Τρίτη 13 Απριλίου 2010

Η υποξία ενός ανερμάτιστου εγώ.


Οι μπλε μικρές κηλίδες αναδύονται σιγά...
Σαν τις σκέψεις και αυτές,στην αρχή σιγά σιγά ,μέχρι να μωβήσουν...
"Εγώ Ειμί",βροντοφωνάζει για να εισακουστεί παρά αυτού...
"Και αυτό το ξέρω,διότι σκέπτομαι" ,επαναλαμβάνει μονήρης και εριστικός...
" Άρα υπάρχω", συνεχίζει..Και καβαλάει το πεζοδρόμιο..
"Άρα υπάρχει και το πεζοδρόμιο",σκέπτεται...
Μετά το ρωτάει δυνατά..."Υπάρχεις?".
Το πεζοδρόμιο δεν του απαντά.
"Μα πως να υπάρχει?",συλλογίζεται,"αφού Δεν σκέφτεται..."
Ως συνήθως παρασύρεται στις σκέψεις του,έχει μάθει από μικρός να σκέπτεται πολύ για να υπάρχει περισσότερο από τους άλλους,καθότι αφού υπάρχεις όσο σκέφτεσαι,πως θα υπάρξεις περισσότερο?
Γίνεται με το πέρας του χρόνου περισσότερο χαμένος στους συλλογισμούς του..
Όλα είναι πλέον ένα μαθηματικό και διανοητικό πρόβλημα..
Και σκέφτεται πλέον για τα πάντα,δεν αφήνει τίποτα να μην το σκεφτεί,ακόμα και οι πιο παράξενες σκέψεις είναι καλοδεχούμενες,τουναντίον τις προκαλεί γιατί έτσι θα μεγαλώσει η ίδια του η ύπαρξη,και περνάει ο χρόνος...αλλά και αυτό το σκέπτεται και το γνωρίζει,άρα δεν τον νοιάζει.
Δεν σκέπτεται μόνο όταν περνάει τον δρόμο ,γιατί μια φορά κόντεψε να τον πατήσει αυτοκίνητο,οπότε το σκέφτηκε ,και αποφάσισε να μην σκέπτεται όταν περνάει τους δρόμους..
Σκέπτεται πολύ και δυνατά,σε βαθμό που τον πονάει το μυαλό του..
Αλλά η βασική του σκέψη είναι πάντα αυτή..
"Εγώ ειμί"
και λύνει όλα τα προβλήματα με αυτόν τον τρόπο,με την σκέψη.
Όλα τα αντιμετωπίζει με την σκέψη.
Βέβαια μεταξύ μας,νομίζει ότι τα αντιμετωπίζει,καθότι η απορρόφηση από την σκέψη δημιουργεί μια τάση για καταστολή της δράσης,και πολλές φορές οι λεπτομέρειες των προβλημάτων που εστιάζει τον αποπροσανατολίζουν από την ουσία του προβλήματος,αλλά και αυτό με την σειρά είναι μια άλλη σκέψη.
..Χμμμμ...
Μετά σκέφτηκε ότι και όλοι αυτοί οι άλλοι σκέφτονται,ναι, όλοι αυτοί που τον περικύκλωναν,και μετά με μια δυσφορία αναρωτήθηκε αν σκέφτονται και αυτοί οι άλλοι πιο καλά και πιο πολύ από αυτόν,και αυτή η σκέψη ομολογουμένως δεν του άρεσε καθόλου...
"Άραγε τι να σκέφτονται?"
Και αφού περάσαν χρόνια να κατανοήσει την σκέψη και των άλλων,παρατήρησε το βασικό μοντέλο και πηγή της σκέψης και των άλλων..
Αυτό το "Εγώ ειμί"..
Και με την ανακάλυψη αυτού του κοινότοπου μοντέλου,είχαν ήδη περάσει αρκετά χρόνια σκέψης,πήγε στο διπλανό μπαρ,ήπιε 4 ποτήρια ουίσκι και αφού ζαλίστηκε αρκετά πήγε σπίτι,ξάπλωσε και αποφάσισε να κοιτάει για το υπόλοιπο το ταβάνι...

3 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Κι εμείς που σκεφτόμαστε τι κερδίσαμε τελικά;

faraona είπε...

Δεν θα δημοσιεύσω το τελευταίο σχόλιο για ευνόητους λόγους.
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες και την φροντίδα.
:))



*ελπίζω να έχω και την κατανόηση.

HELIASTER είπε...

@ Σκέφτομαι άρα δεν βρίσκομαι εδώ αλλά εκεί που σκέφτομαι,αρά δεν υπάρχω εδώ αλλά όπου είναι η σκέψη μου,γιατί η διάκριση μετααξύ της σκέψης και του ονείρου του υπνοβάτη δεν αναλύεται επαρκώς...Συνήθως το 80% της σκέψης είναι μηχανικές,ενστικτώδης και υποσυνείδητες ρουτίνες...

@Όχι μόνο κατανόηση αλλά και συμπάθεια...