Επιφυλλίδες...

Όλα χάνονται...σιγά..

Όλα σβήνονται και ξεθωριάζουν απαλά μες τα βάθη του χρόνου...

.....σιγά...

Μα μένει ένα άσπρο θολό στο κάτω κάτω.

Όλα αφήνονται να ριχτούν στην χοάνη...

....ε και τι...

Μένει η ηχώ της παραζάλης τους...

Θα σταθούμε ορθοί μονάχοι για λίγο...

Μας νοιάζει?

Αφού εμείς είμαστε από κείνους που τα ξέραν και τα λογιάζαν όλα απ`την αρχή...

...έτσι δεν είναι?

Και γιαυτό πράτταμε έτσι,γιαυτό ρουφάγαμε το κάθε δευτερόλεπτο,γιαυτό ταξιδεύαμε και τα είδαμε όλα απ`την αρχή σαν καινούργια ακόμα και τα παλιά...

Και έτσι και αλλιώς,η μνήμη?

Χάνετε και αυτή?

Δεν πειράζει γιατί σαν πολυφορεμένο σακάκι και αυτή αν ξεφτίζει,αν τρυπάει και μπάζει από παντού,αρκεί μια ίνα της που να μυρίζει ,ιδρώτα ,αγάπη και κλάμα,κούραση,χαρά και ευτυχία,ανάπαυση,δράμα και νίκη για να μας σηκώσει στο βάραθρο που λέγεται ζωή και να μας πει φωναχτά΄...

"Ναι ,..για λίγο υπήρξες αλλά... νίκησες"