός του ήχος,πάνω στην φρενίτιδα της έντασης,ξεκίνησε να το χτυπάει πάνω στο τραπέζι για να πάρει μια πιο ξύλινη "λα",συνέχισε για πολλή ώρα και ξαφνικά πάνω στην ορμή και στην ξέφρενη μανία του το παράκανε,χτύπησε τόσο δυνατά το διαπασών που λύγισε,στράβωσε...Για μια στιγμή συν ήρθε και αντίκρυ σε με έκπληξη και σοκ το αποτρόπαιο θέαμα..
Η μοναδική αγάπη του,το μοναδικό του πάθος είχε αχρηστευθεί...Παρατήρησε την κλίση που είχε πάρει και συνειδητοποίησε με μιας ότι ποτέ δεν θα ξαναακουγε αυτή την καθαρή λα που τόσο τον είχε συνεπάρει τόσα χρόνια...
Μια μαύρη απελπισία τον κατέκλυσε,ο κόσμος του σκοτείνιασε και έγινε ένα βαθύ πηγάδι απελπισίας..Βγήκε έξω από την πόρτα και την έκλεισε με δύναμη κρατώντας το μικρό στραβωμένο διαπασών μέσα στα χέρια του..
Με δύναμη το πέταξε στον απέναντι τοίχο που απείχε μόνο τρία μέτρα από την είσοδο του σπιτιού του..Χτύπησε πάνω στην πέτρινη κορνίζα του παραθύρου του γείτονα,έβγαλε ένα ήχο και έπεσε χάμω..Έμεινε αποσβολωμένος..Ο ήχος ήταν σίγουρος ότι δεν ήταν μια "Λα",αλλά παραταύτα είχε μια καθαρότητα αν και δεν διαρκούσε τόσο πολύ.
Το σήκωσε και το ξαναπέταξε με τον ίδιο τρόπο και αυτό ξαναήχησε με την σειρά του...
Χαρούμενος συνέχισε να το χτυπάει...Είχε ανακαλύψει επιτέλους την "Σολ"...

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Oι διαχειριστές των πτωμάτων..(I feel sympathy for the devil..)


Tι νομίζετε...?
Νομίζετε ότι αν αποθάνει κανείς,τελειώνουν τα βάσανά του?
Εμ όχι,τότε αρχίζουν,και μάλιστα ως επί το πλέι στον τα βάσανά του είναι άμεσα συνυφασμένα με το ποιόν των ...δικών του ανθρώπων...
Ακριβώς...
Αν αυτοί οι ...δικοί του άνθρωποι των οποίων το ηθικό τους ανάστημα όταν ήταν εν ζωή ,ας υποθέσουμε,επέβαλλε να τον απομυζούν,να τον εκμεταλλεύονται,να τον χρησιμοποιούν για ιδίο όφελος και εν τέλει με τις πράξεις η τις παραλήψεις τους να τον οδηγούν σε αυτόν τον πρόωρο και άδοξο θάνατο τι νομίζετε ότι θα κάνουν με την ανακοίνωση του θανάτου του?
Το καλύτερο δε είναι ότι δικαιωματικά το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο θα καθορίσει υποκριτικά ότι αυτοί οι ίδιοι αποφασίζουν για την διάθεση της σωρού αφού ένα τέτοιο δικαίωμα απορρέει από την ως τώρα ..συγγενική τους σχέση...
Πιστεύετε ότι με τον θάνατο θα αλλάξει η οπτική των τεθλιμένων συγγενών που είχαν το τέλειο θύμα πάντα στην διάθεσή τους?
Αφού κάλλιστα μπορούν ακόμα να επωφεληθούν και έχουν στην διάθεσή τους το πτώμα?...
Ξεκινάς λοιπόν στα φανερά η μουλωχτά και εκθέτεις την σωρό σε έναν πλειστηριασμό για τα μάτια,τα νεφρά,την καρδιά..τέλος πάντων ότι σώζεται και αξίζει..Το δε εναπομείναν κουφάρι το θέτεις εις την υπηρεσία της επιστήμης για πειράματα...
Στο τέλος δε αποφασίζεις για την μεγαλοπρεπή ταφή η πυρά...
Όλοι δε οι τεθλιμένοι συγγενής στήνουν ένα ωραίο φαγοπότι εις την μνήμην του αειμνήστου που τόσο καλές υπηρεσίες του παρείχε εν ζωή και τους άφησε δε και πλουσιοπάροχα κληροδοτήματα εις τους ιδίους και εις τα τέκνα αυτών,θα πιουν το κονιάκ το καφεδάκι μετά του παξιμαδίου,και εις άλλα με υγεία...
Σας θυμίζει κάτι τοιαύτη αναλογία?
Εμένα αυτό μου θυμίζει το πολιτικό σκηνικό εν Ελλάδι,πλέον θα κριθούν όλοι... από την επιτυχημένη διαχείριση του πτώματος,όποιος το διαχειριστεί καλύτερα και κλάψει περισσότερο...θα κερδίσει τις εντυπώσεις και την εύνοια του φιλοθεάμων κοινού...
Παραταύτα βλέποντας τις ειδήσεις και τους παρουσιαστάς αυτής της κηδείας και του μνημοσύνου αν και αρχικά εξοργίζομαι,για τον αποπροσανατολισμό,την προπαγάνδα και τον ευτελισμό και την υποτίμηση της νοημοσύνης του μέσου ανθρώπου ,μέσα από τον κορεσμό της λύπης μου για τα συμβάντα ξεπηδάει ένα είδος συμπάθειας ,κάτι σαν το σύνδρομο της Στοκχόλμης, για τους εμπνευστές του αποτρόπαιου σεναρίου μια και μετά το κονιάκ και τα κουλουράκια....άντε να βρεις καινούργιο κορόιδο....

Υγ.Θα ήθελα πολύ σαν ένας υποθετικός ιστορικός του 2300 μ. χ. και έχοντας πρόσβαση στις πηγές των διπλωματών τις μυστικές συμφωνίες να έγραφα την ιστορική διάσταση του σήμερα μια το Ελληνικό Σύνταγμα,παρεμπιπτόντως και σε αντιδιαστολή με ξένα συνταγματικά κείμενα δεν απαγορεύει...την μυστική διπλωματία.

Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

My personal Guadanamo...(Το προσωπικό μου Γκουαντανάμο..)

Πλέον είμαι δυνατός...
Πήρε χρόνια πολλά αλλά τα κατάφερα...
Έκανα χρόνια πολλά να φτιάξω αυτή την φυλακή,αυτή την σαρκοφάγο που κλειδώνει από μέσα..Αυτή που τρώει κάθε θετική ενέργεια και τρέφεται από το ζωντανό μου πτώμα..
Αυτή που χτίζεται με κόπο από τις λανθασμένες προσδοκίες,τα λάθος όνειρα,τους λάθος φόβους,τις κακές ελπίδες,τον φθόνο,το μίσος...
Την έκτισα με κόπο και όλοι σας με βοηθήσατε σε αυτό.
Μου χαρίσατε τις προκαταλήψεις σας,μου επιβάλλεται με δόλο τα στερεότυπα σας. Με καλλιεργήσαμε σαν άγονο χωράφι,φυτεύοντας τα υβρίδια του φθόνου,του μίσους και της αλαζονείας...
Με κάνατε ανταγωνιστικό,μου δείξατε πως να σας χειραγωγώ,πως να κερδοσκοπήσω πάνω στην άγνοια σας,και κερδοσκοπήσατε πάνω στην άγνοιά μου...
Με κάνατε ένα τέλειο μικρό κομμάτι και ανάκλαση της κοινωνίας,μια μικρογραφία σε καθρέφτισμα
Μου χαρίσατε τα μιμίδια σας απλόχερα,αυτή ήταν και η μόνη σας γενναιοδωρία άλλωστε.
Εντοπίσατε όλες τις αδυναμίες μου,το ξέρω ότι δεν σας αρέσουν οι αδυναμίες και δεν έχετε καμιά ανοχή σε αυτές,βρήκατε και την παραμικρή αμυχή και αφού την καυτηριάσατε,μου υποδείξατε με περισσή σπουδή,πως να τις εξαλείψω,πως να εξαλείψω κάθε συναίσθημα,πως να τις καλύψω και να τις ατσαλώσω.
Μου δώσατε την ευκαιρία να εκπαιδευτώ μέσα στο σύστημά σας και με αναγκάσατε να φτιάξω αυτήν την πανοπλία που τώρα είναι η φυλακή μου αλλά και η καταδίκη σας συνάμα.
Μόνο μην απορείτε που σας παγιδεύω με τα μέσα σας,μην απορείτε που στρέφω τα όπλα σας εναντίον σας,είναι φυσική απόρια.Είμαι πλέον δυνατός και άλλωστε επισκοπώντας τις αδυναμίες μου έμαθα να εντοπίζω και τις δικές σας...
Τώρα να είμαι αλώβητος στην φυλακή μου,δεν με ακουμπάει κανείς σας. Το ξέρω ότι είμαι φυλακισμένος αλλά και εσείς....φυλακισμένοι δεν είσαστε?
Μόνο που η δική μου φυλακή έχει πιο ψηλά τοίχοι,είναι πιο μοναχική,πιο απάνθρωπη,πιο αυστηρή,δεν έχει ίχνος φαρισαϊκής καλοσύνης,καμιά υποκριτική ανοχή σαν τις δικές σας τις "politicaly correct".Είναι αυστηρά για έναν. Αυτό δεν θέλατε άλλωστε?
Να φυλακίσετε τον καθέναν στις αλυσίδες του μυαλού του...Ο καθένας να κατασκευάσει την δική του φυλακή.
Αλλά αυτό ακριβώς είναι και η αδυναμία σας,γιατί οι κανόνες που γεννούν αυτές οι φυλακές είναι αυτόνομοι,και από αυτήν την παραδοξότητα θα ξεκινήσει το δομικό πρόβλημα των θεωριών σας..
Ξέρετε άλλωστε ότι όλοι έχουν κρυμμένο κάπου το κλειδί,αυτό δεν τους κρύβεται καλά τόσο καιρό?
Άλλωστε αυτό κάνω και εγώ και κάθε βράδυ σας υπονομεύω,και την άλλη μέρα ξανακλείνομαι προτού με υπονομεύσεται...
Εσείς δεν κατασκευάσετε άλλωστε και υποθάλψατε τους σημερινούς εγκληματίες?
Εσείς δεν κατασκευάζατε αυτούς που σήμερα σας περικυκλώνουν και σας φτύνουν??
Εσείς δεν πλουτίσατε από τους βλάκες που εκπαιδεύσατε?
Εσείς δεν επωφεληθήκατε από την αδιαφορία τους?
Εσείς δεν κραδαίνατε σαν λάβαρο την αδικία και τον νόμο της ζούγκλας?
Εσείς δεν φτιάξατε την φυλακή σας και κάνατε την ασυλία σας προαύλιο?
Αλλά έρχεται η μέρα που θα ανακαλύψουν όλοι το κλειδάκι του κελιού τους κάτω απ`το χαλά κι,γιατί πάντα υπήρχε και ξέρετε τι θα γίνει?
Θα ξεχυθούν...Και τότε?
Νομίζεται ότι θα σωθείτε από την οργή?
Είσαστε εντέλει άπειροι και πρωτάρηδες,δεν ξέρετε τι να κάνετε και σαστίζετε..
σας μείναν μερικά τελευταία σπασμωδικά τρικ και το νιώθετε..
Αν τε κλείστε ακόμα λίγο τις πόρτες της δικής σας φυλακής,και κλείστηκε μέσα στα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις σας,κλειστή τε μέσα στην πάρτη σας σε αυτή την χρυσή φυλακή που φτιάξατε με όλες τις ανέσεις,το ξέρω πως το δικό μου Γκουαντανάμο είναι πιο μικρό και ταπεινό,αλλά κρατώ το κλειδί του κρυφά στο μανίκι...Εσείς??

Υ.Γ.
Υγιής είναι μια κοινωνία που για κάθε νέα φυλακή που κατασκευάζει καταργεί δύο παλιές...

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Η σεπτή ηρεμία μιας έμπνευσης,σαν αποκούμπι της αγνής γοητείας μιας σκοτοδίνης..

ΤΟ ΠΛΑΊΣΙΟ

Στις πληγές των ονείρων σου τσαλαβουτούν,ξεκούρδιστοι πολιτικοί παραληρούν
Σαν ιερείς του δέους,λατρεύσαντες τον φόβο σαν θεό τους..
Την ανεπάρκεια σερβίρουν σαν μνημόσυνο ,που λοιδορεί τα ακόμα αγέννητα τους θύματα.
Χαμένοι στην παράκρουση μιας ιστορίας που λαθεύει στοχεύοντας στην απουσία οραμάτων,στην γέννηση εφιαλτών από επιλήσμονες ανονείρευτους,στην ανάδειξή της αποστράγγισης ανθρωπιάς σε ιστορική αναγκαιότητα..

ΤΟ ΥΠΟΚΕΊΜΕΝΟ

Σε παραλληλένθετες οδούς ρωτάς,εκεί που χορταίνει ο νους από συγκρούσεις,μέσα στην γοητεία της αντίθεσης, με δόλο αναμονής χειμάζεις.
Μπρος στην επίπληξη μιας μοίρας,χορταίνεις διαγουμίζωντας αντιφάσεις,αυτές που προσδοκούν να προσπελάσεις το ένα μοιραίο ύστερα απ`το άλλο σαν φανεί..
Στην αναμέτρηση μιας βιάσης με των άλλων, αντιλαλούν κομμένες λαμαρίνες κρίματα σαν πέφτουν μέσ` στην κάμινο της φτιάξης,και μια αέναη ροή δημιουργίας σε τραβάει ,από την λάβα τους ένα άγαλμα καινούργιο να αντιτάξεις.
Και οι νόμοι όλοι λοιδορούν το υποκείμενο,που σέρνεται μπροστά σαν παραβάτης,
θύμα το ίδιο και υπαίτιος μιας νέας αυταπάτης.
Ευθύς ορθώνεται μπροστά η αυτοτέλεια,νομολογία ενός σημείου στο μηδέν,αυτή που σε έκανε να υπάρχεις,με πυρανεξήτηλα σφραγίσματα που αλλάζουν χρώμα σε μαρκάρει.
Ακόμα ένα αταξίδευτο όνειρο καλεί,και πίσω σου μια κάποια Φαίδρα σε προσμένει,μα μπρος ένα υπήνεμο και υπόκωφο γιαπί ,θυμίζει θάλασσα που κάπως αόριστα σου γνέφει.
Στην ανημπόρια μιας πυράντοχης καρδιάς που δίχως αίμα φτιάχτηκε να υπάρχει,μια άνοστη μοίρα προσδοκεί,αυτούς που ενεχυρίασαν αγάπη και πλειστηρίαζαν βραχυπρόθεσμα μια σχέση..

ΤΟ ΕΓΩ..

Στην φυλλοροή των πράξεων ενός Υπερσυντέλικου απόθεσαν το τώρα σαν ύστατη αποτίμηση μιας δράσης..
Μια σακοράφα ερμητικής γραφής τρυπάει και ράβει τα κενά.
Μια γοητεία σαν σκοτοδίνη γλυκαίνει τις στιγμές..Αυτές που φθείρουν τις ωδές της παλέτας των φθαρτών χρωμάτων. Σαν φουτουριστικές αναλύσεις περισπούδαστων θανάτων..

Η ΕΥΧΉ ΜΙΑΣ ΛΎΣΗΣ

Φτου..ξελευθερία....

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

H ποδηγέτηση του κοινωνικού ορμέμφυτου μέσω του Καραγκιόζη.



Παλιά,όπως όλοι ξέρετε δεν υπήρχαν τα σήριαλ..
Μάλλον δεν υπήρχε και η τηλεόραση..
Μάλλον δεν υπήρχε και το ρεύμα...
Πάντως από πάντα υπήρχε η ανάγκη για την εκάστοτε εξουσία να εκπαιδεύει με τέτοιο τρόπο τον κόσμο,τον λαό με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρήσει τα προνόμια και το καθεστώς εξουσίας της για την πάρτη της και να διαχωρίζει τους ανθρώπους σε αηδιαστές και αηδιαζόμενους ώστε μέσα από την ελπίδα του αηδιαζόμενου να γίνει μια μέρα και αυτός αηδιαστής να ξετυλίγεται ο χρόνος..
Επειδή δε ο χρόνος είναι η πιο επικίνδυνη παράμετρος μια και ορίζεται από την αντιληπτικότητα του εκάστοτε υποκείμενου ,μπορείς(αν κατέχει καλά την τέχνη της κοινωνικής μηχανικής) να διατηρείς ακίνητο το status quo των πραγμάτων παγιδεύοντας ακριβώς την αντιληπτικότητα των υποκειμένων και εγκλωβίζοντας την στην οπτική που σε συμφέρει..
Άρα δημιουργώντας την έννοια της στατικότητας στην αντίληψη και χρησιμοποιώντας επαναλαμβανόμενες προβολές εστιάζοντας στο πλαίσιο της ανθρώπινης δράσης η οποία και θα εξελίσσεται μόνο στο μεσοδιάστημα που εσύ ορίζεις αξιωματικά ,και μέσα από τη επανάληψη η αντίληψη τελικά θα εγκλωβιστεί στο μεσοδιάστημα που θα οριστεί ως πεδίο δράσης και κανείς δεν θα αμφισβητήσει ποτέ το αρχικό πλαίσιο της δράσης και την δυνατότητα επαναπροσδιορισμού του πλαισίου-σκηνικού,ώστε να μεγαλώσει και να δώσει ένα μεγαλύτερο πλαίσιο δράσης στους πρωταγωνιστές
Έτσι μια και όπως δεν υπήρχαν τα σήριαλ,αυτές οι ηλίθιες προβολές που θεωρούνται λαϊκή ψυχαγωγία και που σκοπό έχουν να κάνουν τον ηλίθιο πιο ηλίθιο και τον πιο ξύπνιο πιο ηλίθιο επίσης αποπροσανατολίζωντας και φυγαδεύωντας την αντιληπτικότητα των ανθρώπων από την ζωή τους στην ζωή ενός ηλίθιου πρωταγωνιστή,καθώς και μέσω των μιμιδίων (αν υπάρχουν,και απλώς η μίμηση δεν είναι παρά ένα ακόμα εργαλείο του μπαμπουίνου,το πιο αργό στην μάθηση και το πιο σίγουρο ότι αν θα επαναλαμβάνεις μια συμπεριφορά που κληρονομεί θα είναι ακριβώς πανομοιότυπη και περιοριστική όσο η αντίληψη αυτού που στην δίδαξε) να καταστήσουν τους ανθρώπους προβολές χωρίς ουσία των πρωταγωνιστών των σήριαλ οι οποίοι σπαράσσονται συνήθως από ένα σωρό "ανθρώπινες" κακουχίες,πάθη,ίντριγκες, περιτριγυρισμένοι από ένα σωρό καταναλωτικά καλούδια,υπήρχε με την σειρά του ένα είδος "κωμικού" σήριαλ το οποίο έβλεπαν μικροί και μεγάλοι σαν λαϊκή ψυχαγωγία,άρα και εκπαίδευση στα παλαιότερα χρόνια της τουρκοκρατίας.Ο Καραγκιόζης..
Αν το συγκρίνουμε βέβαια με την λαϊκή ψυχαγωγία των αρχαίων Αθηναίων που ήταν η τραγωδία του Ευριπίδη,του Σοφοκλή,η κωμωδία του Αριστοφάνη θα απογοητευθούμε για την ραγδαία ποιοτική υποβάθμιση της ψυχαγωγίας του "μέσου" ανθρώπου της αρχαίας Αθήνας με τον "μέσο" άνθρωπο της εποχής της τουρκοκρατίας αλλά και του "μέσου" ανθρώπου σήμερα που βλέπει τα εν λόγω σήριαλ σκουπίδια ,για να αφομοιώσει το όλο τίποτα που ζούμε ,μια και πολύ αμφιβάλλω αν ο μέσος άνθρωπος,η ακόμα και ο μέσος απόφοιτος ενός ΑΕΙ, κατανοεί η μπορεί η αντιληπτικότητα του να κατανοήσει την ποιοτική απόσταση των εν λόγω πνευματικών δημιουργημάτων
Για να επιστρέψουμε λοιπόν στον Καραγκιόζη,το θέατρο σκιών που είχαν και ανακάλυψαν οι Κινέζοι(βλέπε μηρμηγκολαός),οι Άραβες(δες τους πως κατάντησαν μετά τον Μεσαίωνα),οι Τούρκοι(γνωστοί για την δημοκρατική του διαπαιδαγώγηση) και ήρθε και σε μας ως λαός μίζερος και υποτελής της εν λόγω προοδευτικής Αυτοκρατορίας της εποχής,θα παρατηρήσουμε ότι αξιωματικά σε όλα τα επεισόδια το σκηνικό είναι πάντα το ίδιο. Δεξιά το Σαράι(δεξιά είναι το καλό μέρος αυτό του θεού) και αριστερά η παράγκα του Καραγκιόζη. Αυτού που όλοι γνωρίζουμε σαν ένα τύπο εξυπνάκια που κοροϊδεύει τους πάντες για να καταφέρει να επιβιώσει. Αυτός είναι και ο πρωταγωνιστής,ο ήρωας,το κεντρικό πρόσωπο που μαγνητίζει την προσοχή. Αυτός λοιπόν ο τύπος,έχει μια κακόμοιρη γυναίκα που την έχει φορτώσει με τρία παιδιά,που είναι αμόρφωτα σαν τον ίδιο,την οποία και την κάνει συνένοχο κατά καιρούς στις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες λοβιτούρας και απάτης που δοκιμάζει για να θρέψει τα παιδιά του.
Προσπαθεί να εξαπατήσει τον Μπάρμπα Γιώργο,παρά το γεγονός ότι είναι συγγενής και επίσημος σπόνσορας του για να τα βγάλει πέρα με τα τρία παιδιά,ο οποίος δουλεύει και έχει κοπάδια αλλά προφανώς και χρηστή διαχείρηση.Προσπαθεί να εξαπατήσει τον Χατζιαβάτη,τελάλης και φερέφωνο του Βεζίρη με τον οποίο όμως διατηρεί φιλικές σχέσεις και λαμβάνει εκάστοτε και την βοήθεια του. Προσπαθεί να εξαπατήσει αν και φοβάται τον Βελιγκέκα,ήτοι την εκτελεστική εξουσία και αστυνομία του Βεζίρη.Κοροιδεύει και χειρίζεται άλλους συμπολίτες του όπως τον Σιορ Νιόνιο,τον Μορφονιό,τον Σταύρακα,τον Αρμένη τον ΄Βίζο λα βιζο.
Κάθε τόσο προσπαθεί να κοροϊδέψει και να εξαπατήσει και τον ίδιο τον Βεζίρη,την ίδια την εξουσία. Πάντα η κεντρική ιδέα των επεισοδίων είναι η προσπάθεια του χωρίς κόπο,χωρίς ποτέ να σκεφτεί να παράγει κάτι και να δουλέψει για να πετύχει την αυτονομία του και με το να ευτελίζεται και να κάνει κάθε λογής κόλπα,να κάνει τον ανάπηρο,να κάνει τον νεκρό,να "ρίχνει" τον άλλο στις συναλλαγές του,να κλαίγεται για τα παιδάκια του(για τα οποία παρεμπιπτόντως δεν δείχνει και μια ιδιαίτερη πατρική στοργή,τα σφαλιαρίζει που και που),να προσπαθεί να βγάλει μερικά λεφτά για να επιβιώσει..
Κάτι το οποίο είναι κοινό με την αρχαία Τραγωδία είναι το γεγονός ότι οι θεατές του έργου,όπως και στην αρχαία τραγωδία ξέρουν το τέλος του. Ξέρουν ότι στο τέλος ο Καραγκιόζης δεν πρόκειται ποτέ να τα "οικονομήσει" και να καταφέρει να ξεγελάσει μέχρι το τέλος του επεισοδίου κανέναν,στο τέλος θα τον πάρουν χαμπάρι,αν και προβάλλεται ο πιο έξυπνος και θα επιστρέψει στην αρχική του κατάσταση στην παράγκα,καταδικασμένος ακριβώς σαν τον Σίσυφο να προσπαθεί αλλά πάντα οι προσπάθειες του να πέφτουν στο κενό και να επιστρέφει ακριβώς εκεί που ξεκίνησε.
Αν μεταφέραμε το σκηνικό στο σήμερα και στην κατάσταση ΄που διαμορφώθηκε μεταπολιτευτικά και αντιπαραβάλλομαι τις φιγούρες του Καραγκιόζη με το κοινωνικό σύνολο θα βρίσκαμε αρκετές ομοιότητες αναμφιβόλος.
Εύκολα ταυτίζεται ο Μπάρμπα Γιώργος με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους.Μέσα από την δουλειά τους επιβιώνουν αξιοπρεπώς αν και κάθε τόσο πέφτουν θύματα του κάθε Καραγκιόζη και συμβάλουν με την παραγωγή και την φορολόγηση στο να διατηρείται το Σαράι.
Ο Χατζιαβάτης θα μπορούσε γενικά σαν τελάλης που είναι να αντιπαραβληθεί με τους δημοσιογράφους,ο συνδετικός κρίκος του Βεζίρη με τον Καραγκιόζη,ο μεν τον χρησιμοποιεί για να μεταφέρει τα μυνήματα "προσταγές" του στον Καραγκιόζη ο δε Καραγκιόζης πληροφορείται και ενίοτε διαβάλλει προς όφελός του τα μηνύματα.
Ο Βελιγκέκας εύκολα αντιπαραβάλλεται με την εφορία και την αστυνομία. Χωρίς αυτόνομη βούληση και αίσθηση δικαίου εκτελεί εντολές και νόμους του Βεζίρη,η απουσία ενός Δικαστή είναι εμφανής μια και ο Βεζίρης έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι,η θέληση του είναι νόμος,άρα είναι και ο τελικός ρυθμιστής του κάθε επεισοδίου αφού νομοθετεί κατά το δοκούν.
Ο Βεζίρης βέβαια είναι η πολιτική εξουσία η οποία στο κάθε επεισόδιο παραμένει ακλόνητη και με την παντελή απουσία διακιοσύνης η ανεξαρτησίας αυτής κάνει όπως ακριβώς γουστάρει,γιατί μη μου πείτε ότι στην Ελλάδα για παράδειγμα έχουμε ανεξάρτητη δικαιοσύνη όταν ο κάθε εισαγγελέας και δικαστής εξαρτάται η καριέρα του από την βούληση της πολιτικής εξουσίας. Ο Καραγκιόζης πάντα ευελπιστεί να την ξεγελάσει αυτή την πολιτική εξουσία αλλά στο τέλος την πατάει,παραταύατα έχει πάντα την ελπίδα η οποία και διατηρείται αλώβητη σε όλα τα επεισόδια.
Ο Βεζίρης βέβαια είναι καχύποπτος και γνωρίζει την πρόθεση του Καραγκιόζη απ`την αρχή,αλλά του δίνει πάντα ένα περιθώριο ελιγμών,τον αφήνει πάντα για λίγο να κερδίζει,να του δώσει την γλύκα ότι τον ξεγέλασε,να τον κάνει να αισθανθεί έξυπνος και σπουδαίος ότι τα καταφέρνει να τον ξεγελάσει,αλλά πάντα στο τέλος τα πάντα επανέρχονται στην αρχική τους κατάσταση.
Ο χρόνος δε των επεισοδίων καταναλώνεται
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όλοι θαύμαζαν τον Καραγκιόζη. Το οποίο θα μπορούσαμε να τον αντιπαραβάλλουμε με τον Ελληνικό λαό μια και αυτή την ηθική υιοθέτησε(?),τον οδήγησαν να υιοθετήσει(?) ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας,λες και είχε ενσωματωθεί ο Καραγκιόζης στο κοινωνικό ορμέμφυτο.
΄Άλλωστε ο Βεζίρης πάντα χαίρεται γιατί ο μοναδικός "σοβαρός" αντίπαλος που τον απειλεί είναι ο αμόρφωτος ,κακομοίρης και καταδικασμένος Καραγκιόζης και ο ίδιος άλλωστε του δίνει a priori τα ΄προκαθορισμένα περιθώρια δράσης
Ο αληθινός για μένα πρωταγωνιστής ήταν πάντα αυτή η κουφάλα,ο Βεζίρης,αυτός που καταφέρνει να κρατάει το σκηνικό αναλλοίωτο σε όλα αυτά τα επεισόδια,το ωραίο Σαράι και αυτή την κολοπαράγκα στα αριστερά,και δεν τραβάει....την προσοχή....των θεατών...
Βέβαια ποτέ δεν ξεχνάμε και ότι και ο Βεζίρης,στο τέλος δεν αποκλείεται να είναι, παρά μια μαριονέττα..

Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Αναδημοσίευση απο Αργύριο Μαρινάκη facebook.

Mια ωραία ιδέα...

Προς:

Αξιότιμο Κύριο Πρόεδρο της Δημοκρατίας,
Αξιότιμο Κύριο Πρόεδρο της Κυβέρνησης,
Υπουργούς, Βουλευτές, Δημοσίους φορείς κλπ.
Κοινοποίηση: Σε όλες τις πρεσβείες, Ε.Ε., Δ.Ν.Τ.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΔΗΛΩΣΗ

Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες, παραλήπτες της παρούσας επιστολής - δήλωσης.
Έχω παρατηρήσει, ότι αρκετά συχνά γίνεται η χρήση του ονόματος του ελληνικού λαού, π.χ. «ο ελληνικός λαός μας ψήφισε» και του ονόματος των Ελλήνων, π.χ. «με κοινή προσπάθεια όλων των Ελλήνων θα βγούμε από την κρίση», προκειμένου να προβληθούν, δικαιολογηθούν ή νομιμοποιηθούν ποικίλες και διάφορες προτάσεις, ενέργειες και νομοθετικές ρυθμίσεις με τις οποίες δεν συμφωνώ.

Επιπροθέτως παρατηρώ ότι:
- Ουδέποτε λήφθηκε υπ' όψη η προσωπική μου άποψη, γνώμη ή συμβουλή σε ζητήματα, η επίλυση των οποίων θα βελτίωνε την παρούσα πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας.
- Ουδέποτε μου ζητήθηκε η συναίνεση ή συγκατάθεση σε οποιαδήποτε νομοθετική ή άλλου τύπου ενέργεια, όπως η ψήφιση ενός νομοσχεδίου, η επικύρωση μιας διακρατικής συμφωνίας ή σύναψης ενός δανείου.
- Ουδέποτε μπόρεσα να ελέγξω τις πρακτικές της παρούσας κυβέρνησης (όπως άλλωστε και όλων των παρελθουσών κυβερνήσεων), οι ενέργειες της οποίας απέχουν τα μέγιστα από τις προεκλογικές εξαγγελίες.

Προς τούτο σας παρακαλώ όπως, σε κάθε επόμενη αναφορά που έχει να κάνει με δηλώσεις, αναφορές και αποφάσεις στο όνομα του ελληνικού λαού και των Ελλήνων και εφ΄ όσον δεν έχει την σύμφωνη γνώμη μου, να με εξαιρείτε. Επιθυμώ λοιπόν (για παράδειγμα), να λέτε:

«ο ελληνικός λαός εκτός του Αργύριου Μαρινάκη

Ειδικώς για τις περιπτώσεις εκείνες όπου προβαίνετε σε σύναψη δανείου καθ' οιονδήποτε τρόπο, χωρίς την συγκατάθεσή μου και εκ των υστέρων ζητάτε την συμμετοχή μου στην αποπληρωμή του, πριν την υπογραφή της σύναψης, να ενημερώνετε τον δανειοδότη σας ότι:

«εγγυάστε την εμπρόθεσμη αποπληρωμή των δόσεων του δανείου, με συμμετοχή του ελληνικού λαού, εκτός του Αργύριου Μαρινάκη».

Επίσης σας δηλώνω ότι δεν νιώθω κανένα βάρος ευθύνης για την οικτρή οικονομική κατάσταση της χώρας, όπως ο υπέρογκος δανεισμός ή για την χαμερπή πολιτική ζωή του τόπου, όπως διαφαίνεται από τα κατά καιρούς δημοσιοποιημένα σκάνδαλα. Ως συνέπεια των παραπάνω, δεν βλέπω κανέναν λόγο, βάσει του οποίου ζητείται η συνδρομή μου στον απεγκλωβισμό από την κρίση, στην διαμόρφωση της οποίας δεν συμμετείχα. Προς τούτο επιφυλάσσομαι, ως Ελεύθερος Πολίτης, να αποποιηθώ, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, οποιασδήποτε ευθύνης μου επιρριφθεί άδικα και αναίτια, όπως και οποιασδήποτε απαίτησης αποπληρωμής οφειλών από οποιονδήποτε το απαιτήσει.

Με εκτίμηση,

Ελεύθερος Πολίτης

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

Η υποξία ενός ανερμάτιστου εγώ.


Οι μπλε μικρές κηλίδες αναδύονται σιγά...
Σαν τις σκέψεις και αυτές,στην αρχή σιγά σιγά ,μέχρι να μωβήσουν...
"Εγώ Ειμί",βροντοφωνάζει για να εισακουστεί παρά αυτού...
"Και αυτό το ξέρω,διότι σκέπτομαι" ,επαναλαμβάνει μονήρης και εριστικός...
" Άρα υπάρχω", συνεχίζει..Και καβαλάει το πεζοδρόμιο..
"Άρα υπάρχει και το πεζοδρόμιο",σκέπτεται...
Μετά το ρωτάει δυνατά..."Υπάρχεις?".
Το πεζοδρόμιο δεν του απαντά.
"Μα πως να υπάρχει?",συλλογίζεται,"αφού Δεν σκέφτεται..."
Ως συνήθως παρασύρεται στις σκέψεις του,έχει μάθει από μικρός να σκέπτεται πολύ για να υπάρχει περισσότερο από τους άλλους,καθότι αφού υπάρχεις όσο σκέφτεσαι,πως θα υπάρξεις περισσότερο?
Γίνεται με το πέρας του χρόνου περισσότερο χαμένος στους συλλογισμούς του..
Όλα είναι πλέον ένα μαθηματικό και διανοητικό πρόβλημα..
Και σκέφτεται πλέον για τα πάντα,δεν αφήνει τίποτα να μην το σκεφτεί,ακόμα και οι πιο παράξενες σκέψεις είναι καλοδεχούμενες,τουναντίον τις προκαλεί γιατί έτσι θα μεγαλώσει η ίδια του η ύπαρξη,και περνάει ο χρόνος...αλλά και αυτό το σκέπτεται και το γνωρίζει,άρα δεν τον νοιάζει.
Δεν σκέπτεται μόνο όταν περνάει τον δρόμο ,γιατί μια φορά κόντεψε να τον πατήσει αυτοκίνητο,οπότε το σκέφτηκε ,και αποφάσισε να μην σκέπτεται όταν περνάει τους δρόμους..
Σκέπτεται πολύ και δυνατά,σε βαθμό που τον πονάει το μυαλό του..
Αλλά η βασική του σκέψη είναι πάντα αυτή..
"Εγώ ειμί"
και λύνει όλα τα προβλήματα με αυτόν τον τρόπο,με την σκέψη.
Όλα τα αντιμετωπίζει με την σκέψη.
Βέβαια μεταξύ μας,νομίζει ότι τα αντιμετωπίζει,καθότι η απορρόφηση από την σκέψη δημιουργεί μια τάση για καταστολή της δράσης,και πολλές φορές οι λεπτομέρειες των προβλημάτων που εστιάζει τον αποπροσανατολίζουν από την ουσία του προβλήματος,αλλά και αυτό με την σειρά είναι μια άλλη σκέψη.
..Χμμμμ...
Μετά σκέφτηκε ότι και όλοι αυτοί οι άλλοι σκέφτονται,ναι, όλοι αυτοί που τον περικύκλωναν,και μετά με μια δυσφορία αναρωτήθηκε αν σκέφτονται και αυτοί οι άλλοι πιο καλά και πιο πολύ από αυτόν,και αυτή η σκέψη ομολογουμένως δεν του άρεσε καθόλου...
"Άραγε τι να σκέφτονται?"
Και αφού περάσαν χρόνια να κατανοήσει την σκέψη και των άλλων,παρατήρησε το βασικό μοντέλο και πηγή της σκέψης και των άλλων..
Αυτό το "Εγώ ειμί"..
Και με την ανακάλυψη αυτού του κοινότοπου μοντέλου,είχαν ήδη περάσει αρκετά χρόνια σκέψης,πήγε στο διπλανό μπαρ,ήπιε 4 ποτήρια ουίσκι και αφού ζαλίστηκε αρκετά πήγε σπίτι,ξάπλωσε και αποφάσισε να κοιτάει για το υπόλοιπο το ταβάνι...

Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

At the unbearable point beside trust....

While you were in the magnificent sight of conflict,as collateral damage...

At the irrevocable point beyond any reasonable doubt...

In the unbearable situation where trust is reversing to knowledge..

At the edge of humans vanity...

You found me there, but just for a while...



As a refrain of a song,

In the abscense of abscenses..

In a sparkling glance of inspiration,

and as the sum of all inconviniences..

You had already found me, but just for a while...

But you will never find me where you have just sat,

lazing there,

.... at the point beside trust...

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Αθέμιτος ανταγωνισμός...

Εδώ και καιρό σκαρφίζομαι στο μυαλό μου συγγραφικά παιχνιδίσματα.Φταίει το κλίμα και αυτή η ανακατωσούρα που γεννάει ζοφερές ιστορίες με γκόλεμ και οράματα,παρακρούσεις και εκφάνσεις διεστραμμένων μυαλών που γίνονται πραγματικότητες σε ρυθμούς ΑcDc...
Αλλά μια λαχτάρα μεγάλη που γεννιέται κάθε μέρα μέσα μου και σκάει κάθε βράδυ είναι αυτή που με στοιχειώνει τα τελευταία χρόνια....
Θέλω να γράψω ένα βιβλίο,αλλά όπως κάθε ματαιόδοξος δεν θέλω ένα οποιοδήποτε βιβλίο με μια οποιοδήποτε ιστορία..
Θέλω κάτι που θα ταράξει τα νερά...
Θέλω να σκεφτώ ένα..απαίσιο βιβλίο.
Ένα λιβελογράφημα,'ένα αίσχος για την ανθρωπότητα...
Θέλω να σκεφτώ το πιο εμετικό βιβλίο που γράφτηκε ποτέ,όπου όλοι οι ήρωες του είναι πουλημένοι,εξαθλιωμένοι ψεύτες,απατεώνες της χειρότερης υποστάθμης...
Θέλω ένα βιβλίο που όποιος θα τόλμαγε να το διαβάσει , θα ξέρναγε απ`την πρώτη γραμμή,να έμενε άφωνος από την αναίδεια και την μιαρότητα της σκέψης του..
Μια ωδή στην υπέλιξη του ανθρωπίνου είδους,φτιαγμένο από ψεύτες,ρουφιάνους ,σήριαλ κίλερ που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η πάρτη τους και δεν διστάζουν να καταστρέψουν ,να κοροϊδέψουν,να ληστέψουν τον διπλανό τους υπακούοντας μόνο στα ένστικτά τους...
Θέλω και προσπαθώ να γράψω ένα τραχύ βιβλίο που να ψεύδεται ασύστολα από την πρώτη γραμμή,να είναι βλάστημο και να αιτιολογεί τις πράξεις των ηρώων του με σαθρά επιχειρήματα..
Ήθελα εδώ και καιρό να τ`αρχίσω,
και έφαγε πολύ ενέργεια απ`την σκέψη μου,
αλλά πως θα τα καταφέρω όταν η τηλεόραση ανεβάζει τον πήχη ,
τόσο μα τόσο ψηλά?

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Oι ηλίθιοι υποφέρουν καλύτερα.....

Έμειναν και οι ίδιοι έκπληκτοι....Κανείς δεν πίστευε ότι θα φερόντουσαν με αυτόν τον τρόπο΄
σε έναν ολόκληρο λαό και κανείς δεν θα τόλμαγε να αρθρώσει κουβέντα.Το μακρόχρονο πείραμα όχι μόνο είχε πετύχει αλλά η επιτυχία του ήταν πέρα για πέρα ολοκληρωτική...Μεγάλος ψυχολόγος ο Pavloff..
Το σχέδιο είχε ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια και κανείς δεν περίμενε από την ομάδα να έχει τόση μεγάλη επιτυχία.Βέβαια οι μυστικοί τους σύμβουλοι τους είχαν περιγράψει από την αρχή τα στάδια και το αποτέλεσμα αλλά κανείς δεν περίμενε και από τους ίδιους μια τέτοια εξέλιξη...Το τελικό στάδιο ήταν αυτό..Η τελική πρόκληση, αυτό θα έδινε σε όλους την δυνατότητα να δούν κατα πόσο τα υποκείμενα θα αντιδρούσαν η θα υπέμεναν και αυτή την ύστατη δοκιμασία και υποτίμηση της νοημοσύνης..
Το κόλπο είχε στηθεί καλά επικοινωνιακά,όλοι οι ειδικοί θα συμφωνούσαν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση παρά η γενικευμένη ανέχεια και ο αποθησαυρισμός των υποκειμένων από την ατομική τους περιούσία εν ονόματι ενός γενικού καλού και της ίδιας της κρατικής οντότητας..Όλοι θα έπρεπε να δουλέυουν ακόμα περισσότερο για ακόμα λιγότερα,παραδομένοι στον κρατικό μόρφωμα που είχε μεταλλαχθεί πλέον σε τέτοιο βαθμό απο την "παρέα" τα τελευταία χρόνια ώστε σε τίποτα να μην θυμίζει τον σκοπό για τον οποίο δημιούργήθηκε το κράτος..Αλλά έτσι γίνεται όταν εναποθέτεις την περιουσία σου και τον μόχθο σου σαν βλάκας και χωρίς καμμία ασφαλιστική δικλείδα στον οποιονδήποτε...
Έτσι όλα είχαν ετοιμασθεί για την τελευταία πρόκληση.Τα μέτρα θα ανακοινώνονταν αργά και προεπισκοπικά ώστε να μπορούν να βολιδοσκοπηθούν οι διαθέσεις,σε περίπτωση που θα υπήρχαν αντιδράσεις θα υπήρχε πάντα ο ελιγμός της οπισθοχώρησης από τις αρχικές θέσεις και δηλώσεις..Αν βέβαια υπήρχαν αντιδράσεις...Οι ψυχολόγοι είχαν αποφανθεί ότι πρώτα θα διοχετεύονταν μαζική "νοβοκαίνη",ώστε να "μουδιάσουν" αρκετά τα υποκείμενα,μετά μια "έσανς" φόβου και τέλος η κοινή παραδοχή από τους ειδικούς περί της αναγκαιότητας της λήψης των μέτρων....
Έτσι και έγινε,εκτός από άναρθρες ασυντόνιστες μουδιασμένες κραυγές δεν ακούστηκε τίποτα...'Ολα εξελίχθηκαν φυσιολογικά..Πολλοί μάλιστα από τα υποκείμενα αισθάνθηκαν και ενοχές για το ατόπημα να μην εμπιστευθούν την περιουσία τους στο "κράτος" το οποίο έτσι και αλλιώς τους φρόντιζε κατάλληλα...
Και ουδείς δεν πρόλαβε να αρθρώσει λέξη...
Παρά μόνο κάτι βαρυγκόμιες ακούστηκαν που εκτονώθηκαν σποραδικά,στα πάνελ της τηλεόρασης...

Μια ευχή σαν ένα ακόμα σλόγκαν,θα πειράξει...


Σε αυτή την εποχή που ο χρόνος τρέχει παραχρήμα και η ιστορία έγινε αστερίσκος στις υποσημειώσεις των ταμπλόιντς...

Στον χωροχρόνο αυτό που παγιδεύσαμε χαρές και ελπίδες,

σ`αυτό το μερτικό του αιώνα που χτίσαμε με την αποπομπή του ήθους απ`τις ευχές μας.

Ας ευχηθούμε ακόμα μια φορά τιμώντας τα`αυτονόητα που απλώς υφέρπουν σαν ανάμνηση παιδιού μέσα σε κρίση πυρετού.

Και ας ευχηθούμε σωστά,κοιτάζοντας στα μάτια τις ευχές μας....

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

La tendenza dei fiumi rovesciati...


Varie e ambie onde,
saluti che gallegianno,
non ce un altro fiume..
Ma nottando la,nelle aque profonde di te,ho trovato la verita...

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Έκλειψης Ηγετών...Aρχή λαού....

Πολλοί μίλησαν για τέλος της ιστορίας,για το ότι στην εποχή μας δεν υπάρχουν πλέον ικανές ηγετικές μορφές να συσπειρώσουν κάτω από το προσωπικό τους όραμα και μύθο μάζες,για να ανατρέψουν ,να αλλάξουν τον ρου και την εξέλιξη των πραγμάτων,να μετασχηματίσουν κοινωνικές πραγματικότητες και να μας οδηγήσουν σε καινούργιους ατραπούς. Πολλοί επίσης επισήμαναν ότι αυτό συμβαίνει γιατί τα μέσα μαζικής πληροφορίας και η εικόνα του ηγέτη τίθεται κάτω από τον συνεχή φακό και παρακολούθηση μετατρέποντας το παραμικρό ελάττωμα και ολιγωρία σε μια προβολή της τρωτότητας και των αδυναμιών του,πράγμα που τον κατεβάζει στο ίδιο επίπεδο με μας και στόχο κριτικής σαν να είναι ο γείτονας μας,και αυτό ..ισχύει φυσικά. Είναι εύκολο πλέον για τον καθένα να δει ότι ο πολιτικός αρχηγός δεν είναι κάτι παραπάνω από χιλιάδες άλλους συμπολίτες του που έχουν μορφωθεί,έχουν τελειώσει πανεπιστήμια,έχουν ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο. Οπότε πλέον δεν μένει τίποτα άλλο για την ανάδειξή των ηγετών αλλά μόνο ένα κλειστό κύκλωμα κομματικής εξουσίας,μιας και τα κόμματα παραφράζοντας τον συνταγματικό τους ρόλο για την ανάδειξη της βουλήσεως του λαού,απλώς ποδηγετούν και επιβάλλουν τις απόψεις τους στον λαό καθώς όσοι είναι μέσα σε ένα οποιοδήποτε κόμμα θα πρέπει αναντίρρητα να συμφωνούν με τις αρχές του κόμματος που τους φιλοξενεί. Έτσι δεν υπάρχει και ταυτόχρονα θέση για κάποιον που θα ήθελε ενδεχομένως να συνδυάσει κάποια πράγματα που του φαίνονται λογικά από διάφορους χώρους σε μια ενιαία γραμή.Δεν αφήνουν στην ουσία να υπάρξει το μέτρο και η ενδιάμεση λύση στην πολιτική ζωή καθώς οι γραμμές διαχωρισμού είναι ξεκάθαρες και αλλάζουν στο ελάχιστο ,βλέπε πολιτική ατολμία,και υποκριτικά για να τσιμπήσουν όσους ψήφους χρειάζονται ...για τον επόμενο γύρο.΄Άλλωστε αυτό είναι το ζητούμενο...η πόλωση και οι ξεκάθαρες γραμμές από τον αντίπαλο..Για αυτό άλλωστε και η πολιτική έλλειψη και κρίση..Κανείς δεν τολμάει να προβεί σε μια μείξη των θέσεων που να αντικατροπτίζει τις αληθινές ανάγκες του πολίτη...Η δεξιά θα θεοποιεί μια αναρχία των αγορών χωρίς υψηλό κοινωνικό προστατευτισμό,ο σοσιαλιστής θα ευαγγελίζεται την ισοκατανομή του πλούτου,την κοινωνική δικαιοσύνη και τα επιδόματα που θα τα ξαναπαίρνει για να μπορέσει να λειτουργήσει η κρατικιστική του άποψη των πραγμάτων που θέλει ένα κράτος ρυθμιστή των πάντων και η αριστερά ακόμα χειρότερα θα επιθυμεί την κατάρρευσή των αγορών ,την σύνθλιψη του κεφαλαίου ώστε να μοιράσει ισομερώς τι?Μάλλον την φτώχεια. Εκεί στέκεται ανάμεσα ο πολίτης ο οποίος δεν μπορεί να καταλάβει γιατί δεν μπορούν τέλος πάντων αυτοί οι άνθρωποι να βρουν μια λύση πάνω στα υπαρκτά προβλήματα που αντιμετωπίζει και την εξεύρεση λύσεων....για όλους..Μα καλά μετά από τόσα χρόνια κρίσεων και προβληματισμών δεν υπάρχουν πρακτικές λύσεις για όλους τους τομείς της καθημερινότητας μας?Δεν έχει μπορέσει όλη αυτή η διανόηση να λύσει θέματα και να βρει αρχές και θεσμούς που να μην αφήνουν κανέναν χωρίς φωνή,χωρίς εκπροσώπηση από την κοινωνία..Να μην ωθούν κανέναν να αισθάνεται κοινωνική αδικία,αηδία,έπαρση,απομόνωση..Όλοι αυτοί όχι μόνο δεν βρίσκουν λύσεις αλλά καθημερινά δημιουργούν και καινούργια προβλήματα στους ανθρώπους και στους πολίτες μέσα από τον παραμορφωτικό φακό που βάζουν τους πολίτες να εστιάζουν στα προβλήματα και αυτός ο φακός λέγεται κομματική γραμμή. Μέσα λοιπον από αυτόν τον μηχανισμό αναδεικνύονται οι σημερινοί ηγέτες οι οποίοι σαν άλλοι Πάπες δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα πέρα από την ανακοινωθείσα και διατυμπανισθήσα ιδεολογική γραμμή αλλά έχοντας τον συμβολικό ρόλο του προκαθήμενου δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο παρά να λεν τις βλακείες που ευαγγελίζονται η κάθε κομματική κλίκα της επονομαζόμενης κομματικής επιτροπής,όντας δέσμιοι των αρχών του κάθε κόμματος που θεσπίστηκαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια και αποτελούν στην ουσία τους ένα αναχρονισμό και μια οπτική του σήμερα μέσα από την οπτική των αρχών του 20αιώνα..Όμως οι κοινωνίες τώρα μετασχηματίζονται με πολλοί γρηγορότερους ρυθμούς και η πληροφορία διαδίδεται επίσης με άλλους τόσους ενω αυτοί οι δύσκαμπτοι βρόγχοι δεν δύνανται στην ουσία να τους ακολουθήσουν,ούτε καν το κράτος και οι μηχανισμοί του. Όλοι λοιπόν ανεξάρτητα από τις θεωρητικολογίες βρίσκουν ένα μεσοβέζικο προκάλυμμα για να καλύψουν τις πράξεις τους και τις ανάγκες,χωρίς κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο αλλά μέσα από την τρέχουσα ανάγκη και η ιδεολογία καταλήγει ένα αδιόρατο όραμα,μια μεσσιανική ιδεοληψία που κάποτε θα ευοδωθεί.

Πρέπει να τελειώσει όλο αυτό το παραμύθι που στήρίζεται στις πλάτες όλων και που πλέον φαίνεται η ανεπάρκεια του σε κάθε τομέα...Όντως οι ηγέτες δεν υπάρχουν,αλλά δεν υπάρχουν για έναν και απλό λόγο...Γιατί δεν ΧΡΕΙΆΖΟΝΤΑΙ..Οι κοινωνίες πλέον δεν αποτελούνται από ηλίθιους και υποτελείς. Οι Έλληνες κατεξοχήν ένας διανοητικός λαός που ο καθένας από μας έχει και άποψη και γνώση των προβλημάτων του πολύ καλυτερα από τον από πάνω που οριζεται μέσα από το κομματικό κονκλάβιο θα μπορούσε πολύ απλά να έχει οποιαδήποτε θέση μέσα σε αυτούς τους μηχανισμούς και ακόμα και να κατάφερνε καλύτερα όσον αφορά την λήψη αποφάσεων για απλά πράγματα ,ακριβώς επειδή τα βιώνει..

Δεύτερον ζούμε σε μια εποχή που ξεμπροστιάζει την υστεροβουλία και την αδιαφορία των μηχανισμών αυτών πάνω στους πολίτες..Δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος για την δημιουργία μιας κίνησης,έστω μέσα από ένα κόμμα η οποία δεν θα έχει καμιά σχέση με τις ήδη υπάρχουσες δομές των κομμάτων .Ένα κόμμα που δεν θα έχει καν επιτροπές αλλά όλα τα μέλη του θα είναι επιτροπή και που οι αρχές του θα αλλάζουν κάθε φορά κατά βούληση των μελών του..Αυτό που θα προάγει μέσα από την άμεση δημοκρατία τις απόψεις και την θέληση του συνόλου. Και αυτό πλέον είναι εφικτό...Δεν θεωρώ ότι έχουμε κανέναν ανάγκη να μας εκπροσωπεί,πρέπει απλώς να έχουμε ένα κράτος που θα απαρτίζεται από συμπολίτες μας ταγμένους στο να εξυπηρετούν την θέληση μας και τίποτα παραπάνω,γιατί όλα τα άλλα είναι αχρείαστα. Και δεν μιλάω μόνο για το απαράδεκτο της έλλειψης δημοψηφισμάτων αλλά ακόμα περισσότερο γιατην φενάκη της όλης δομής του κρ'ατους που δημιουργεί συντεχνίες,κύκλους συμφερόντων και γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που όχι μόνο συνθλίβουν παρά την θέληση του τον πολίτη αλλά δεν του λύνουν κανένα μα κανένα πρόβλημα.Ο δε πολίτης έχει εθιστεί πλέον στο να κατηγορεί αλλά και να συμμετέχει απαθής σε αυτό το δράμα..Το σύστημα έχει ενισχύσει τον εγωισμό του καθένα μας σε μεγάλο βαθμό ώστε να αποδυναμώσει οποιαδήποτε κοινωνική συλλογική δράση και να μπορεί αν ασκεί εξουσία επ`αόριστον αλλά αυτό ακριβώς είναι και η αχίλλειος πτέρνα του. Δημιούργησε από μόνο του τις συνθήκες για τον μετασχηματισμό μέσα απο την ανάδειξη της ατομικότητας.Στην Ελβετία γίνονται 340 δημοψηφίσματα τον χρόνο μέσα από το ταχυδρομείο...Εδώ βλέπουμε δήμους 1000 και 2000 κατοίκων οι οποίοι εκλέγουν δημάρχους που κάνουν ότι θέλουν για τέσσερα χρόνια και κανείς πολίτης δεν μπορεί να εκφραστεί και να εναντιωθεί στις αποφάσεις τους αλλά καταλήγουν στο να δημιουργούν τοπικές κλίκες εξουσίας που εκμεταλλέυονται την δύναμη που τους δίνει ο ίδιος ο κόσμος..Και είναι εκνευριστικό..

Πλέον θεωρώ ότι η κοινωνία πρέπει να συνδιαλέγεται απόόμμνη της και δεν χρειάζεται κανέναν να αποφασίζει χωρίς τον ξενοδόχο..
Σαν πρώτη δράση έφτιαξα μια σελίδα στο facebook που λέγεται " Ας φτιάξουμε μια Ελλάδα όπως την θέλουμε..."Και εννοώ όπως την θέλουμε Εμείς.

Και το εννοώ εμείς...Ο καθένας έχει θέση σε αυτό το πείραμα και ο καθένας πρέπει να εκφραστεί εκτός αν αισθάνεται ότι τον εκφράζει αυτή η υφιστάμενη δομή των πραγμάτων η κάποιος χώρος τον καλύπτει..Να διερωτηθεί όμως αν αυτός καλύπτει και το σύνολο της κοινωνίας,η αν θεωρεί ότι ο γείτονας του δεν έχει θέση σε αυτήν η ότι δεν πρέπει να εισακούγεται.
Αυτά και θα επανέλθω...

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Συνταγματική μεταρύθμισης...(Η επιστροφή)

Άρθρο 1
Όποιος νομοθετεί με τρόπο που να καταστήσει άνθρωπο εξαρτημένο από το κράτος αν αυτός δεν το χρειάζεται,τιμωρείται με ποινή φυλάκισης 1 έτους.Ο δε άνθρωπος που καταφεύγει σε επιδόματα εις βάρος ετέρων και δεν τα χρειάζεται δουλεύει δωρεάν για το κοινωνικό σύνολο μέχρι να αποκαταστήσει το ποσόν εις το διπλάσιο
Άρθρο 2
Όποιος κρατικός λειτουργός φορολογήσει πολίτη σε αγαθά που δημιούργησε αυτός πάνω από το δέκα τις 100% καλείται φορομπήχτης και άρπαξ και διαπομπεύεται ωσάν τέτοιος μη δυνάμενος να βγάλει κιχ η βαχ
Άρθρο 3
Όποιος κρατικός λειτουργός δημιουργεί άγχος στους πολίτες αποπέμπεται και δουλεύει τσάμπα για τον πολίτη μέχρι να του φύγει το άγχος που του δημιούργησε.
Άρθρο 4
Όταν πολίτης από φυσική αδυναμία έχει ανάγκη φροντίδας και επιβίωσης ανατίθεται άμεσα σε άλλους δύο πολίτες με υψηλό παραγόμενο πλούτο οι οποίοι και τον υιοθετούν σαν παιδί τους.
Άρθρο 5
Όποιος πολίτης δουλεύει για το κράτος χωρίς το κράτος να τον χρειάζεται αλλά τεχνηέντως και προς αποφυγή μόχθου προσποιείται ότι δουλεύει,δίδετε σε δύο πολίτες με υψηλό παραγόμενο πλούτο για να δουλεύει εις αυτούς,όπως αυτοί διατείνονται
Άρθρο 6
Όλοι οι κρατικοί λειτουργοί και νομοθέτες προτού αποφασίσουν για νόμους και ρυθμίσεις που αφορούν επαγγέλματα καλούνται όπως δουλέψουν στο συγκεκριμένο επάγγελμα για δύο μήνες και μετά να αποφασίσουν για τον τρόπο φορολόγησης αυτού. Αν δεν δύνανται τότε αντικαθιστώνται από έτερο κρατικό λειτουργό και αποπέμπονται
Άρθρο 7
Ουδείς δεν δύναται να καταστήσει εαυτόν κρατικό λειτουργό παρά μόνο μετά την ηλικία των 40 ετών και αφού προηγουμένως έχει συμπληρώσει 10 έτη εργασίας στον ιδιωτικό τομέα..
Άρθρο 8
Επίδομα ανεργίας,ασθένειας,απορίας δίδεται μόνο από τις τοπικές κοινωνίες από επιτροπή πολιτών 40 εις τον αριθμό οι οποίοι κληρώνονται έκαστη συνεδρίαση.
Άρθρο 10
Οι κρατικοί λειτουργοί λειτουργούν μόνο εποπτικά και ρυθμιστικά,οι αποφάσεις παίρνονται μόνο από τους πολίτες άμεσα οι δε κρατικοί λειτουργοί που δεν τις εφαρμόζουν αποπέμπονται και λοιδορούνται σαν ανίκανοι και παραφραστές
Άρθρο 11
Όσοι αξιώνουν για τον εαυτό τους αξίωμα,το παίρνουν,αν αποτύχουν εις την λειτουργία του,αποζημιώνουν για τυχόν βλάβες η ζημίες τους υπολοίπους,υπόλογοι με την προσωπική τους περιουσία.
Άρθρο 12
Οι δικασταί σε περίπτωση που αποδειχτεί ότι επέβαλλαν ποινή σε αθώο,υποχρεούνται να υποστούν την ποινή που επέβαλλαν.
Άρθρο 13
Η εκπαίδευσης είναι απόφαση των τοπικών κληρωτών συμβουλίων και κοινωνιών οι οποίοι πληρώνουν, εκλέγουν και ελέγχουν τους καθηγητές που θα διδάξουν τα παιδιά τους. Το κράτος απλώς ελέγχει και προσδιορίζει το ελάχιστον πρόγραμμα.
Άρθρο 14
Η περίθαλψη είναι απόφαση των τοπικών κληρωτών συμβουλίων και κοινωνιών οι οποίοι πληρώνουν εκλέγουν και ελέγχουν τους ιατρούς οι οποίοι τους θεραπεύουν.
Το κράτος ασκεί έλεγχο όσον αφορά τα προσόντα .
Άρθρο 15
To κράτος υπάρχει μόνο για να διευθετεί,να ελέγχει,να αστυνομεύει,να επιβλέπει και αυτό μόνο όταν οι πολίτες το καλούν. Υποχρεούται δε να συντονίζει μόνο τους ελεγκτικούς μηχανισμούς με νομοθετήματα που υπαγορεύονται και ψηφίζονται από τους πολίτες προς εφαρμογή.
Άρθρο 16
Απαγορεύεται οποιοσδήποτε να εκπροσωπεί τον πολίτη πέρα από αυτούς οι οποίοι τελούν υπό δικαστική παύση.Η ψήφος δε των πολιτών αν αποδειχτεί ανταλλακτική΄χάνεται για 5 χρόνια από όποιον την διέθεσε.
Άρθρο 17
Το κράτος μαζεύει φόρους μόνο για τους απαραίτητους ελεγκτικούς μηχανισμούς στους οποίους συμμετέχουν πολίτες εκ περιτροπής και κληρωτοί άνω των 40 ετών. Επίσης οι φόροι πάνε για την διατήρηση αξιόμαχου στρατεύματος προς διασφάλιση της ειρηνικής ζωής των πολιτών από όσους τους εποφθαλμιούν.Στο στράτευμα πηγαίνουν πολίτες η οστις δεν επιθυμεί θα πληρώνει έναν έτερο πολίτη που επιθυμεί εις την θέση του.
Άρθρο 18
Κανείς από τους πολίτες δεν συνδιαλέγεται μυστικώς με ξένες κρατικές οντότητες.Η διπλωματία είναι φανερή και κατόπιν δημοψηφίσματος.Τα δε δημοψηφίσματα γίνονται ατελώς μέσω ταχυδρομείου η ηλεκτρονικώς ελεγχόμενα από τον αριθμό ταυτότητας και Α.Φ.Μ.Όποιος δε παραποιήσει η υπεξαιρέση ψήφο έτερου,θα δουλεύει δωρεάν για το κράτος.
Άρθρο 19
Οι κρατικές δαπάνες δημοσιεύονται και ελέγχονται από τους πολίτες από κληρωτές επιτροπές εκ περιτροπής των 100 ατόμων. Σε περίπτωση μη ικανοποιητικής εξήγησης η απώλειας ποσού,το ποσό πληρώνεται επιμερίζοντας το σαν οφειλή σε όσους εμπλέκονται στην διαχείριση αυτού.
Άρθρο 20
Κανείς δεν έχει δικαίωμα που δεν στοιχειοθετείται από αντίστοιχη υποχρέωση.
Άρθρο 21
Κανείς δεν λογοδοτεί στο κράτος για πράξη που δεν βλάπτει συμπολίτη του.
Άρθρο 22
Όποιος δεν θέλει να συμμετέχει στις αποφάσεις όταν καλείται,πληρώνει 20% φόρους.



Αν σας αρέσει συνεχίστε το....Και κάντε και κάννα καινούργιο κόμμα μπας και δούμε προκοπή...

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

La semplicita di un fallimento ingognito....

Η απλότητα ενός φαλιμέντο που γύρναγε ανάμεσα μας χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι...

Πτωχοί εις την κρίση,διατελέσαν τες καθήκοντα κυβερνήτου και ύπατου αρμοστή...
Πτωχοί εις την διάγνωση ασθενειών,χρισμένοι θεράποντες ιατροί,υπό την παραπλάνηση του όχλου...
Πτωχοί και κωφεύωντες στις ανάγκες των πολλών που τους χαρίζουν την έπαρση..
Χαμένοι και επιρρεπής εις την την ανάδειξη του ασήμαντου εαυτού τους και της ανάγκης αυτοσπουδαρχιδισμού,όπως κλήθηκαν προσήνοες αρχομανείς να αυτοβαυκαλίζονται εις βάρος των άλλων...
Θεομπαίχτες συν τοις άλλοις,αδαείς εν τω όλο μα έχοντας βαθύτατη ανάγκη στοργής και θώπευσης παρά των μεντόρων και υποβολέων τους..
Αργυρώνητοι μπάσταρδοι που κοροϊδεύουν την μούρη τους καθώς η μητέρα ιστορία δεν συγχωρεί...
Τσετσίπωτοι ψευδοαστοί που ζουν το αμερικάνικο όνειρο χωρίς ενδείξεις ντροπής παρά μόνο τελούντες υπό συνεχή ύπνωση..
Έτοιμοι να πουλήσουν τα πάντα απλώς και μόνο για να διατηρήσουν την αναξιότητα τους σε θώκους και βαρυσήμαντες εκδηλώσεις ωσάν επίτιμοι προσκεκλημένοι.
Έχοντας χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και φιλότιμου απέναντι στην κοινωνία την γλυτώνουν με το να νομοθετούν θέτοντας τον εαυτό τους υπεράνω κάθε νόμου..
Πομφόλυγες και οσφυοκάμπτες μπρος στην δύναμη..Προκειμένου να προστατεύσουν τον εαυτούλη τους ανέρχονται στα κομματικά συστήματα εξουσίας,έρποντας και γλείφοντας για να λεηλατήσουν την περιουσία όσων δουλεύουν με οποιαδήποτε επίφαση νομιμότητας εφευρίσκουν και αφού τα καταφέρνουν θεωρούν ότι σώζουν και από πάνω την κοινότητα..
Η δε κοινότης τους λοιδορεί ναι μεν με απάθεια αλλά ταυτόχρονα τους πιστοποιεί την αναγκαιότητα τους,με το να αφήνετε να ποδηγετείται παρά αφρόνων που στήσανε το κομματικό παιχνίδι έτσι ώστε να βρίσκουν θέση μέσα σε αυτό οι σφουγγαροκολάριοι και οι ποδονήφτες του αμέσως από πάνω ώστε να διασφαλίζετε η συνεχής διαδοχή..
Και όταν έρχεται ξανά η πτώσης,δεν απολογούνται καν αλλά συνεχίζουν τον κομπορρήμων βαυκαλισμό τους μετά ευτέλειας καθότι εκλαμβάνουν τις ροχάλες σαν ψιχάλα. Αρχομανείς κλεισμένοι στο bunker της φιλαυτίας τους,θυσιάζουν τους πολίτες μια και οι πολίτες ήτο άτιμοι και καλομαθημένοι και όχι αντάξιοι της δόξας και του οράματος που με τόση σπουδή τους επιφύλασσαν κοροιδεύοντας τους στα μούτρα..Ήτοι θελε στα και παθέστα...
Ουφ....Το ξέρω ότι δεν αλλάζει και τίποτα αλλά να ...αισθάνομαι λίγο καλύτερα...
.......Και κανείς βρε παιδάκι μου δεν το είχε πάρει χαμπάρι....
Υ.Γ. Ανίκανοι...

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Tοπία πίσω απ`τις σκηνές μιας ζωής.

Πρόκειται για μια ανακολουθία,αλλά αυτό ακριβώς μας ενδιαφέρει σ`αυτήν την ιστορία...Η ανακολουθία των γεγονότων που περιγράφουν μια ζωή. Και γιαυτό ακριβώς ξεκινάει ανάποδα .Η τελευταία φωτογραφία είναι η πρώτη...μάλλον.
Σ`αυτήν την ιστορία πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι Σαικσπηρικές μας τρεις μοίρες,αυτές που μας κλωθογυρίζουν και μας παίζουν σαν χάρτινους μασκαράδες κάθε μα κάθε δευτερόλεπτο.

Οι φίλοι μας και συμπρωταγωνιστές είναι τα φώτα και οι σκιές...Σκηνοθέτης ο χρόνος...
Η ιστορία ξεκινάει παλιά,τότε που όπως φαίνεται γεννήθηκα σε μια παράγκα. Όταν γεννήθηκα η μάλλον για να ακριβολογούμε λίγο μετά,γεννήθηκα με ένα παράδοξο ελάττωμα.Θυμόμουν τα πάντα με ακρίβεια και όταν λέμε τα πάντα εννοούμε τα πάντα,την κάθε μικρή λεπτομέρεια,ακόμα και πριν ...γεννηθώ...Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν παραισθήσεις,εικόνες που δεν είχα δει ποτέ και εμφανίζονταν σαν ρίπη αναδυόμενες από τον νου κατακλύζοντας το οπτικό πεδίο και αφήνοντας με άφωνο με μια αίσθηση του κενού. Σε μια κατάσταση απομόνωσης από το περιβάλλον...Μετά ,πολύ μετά κατάλαβα...


Έφηβος πλέον,άρχισα να ταξιδεύω πολύ,σε όσα πιο πολλά μέρη μπορούσα. Κάποια μέρη ξύπναγαν ακόμα πιο πολύ μνήμες,ολάκερες και ταξινομημένες.Πάντως όσο πιο πολύ θυμόμουν τόσο χανόταν και η γαλήνη μου. Για τον απλό λόγο ότι η γραμμικότητα της σκέψης κόλλαγε μια και το αίτιο και αιτιατό της μνήμης μου είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά και ένα άγριο συνοθύλεμα συμβάντων έπληττε καίρια την υπόσταση μου και με παρέσερνε σε ένα εσωστρεφικό παιχνίδι αναζήτησης και πολλών γιατί...
Στο μεταξύ βρήκα τρόπους να συγχρωτίζομαι και να συμμετέχω και σε αυτόν τον ποδόγυρο των ψυχών που βρέθηκα να πλέω...

Μετά άλλωστε παρατήρησα και ένα άλλο εξίσου βαρύτατο ελάττωμα..Δεν μπορούσα να ταυτιστώ..Έβλεπα όλους γύρω μου να παθιάζονται και να ταυτίζονται με το παραμικρό,ένα ωραίο ζευγάρι παπούτσια,ένα ωραίο σπίτι,ένα ωραίο αυτοκίνητο...Να παθιάζονται με το παραμικρό,να φωνάζουν και να καυγαδίζουν,να υποστηρίζουν με μανία την ορθότητα της κάθε άποψης και στάσης,το απόλυτο της γνώσης τους,και οφείλω να ομολογήσω ότι πάντα ένιωθα άβολα και πολλές φορές μπήκα στον πειρασμό να προσποιηθώ το ίδιο για να μη με ...καταλάβουν.Να μην καταλάβουν ότι ένιωθα μια βαθύτατη αδιαφορία και βαρεμάρα για όλα αυτά τα πράγματα που τους απασχολούσαν,ήξερα ότι όλο αυτό η μάλλον ένιωθα ότι όλο αυτό ήταν ένα παραπέτασμα,μια κουρτίνα που μας κρύβει αυτό που είναι η ζωή..Αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να το ..αποδείξω..Μια και η αντιληπτικότητα είναι ένα θέμα που έχει τόσες εκφάνσεις΄...όσοι και οι άνθρωποι..Και κάπως έτσι ξεκινάει και αυτό το ταξίδι..

Η μάλλον κάπως έτσι τελειώνει και αυτό το ταξίδι...Η μάλλον ,έτσι συνεχίζεται...Δεν κόλα γα πουθενά και έτσι απλώς ,ταξίδευα...Ταξίδευα παντού και σε κάθε ευκαιρία,και ένιωθα ωραία καθώς όλοι αυτοί οι τόποι,όλες αυτές οι εικόνες γλύστραγαν πάνω μου σαν μια βροχή,σαν στάλες και το μόνο που έμενε πίσω ήταν ένας ακόμα απόηχος,μια μικρή βουή...

Μ`άρεσε αυτό το παίξιμο του φωτός και της σκιάς,η μέρα και η νύχτα,η ταχύτητα και η εναλλαγή..Οι σύντομες στάσεις για ανάπαυση...Όλα περνάγανε σαν εικόνες και ένιωθα κάθε μέρα ζωντανός,κάθε μέρα με την προσδοκία μια καινούργιας εικόνας,μιας καινούργιας παλέτας χρώματος,καθώς όπως ξέρετε αλλάζοντας παρ αλλήλους και μεσημβρινούς αλλάζουν και οι αποχρώσεις,της θάλασσας των βουνών ,του ουρανού..

Ποτέ δεν θα μπορέσω να ξέρω με σιγουριά αν αυτό είναι η ζωή,αλλά απ`την άλλη δεν με νοιάζει..¨Όπως περνάνε τα τοπία και οι εικόνες,έτσι ακριβώς προσπερνώ και εγώ ..Σαν μια εικόνα,σαν ένα υποσυνείδητο μήνυμα στις δικές τους μνήμες. Σαν αστραπή που έπεσε μακρυά και κανείς δεν είδε μα αισθάνθηκε το ηλεκτρικό της φορτίο στην ραχοκοκκαλιά του...

¨Άδεια δωμάτια με φιλοξενούν στα ταξίδια μου..Που προσπαθούν να βάλλουν λίγη θαλπωρή και ζεστασιά για κάποιες ώρες...


Ο κόσμος περνάει σε ένα τρελό σπίν μέσα απ`τα φινιστρίνια...

Οι πόλεις μ`αφήνουν στο διάβα τους,η ίσως φωτίζουν τις φυγές μου...
Ίσως κάποιος να έμπαινε στον πειρασμό να δώσει κάποιο νόημα. Ακόμα και εγώ θα μπορούσα να επιδείξω με στόμφο κάποιο νόημα ΄με περισσά και παθιασμένα επιχειρήματα αλλά δεν θα μπω στον πειρασμό..Ξέρω ότι το νόημα το δίνουμε στην απέλπιδα προσπάθεια να τραβήξουμε τις κουρτίνες στο αδυσώπητο που μας παραμονεύει στο σύμπαν που διασχίζουμε..Το νόημα το δίνουμε ακριβώς όπως θέλουμε για να μην γευόμαστε το άτοπο της αυθυπαρξίας μας,και πάνω σε αυτό κατασκευάζουμε συνθήκες και ιδεολογήματα σαν μια τηλεόραση που παίζει για να συντροφέψει μια άυπνη νύχτα...



Αυτά είναι τα τοπία που υπάρχουν πίσω απ`τις σκηνές μιας ζωής..Μοναδικά σαν το φακό μιας κάμερας που έτυχε να βρίσκεται σε ένα σημείο μια στιγμή,για να ορίσει το περιεχόμενο της εικόνας...


Και πάντα μια θάλασσα,ένα πέλαγος,ένας ωκεανός που λαμπυρίζει...Αυτός και τα αλκοολικά πάλσαρ που επιμένουν να στροβιλίζονται σαν στήλες φωτός μ`απίστευτη ταχύτητα γύρω απ`τον εαυτό τους...


Και μέσα από την πραγμάτωση της κυριαρχίας στην ύλη αυτοπροσδιοριζόμαστε και προοικονομούμε την μοναδικότητα και την ανωτερότητα της αυθυπαρξίας μας σαν δόκιμοι τεχνίτες κόσμων που μόλις φτιάξανε την πρώτη τους γέφυρα για να καλύψει ένα ακόμα κενό...Που απειλεί την ελευθερία των κινήσεων...

Σαν ναυτικοί που γύρισαν τον κόσμο,αναπαυόμαστε και το μόνο που άλλαξε μετά από όλο αυτό το ταξίδι είναι το βλέμμα που κοιτάμε τα πράγματα. Λίγο πιο μακρινό,λίγο πιο θολό και ανεστίαστο,τόσο όσο χρειάζονται για να χωρέσουν οι εικόνες,και οι μνήμες που απλώθηκαν σαν ωκεανός εικόνων κάτω απ`τον ήλιο και σιγά εξαϋλώνονται για να φτιάξουν μια καινούργια βροχή...

Το ταξίδι έτσι και αλλιώς είναι απ`την φύση του προαιρετικό...Το συντροφεύει η ανάγκη η η απουσία της..Το συντροφεύουν οι πόθοι και οι προσδοκίες η η απουσία τους...

Το συντροφεύουν καταιγίδες,νύχτες ,ξημερώματα,φεγγάρια, γαλαξίες ,τσιγάρα ,καπνός σκόνη,νηνεμίες,ουράνια τόξα...

Το συντροφεύομαι εμείς,τα φαντάσματα...Η οι φασματικοί μας φίλοι.....
Και οι μοίρες που μας προσμένουν και συζητούν κάθε φορά ,αποφασίζουν για την έκβαση..


Αλλά ποιος τους δίνει σημασία. Ακόμα και αυτές καταντούν μια απλή ιδεοληψία στο διάβα μας. Έτσι και αλλιώς όσο αυτές συσκέπτονται μπορεί κάλλιστα να ξεκινήσει το επόμενο ταξίδι,χωρίς καν να προλάβουν να φέρουν αντίρρηση ,αν δεν τους δώσεις τον χρόνο..

Βέβαια ίσως σε αυτές να οφείλεται η κάθε κατάληξη,ο κάθε προορισμός αλλά και αυτό δεν θα το μάθουμε..Πρέπει να ξέρεις να προσπερνάς και να αγνοείς τα πεπρωμένα σου και το μόνο που χρειάζεσαι για αυτό είναι ενέργεια,πολύ ενέργεια και τίποτα δεν σε σταματά,τίποτα δεν μπορεί να σε φτάσει...

Και κάπως έτσι συνεχίζεται το ταξίδι...Κουραστικό,βαρετό,με εναλλαγές,με δράση που είναι απ`την φύση της άφρονη αλλά συνάμμα βασιλικότερη της απραξίας..Και έτσι ξεσπαθώνουν και οι μνήμες,αυτές που τόσο με βασάνιζαν μα μούδιναν σιγά σιγά τα κλειδιά της αιωνιότητας..Ξετυλίγωντας μου σαν νήματα μπερδεμένα στο αδράχτι,άρα όχι ξετυλίγωντας αλλά κουβαριάζοντας την αέναη ροή των πραγμάτων...
Μόνο η ταχύτητα είναι ικανή να σε κάνει να δείς τι κρύβεται πίσω απ`τις σκηνές....



Όπως δεν σας είπα ακόμα, γεννήθηκα με ένα ακόμα κουσούρι το οποίο μάλλον ήταν και το βαρύτερο από όλα..Είχα μια εμφυτη περιέργεια,μια απρόσκοπτη περιεργεια αρκετά αλλόκοτη για το νεαρό της τότε ηλικίας μου..Είχα μια άσβεστη περιέργεια για το επόμενο βήμα,για το επόμενο στάδιο,για το που φθάνει το ανθρώπινο μυαλό,για το ποιά είναι η...μοίρα της ανθρωπότητας.Τέτοιες περιέργειες...Απ`αυτές που δεν μπορούν να απαντηθούν και να σβήσουν ποτέ,όσο και αν διαβάζεις,όσο και να μορφώνεσαι,όσο και αν προσπαθείς να ανοίξεις τα πέπλα...

Κάπως έτσι ταξιδεύω,με μια άσβεστη χωρίς σκοπό περιέργεια...

Κάποιες φορές παρόλες τις αντιξοότητες ανάβει το πράσινο και προχωράς...

Άλλες φορές το κόκκινο,αλλά και αυτό είναι στο πρόγραμμα..

Αλλά πάντα όλα μένουν πίσω....Μακρυνά.

Σε αυτήν εδώ την ιστορία που τελειώνει, στην αρχή της,
γεννήθηκα όπως σας είπα,
σε μια παράγκα...,
μια.... βροχερή νύχτα.....

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Όστις λογίζεται Hobbes ας διερωτάται Macchiaveli..

Η ανάλυσης και όλα τα στοιχεία ήταν προφανή...
Δεν υπήρχε μία...Όλα άδεια,τα ταμεία,οι τσέπες,τα ράφια...
Μερικά πεταμένα καφάσια έχασκαν πιο κει από το γραφείο του υπουργού..
Έπρεπε να βρεθούν χρήματα τώρα..Αλλά πως?

Το είχαν παραξηλώσει οι προηγούμενοι, είπαμε ΟΚ να πάρουμε κάνα φράγκο αλλά όχι και έτσι το παραξήλωσαν..

Σε λίγο τον περίμενε το επόμενο υπουργικό συμβούλιο και θα παρίστατο ο ίδιος οΠρωθυπουργός , έπρεπε να βρει η τουλάχιστον να σκαρφιστεί κάποιο είδος λύσης αλλιώς πως θα έδειχνε ότι ήταν άξιος της εμπιστοσύνης που του δείξανε δίνοντας του το πιο σημαντικό αλλά και το πιο μπατηριμένο υπουργείο..
Ήδη είχαν δοκιμασθεί όλα τα κολπάκια εδώ και πολλά χρόνια..
Η δημιουργική λογιστική,η παραποίηση των στοιχείων,οι αλλεπάλληλοι φόροι σε βαθμό που να παραλύουν κάθε δυνατότητα οικονομικής ευμάρειας και ανάπτυξης..
Έτσι και αλλιώς ο Μαρξ το είχε πει εδώ και καιρό ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και κάθε φορά που προσπαθούσε να φορολογήσει αυτούς που τα κονομάγανε χοντρά από τους ίδιους τους συναδέλφους του που τους έστηναν για πάρτυ τους κάθε λογής κόλπα για να ανακυκλώσουν το σύστημα εξουσίας τους και να ξεπλύνουν τα άφθονα μαύρα χρήματα,αυτοί πανίσχυροι όντας αν δεν κατάφερναν να περάσουν τα παραθυράκια που χρειαζόντουσαν στο επόμενο φορολογικό σχέδιο που τους εξυπηρετούσαν την κοπάναγαν αλλού αφήνοντας να πληρώσουν το μαλλί ,οι άλλοι,οι μαλάκες που δεν είχαν επενδύσει στην υποδομή που χρειάζεται κανείς ώστε να μην τον αγγίζει τίποτα..
Τώρα τι γίνεται?
Την δημιουργική λογιστική την είχε καταγγείλει ο ίδιος χρόνια πριν σε μια αποδυνάμωση της διαπραγματευτικής ισχύος των άλλων,απλά για να καταστεί το κόμμα του πιο αξιόπιστο από το άλλο,αλλά πλέον είχε γυρίσει μπούμερανκ.
Οι
πλουτοπαραγωγικές πηγές ήταν όλες καλυμμένες από τα μεγάλα κομμάτια,τα είχαν δώσει εδώ και καιρό και δεν μπορούσε να γίνει τίποτα..
Χρυσός ,λατομεία,ξυλεία,οικόπεδα,άνθρακας..όλα καπαρωμένα..
Η για να αξιοποιηθούν χρειαζόταν χρόνος που δεν είχε μια και κανείς στο προηγούμενο μεγάλο φαγοπότι δεν καθόταν να σκεφτεί να κάνει τίποτα...
Για το πετρέλαιο άσε καλύτερα γιατί εκεί κάνει τζιζ,μην πάθουμε και καμιά ζημιά...
Το χειρότερο ήταν ότι δεν είχε πλέον τίποτα να πει..
Τι να πει..Τα πρόβατα σκέφτηκε πρέπει να τα κουρεύεις,όχι να τα γδέρνεις γιατί του χρόνου δεν θα κάνουν μαλλί..
Και όλα αυτά τα χρόνια τα κούρευαν όλο και πιο βαθιά και δεν προλαβαίνουν τα μαλλιά πλέον καν να φυτρώσουν...
Μετά όλοι αυτοί οι υφιστάμενοι του ήταν για τα μπάζα..Δεν σκάμπαζαν μία,το μόνο που κοίταζαν ήταν να βάλουν όσο πιο πολύ μπορούσαν το χέρι και αυτοί στην γαβάθα..Γιατί τι να περιμένει κανείς απ`τα τσομπανόσκυλα εκτός απ`το να γαβγίζουν και να προσδοκούν να τσιμπήσουν και αυτά ένα κομμάτι...Και το χειρότερο ήταν ότι τα πρόβατα ήταν εκνευρισμένα όλο και πιο πολύ,και όταν τα στρεσσάρεις... χαλάει και το κρέας τους...

Το τηλέφωνο έκοψε με μιας την ονειροπόληση του...Σε μισή ώρα έπρεπε να είναι εκεί,και έπρεπε να έχει μια αξιόπιστη απάντηση. Να περισώσει την αξιοπιστία του,μπορεί να του έβγαινε και σε καλό αν τα κατάφερνε σε αυτήν την επικίνδυνη αποστολή..
Έπρεπε να συγκεντρώσει όλη την σοβαρότητα του και να υποδυθεί άψογα και με αποφασιστικό βλέμμα ότι είχε τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης..Πρέπει να παρατείνομε τον δανεισμό σκέφτηκε δεν υπάρχει άλλη λύση,άντε να ιδιωτικοποιήσουμε ακόμα μερικούς οργανισμούς αν και όλοι θέλουν αυτούς που φέρνουν φράγκα στο κράτος και για τους άλλους που είναι μέσα μέχρι τα μπούνια θέλουν και να τους πληρώσουμε για να τους πάρουν,οι μαλάκες...

Θα δανειστούμε και άλλο δεν υπάρχει άλλη λύση αναφώνησε μόνος του, μια και οι σύμβουλοι του τον είχαν εγκαταλείψει προφασιζόμενοι δικαιολογίες μια και φοβόντουσαν ότι αν γινόταν κάποιο λάθος στους χειρισμούς σε αυτή την δύσκολη περίπτωση θα τους χρησιμοποιούσε σαν εξιλαστήρια θύματα...
Θα δανειστούμε...Ξανασκέφτηκε..Βέβαια δεν ήταν και τόσο απλό,μια και δεν μπορείς να πας ικέτης στους τοκογλύφους και να θέτεις και όρους,απεναντίας αυτοί θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά,θα σε εκβιάσουν,θα σε εκφοβίσουν ,θα σε απειλήσουν και μπορεί να φας και κάνα μπουκέτο προκειμένου να πάρουν τα φράγκα και τους τόκους πίσω,άσε για το τι θα σε βάλλουν να υπογράψεις και πως θα σε έχουν δεμένο χειροπόδαρα προκειμένου να εξασφαλισθούν.

Δεν θάναι και εύκολο να το παρουσιάσω σαν μια καλή λύση, σκέφτηκε..Έτσι και αλλιώς και ο πιο ηλίθιος θα το σκεφτόταν κάτι τέτοιο...

Η νευρικότητα είχε κορυφωθεί καθώς περνούσαν τα λεπτά και δεν είχε μπορέσει να σκεφτεί κατι καλύτερο..Είχε και πονοκέφαλο από το πρωί...

Έφυγε με βιάση,του άνοιξε την πόρτα ο οδηγός του και βυθίστηκε στο πίσω κάθισμα της λίμο χαμένος στους λογισμούς του..Πήγαινε αλλά ακόμα δεν είχε μπορέσει να βρει άκρη..

Ήταν καλά εκπαιδευμένος για να βρίσκει έξυπνες λύσεις και άρχισε να επιδίδεται σε ένα ατομικό brainstorming διαλογιζόμενος μέσα στην κίνηση και αφήνοντας το βλέμμα του να περιπλανηθεί πάνω στα πρόσωπα των συμπολιτών του..Και κατέβαζε ιδέες..
Να φορολογήσουμε τα σκουπίδια,τα ραδιόφωνα των αυτοκινήτων,τα ψυγεία δήθεν για την ενέργεια που κατανάλωναν,τις μπαταρίες,τα κοντέινερ,την βενζίνη,το γκάζι,να ανεβάσουμε το ρεύμα,το νερό,τα κότερα,τα οικόπεδα,τις κληρονομιές,τις γονικές παροχές,τους ρύπους,να αυξήσουμε τα παράβολα στα δικαστήρια,να πουλήσουμε τα αρχαία...
Ωπ
καλό αυτό δεν το έχουμε κάνει μέχρι τώρα ας το σημειώσω...Και την θάλασσα επίσης,να νομιμοποιήσουμε τα οικόπεδα που είναι στην αιγιαλίτιδα ζώνη και να πάρουμε λεφτά όπως με τους ημιυπαίθριους.. Τώρα για την ίδια την θάλασσα είναι δύσκολο μια και θα θέλουν να βάλλουν χέρι και οι γείτονες..Εντέλει λειτουργεί ,σκέφτηκε, και είπε στον οδηγό να κάνει μια ακόμα βόλτα προτού μπει στο πρωθυπουργικό μέγαρο. Και συνέχισε προσπαθώντας να θυμηθεί ΄κάτι σημαντικό από το πανεπιστήμιο που του έλεγε ο καθηγητής του για τους Φυσιοκράτες,"lesse fair,laisse passe"??Μαλακίες σκέφτηκε ,τώρα τι κάνουμε?Σιγά μην μπορούμε εδώ που φτάσαμε να αφήσουμε τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους..
Στον τέταρτο γύρο γύρω από το πρωθυπουργικό μέγαρο το μάτι του έπεσε σε μια κινούμενη διαφήμιση πολυκαταστήματος "Είναι μαγκιά να είσαι τσιγκούνης"...Τότε του ήρθε μια έκλαμψη που τον συνεπήρε σαν να κατέρρεε ο κόσμος του. Τα νούμερα ορθώθηκαν μπρος του σαν δίνη και παρασυρμένος από αυτήν κατέληξε στο κέντρο της, στην μαύρη τρύπα τη δίνης και σαν να παρασύρθηκε και να ξεβράστηκε απ`την άλλη μεριά καθάριος και με διαύγεια αισθάνθηκε ότι ήξερε...
Πήρε το κομπιουτεράκι του και άρχισε να βλέπει τα νούμερα και να επιβεβαιώνει τις πράξεις..
Το ΑΕΠ ήταν σχεδόν 280 δις ,οι κάτοικοι 11000000 διαιρώντας απλά τα νούμερα έβγαλε το μαγικό νούμερο.
..25454,54...
Άρα κρατώντας την φορολογία και τις συνθήκες ακριβώς όπως ήταν αλλά καταργώντας οποιαδήποτε άλλη κρατική παρέμβαση και κοινωνική πρόνοια παρά μόνο την αστυνομία και τον στρατό,ίσως και τους απαραίτητους ελεκτικούς μηχανισμούς,θα μπορούσε να πληρώνει στον κάθε κάτοικο ένα μηνιαίο ποσό από 15οο μέχρι 2000 ευρώ χωρίς ο πολίτης να πρέπει να κάνει ....τίποτα....Χωρίς καν να πρέπει να δουλεύει..
Ταράχτηκε και είπε στον οδηγό του να κάνει ακόμα ένα γύρο...
Δεν ήταν δυνατόν...Η δικαιοσύνη έτσι και αλλιώς συνέχισε τους συλλογισμούς του μπορεί να αυτοχρηματοδοτηθεί και να έχει και κέρδη,η παιδεία αν η κάθε οικογένεια έπαιρνε για το κάθε μέλος της επίδομα 1500 ευρώ θα μπορούσε άνετα να καλύψει και τις υγειονομικές της ανάγκες,και την παιδεία μέσα από ιδιωτικές μορφές υπό αυστηρή κρατική παρακολούθηση και όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι.
Στο όνομα του κοινωνικού κράτους είχαν στηθεί όλοι αυτοί οι πολύπλοκοι και κοστοβόροι μηχανισμοί που διαφέντευαν οι αυλοκόλακες και είχαν δημιουργήσει τα τσιφλίκια και την ανισοκατανομή του εθνικού πλούτου..Σε περίπτωση δημοψηφίσματος όπως είχαν φτάσει τα πράγματα και από όλη αυτήν την κρατική διαφθορά καθώς και την ταλαιπωρία που τράβαγε ο πολίτης καθημερινά από το περιβόητο κοινωνικό κράτος και την χείριστη ποιότητα υπηρεσιών και αντιμετώπισης αυτού από το κράτος η πρόταση θα γινόταν αποδεκτή με αλαλαγμούς χαράς..
Όποιος άλλωστε θα δούλευε μια και οι αγορές αυτορρυθμίζονται θα δούλευε τουλάχιστον με μισθό 3000 άρα και οι προσδοκίες της αριστεράς θα καλύπτονταν εν μέρει..Η δεξιά άφωνη δεν θα μπορούσε να αρθρώσει λόγο πάνω στο πιο πρωτοφανές μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων.
Οι συλλογισμοί του πήραν ακόμα μια φορά μορφή χιονοστιβάδας ,όλα του φαίνονταν τέλεια,στο διάολο όλοι,επιτέλους θα γινόταν ίσως ο επόμενος πρωθυπουργός μια και οι πολίτες θα τον επευθημούσαν για την πρωτοβουλία του..
Και δεν θα υπήρχε πλέον αυτή η κοινωνική αδικία μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων..
Απλώς αστυνόμευση και δικαιοσύνη ώστε να ελέγχει την λειτουργία των ιδιωτών..Ένας πρωτόγνωρος σοσιαλιστικός καπιταλισμός θα γεννιόταν και τα νούμερα τον επιβεβαίωναν.
"Σταμάτα τους γύρους,πάμε αμέσως στο μέγαρο..",κραύγασε...
Ο οδηγός έστριψε την λίμο και σε λίγα λεπτά του άνοιγε την πόρτα..
Γεμάτος αυτοπεποίθηση ανέβηκε τις σκάλες και άνοιξε με βιάση την πόρτα της αίθουσας του υπουργικού συμβουλίου και όλοι καθώς τον περίμεναν διέκριναν μια παράξενη απόκοσμη λάμψη στα μάτια του...
Περίμεναν όλοι την εισήγησή του,έτοιμοι να δουν πως θα τον κριτικάρουν και θα τον υπονομεύσουν.Περίμεναν να δουν μην τυχόν και ανακοινώσει καινούργιες περικοπές στα υπουργεία τους και να του παραθέσουν με πειστικότητα ένα σωρό αδιάβλητα στατιστικά στοιχεία που θα στοιχειοθετούσαν τις ολοένα και μεγαλύτερες ανάγκες των υπουργείων τους..Κάποιοι μίλαγαν ιδιαίτερα με τον πρωθυπουργό σιγοψιθυρίζοντας.Είχαν ακουστεί ήδη φήμες στις εφημερίδες ότι ο υπουργός τάχα δεν επικροτεί το κυβερνητικό έργο και είχε δείξει δυσαρέσκειά με το να μην παραστεί στο γεύμα που διοργάνωσε το κόμμα. Αυτός ήξερε ότι ήταν αδιάθετος και ποιος εσωκομματικός του αντίπαλος τον υπονόμευε στον πρωθυπουργό..Άλλα αυτή την φορά θα τους αποστόμωνε δίνοντας την αλήθεια των στοιχείων..Άλλωστε μπροστά ήταν και οι δημοσιογράφοι που περίμεναν τις δηλώσεις..Θα τους τάραζε όλους..
Ανέβηκε στο βήμα. Πήρε το μικρόφωνο,ήπιε μια γουλιά νερό και συνέχιζε να τους κοιτάει όλους.."Η ταν η επί τας"σκέφτηκε θα τα πω όλα...Μόλις ξεκίνησε να μιλήσει άκουσε μια φωνή που τον διέκοψε..Ήταν ο πρωθυπουργός.
"Συγνώμη που σε διακόπτω αλλά θα ήθελα να μιλήσω πρώτος αν μου επιτρέπεις.."
"Μάλιστα ευχαρίστως." απάντησε εκείνος..
"Όπως ξέρετε όλοι η χώρα μας βρίσκεται σε μια δύσκολη φάση. Καταφέραμε και πήραμε τις εκλογές,όντας αποτελεσματικότεροι από τους αντιπάλους μας και είναι καθήκον όλων μας να στηρίξουμε το κυβερνητικό έργο και την ισχύουσα τάξη των πραγμάτων που διασφαλίζουν σε όλους μας την δυνατότητα να κυβερνούμε και να ηγούμαστε αυτού του τόπου που έχει τόσο ανάγκη από τα στιβαρά μας χέρια σε αυτήν την δύσκολη πορεία..Οι νεωτερισμοί και οι πειραματισμοί δεν επιτρέπονται και θα ήθελα από όλους σας προτού μιλήσετε ότι και να προτείνεται να βασίζεται σε συνταγές που έχουν ήδη δοκιμασθεί και αποτελούν την ουσία πάνω στην οποία έχει βασισθεί εδώ και πολλά χρόνια η πολιτική παρουσία και ανάγκη ύπαρξης του πολιτικού και ιδεολογικού χώρου μας στην συλλογική συνείδηση του λαού.
Όλοι μαζί ενωμένοι υποστηρίζοντας ο ένας την αναγκαιότητα του άλλου και με προσανατολισμό να διατηρήσουμε την εύνοια του λαού προς τα πρόσωπά μας,εξυπηρετώντας τον πολίτη όπως πάντα και συμπαραστεκόμενοι στα προβλήματα που αντιμετωπίζει μέσα από την γραφειοκρατεία και στην καθημερινότητα του θα σταθούμε ενωμένοι και δίπλα του με ανοιχτά τα τηλέφωνα και τα αυτιά μας, να σκύψουμε προστατευτικά και να προστατεύσουμε όλους αυτούς τους απλούς ανθρώπους που μας στηρίζουν χρόνια...
Σας παρακαλώ όλους να εργασθούμε πάνω στους ανωτέρω άξονες,και σας καλώ να μιλήσετε και να προτείνετε λύσεις πάνω στις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση μας σήμερα και ιδίως πάνω στην οικονομική κρίση που βιώνουμε..Καλώ τον υπουργό οικονομίας να μας εκθέσει τις απόψεις του...."
Η λάμψη των ματιών του είχε αντικατασταθεί από μια θολούρα,η κάθε λέξη του πρωθυπουργού είχε καρφωθεί σαν σφήνα στο μυαλό του,ενώ τα καρφωμένα βλέμματα των συνυπουργών του που μυρίζαν σκοπιμότητα τον έσυραν μέσα στο υπτωτιστικό κλίμμα της μάζωξης.Σηκώθηκε και είπε με μια ελαφρώς τρεμάμενη φωνή..
¨Οπως γνωρίζετε τα κρατικά ταμεία έχουν αποτελματωθεί εξαιτίας της προηγούμενης κυβέρνησης.Σαν άμεσο μέτρο για την αντιμετώπιση των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων της κρατικής μηχανής και της εξέυρεσης πόρων των υπουργείων προτείνω...Την φορολόγιση με ειδικό φόρο των παραθαλασσίων κτισμάτων,την φορολόγηση των ψυγείων για την περιβαλλοντολογική επιβάρυνση,την φορολόγιση των ραδιοκασσετοφώνων στα αυτοκίνητα.Επίσης πρέπει να σας ανακοινώσω ότι το υποθργείο μας είναι ήδη έτοιμο να προβέι στην έκδοση έκτακτου ομολογιακού δανείου 5δις για την κάλυψη των άμεσων δαπανών..."
Και η φωνη του έσβησε απαλά μέσα από τους ήχους των αλλεπάλληλών χειροκροτημάτων της αίθουσας....