The hermitage of all factors...

Τι θα,

κάνω με εσένα νε που θυμίζεις Ελπίδα,

σαν αυτανάφλεξη από θολές αναμνήσεις,
Κουνιέται το σύμπαν που κρύβεται μέσα μου, θερμές χειραψίες που δηλώνουν αλήθειες..
Τρανή διαταραχή επιπτώσεων θυμίζει το χάος σου,
που ποτέ δεν ραγίζει από δόκιμες σκέψεις. ¨Ένα υπάρχω παρακάτω,
επιλέγω το ψεύδος σου σαν συμπαράσταση βοήθειας.
Να σε λέω παρόρμηση η ατελέσφορος αγάπη? "Νihil ex Nihil" σαν ανεπιστρεπτί χαρά υφίστασαι, "exposed by the figures"...
Σ`αυτές τις δόσεις απείρου που ραγίζουν ερήμους χαράς,
στην μέση κατάμονος,
λογίζεσαι, υπηρέτης του σύμπαντος ή χάρτινος καραγκιόζης?
Όταν μιλιούνται τα σύννεφα,
θα βρέξει θαλπωρή,
αυτή που κρυβόταν ανάμεσα στις κρύες απόμακρες περσίδες του έρωτα.
Στις τρεις η ώρα παραδίπλα ,διαλέγεις,

απλώς να υπάρχεις σαν "θέλω"

γιατί και έτσι γεμίζεις κενά.
Μην απαντήσεις ποτέ στο τηλέφωνο...
Κάθε μέρα γράφω το νούμερο σου στα χαρτάκια των στριφτών
και με χαρά τα φουμάρω....
Και στο άλμπουμ των θολών αναμνήσεων σε κρατώ στην πρώτη σελίδα...