Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

X-RAYs of memories...

Κόκαλα που περιφέρεστε ανάμεσα από χώρες.
Κόκαλα που δονήστε από πάθος και ελπίδα.
Κόκαλα που ζεσταίνεστε και κρυώνετε,
που υπάρχετε ζητώντας θεούς και πεπρωμένα.
Οστά που θυμάστε μέχρι να ξεχαστείτε.
Οστά που λατρεύεστε και αναρωτιέστε.
Οστά που αναπαράγεστε,
που κρύβεστε πίσω από σάρκα.
Κόκαλα που λυπάστε,
που τρίβεστε μεταξύ σας ,μέσα στον χρόνο,
που αποκαλύπτεστε ,
καθώς κυλάει ο άνεμος,
μέσα απ`την άμμο.
Κόκαλα που σκεπάζεστε με επιταγές μιας μόδας,
που βρίσκετε τρόπους να πετάτε ψηλότερα,να τρέχετε γρηγορότερα.
Κόκαλα που βρίσκετε τρόπο να αφήνετε παντοτινά σημάδια σε άσπρες σελίδες..
Οστά που ντρέπεστε,
που λάμπε τε από έπαρση στοιχησμένα σαν νομάδες,
που διατηρείτε αλώβητους τους περιορισμούς σας και τους επεκτείνετε όσο μπορείτε πάνω απ`την φύση σας ,
μέσα σε ιδέες και σκέψεις,
μέσα από στάσεις επί παντός επιστητού,
που πείθεστε και φτιάχνετε συμβάσεις για να επιβραβεύεστε και να μετέχετε.
Οστά που αγαπιέστε και πιστεύεστε..
Και εσείς μνήμες,που θυμάστε,
που κρύβεστε στα οστά,
σε ακατανόητους σπειροειδής και γραμμικούς κώδικες,
που ξυπνάτε στις πιο απρόσμενες στιγμές,
που με κάνατε να θυμάμαι τα πιο μακρινά,που με αφήσατε να δω τα πιο παλιά,
που με οδηγήσατε σ`αυτές τις στιγμές ,
κρυμμένων αιώνων..
Κατασταλιάστε τώρα,....ησυχάστε.....
Δώστε μου ξανά γαλήνη και λήθη ,
....μέχρι να τελειώσει και αυτό το θορυβώδες διάλειμμα...

7 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Μόνο κόκαλα είμαστε λοιπόν;
Εκεί έχουμε φτάσει;
Και η ψυχή;
Οι αισθήσεις;
Η καρδιά;
Τίποτε δεν είναι όλα αυτά;

επί λέξει είπε...

Καταλαβαίνω την αποστέωση των ονείρων και της επιθυμίας.Καταλαβαίνω την απογύμνωση και την εγκατάλειψη. "Φτάνει μέχρι το κόκαλο" το μαχαίρι της συνείδησης. Αλλά υπάρχει και το αίμα. Ας το αφήσουμε να κάνει τη δουλειά του.

Φιλιά

anepidoti είπε...

πονάνε οι ακτινοσκοπήσεις, ειδικά του παρελθόντος, αλλά το μαχαίρι στο κόκκαλο, που λέει κι ο φίλος μας ο aa, για μένα επιβάλλεται, είναι κάτι σαν τον πάτο, είναι απαραίτητος για τα καινούρια...για τα ανθηρά καινούρια...
σε φιλώ!
:-)

επί λέξει είπε...

@ anepidoti

Μ' αρέσεις, γλυκιά μου, γιατί είσαι "πιο" φιλόλογος κι από μένα. Διατηρείς την ορθότερη γραφή της λέξης με δύο -κκ-. Μ Α Ζ Ι ΣΟΥ!

HELIASTER είπε...

Anastasia
Για να απλώσει η ψυχή μας και να μην είμαστε μικρόψυχοι,για να αμβλύνουν οι αισθήσεις μας και να χαιρόμαστε και με το πιο μικρό και το πιο απλό,για να είμαστε μεγαλόκαρδοι και να συγχωρούμε και να αγαπάμε όσο μπορούμε,υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος αν όχι από την σκέψη ότι το μόνο που θα μείνει από μας για κάποιο λίγο διάστημα όταν θα φύγουμε είναι τα κόκκαλά μας???Πόσο καλύτεροι θα είμαστε και πόσο περισσότερο θα ζούσαμε στα αλήθεια την ζωή μας αν συνηδειτοποιούσαμε το πόσο μικροί και προσωρινοί είμαστε??
Συγνώμη αν σε τάραξα αλλά ίσως πρέπει καμμιά φορά να ταραζόμαστε και να αξιολογούμε την ζωή και τις πράξεις μας απο όσες περισσότερες οπτικές γωνίες μπορούμε..
Πως πάνε τα μπανάκια?

αα
Η επιθυμία,τα όνειρα,η απογύμνωση και η εγκατάλειψή είναι απλά ιδέες που υπάρχον μόνο αν εμείς τις βιώνουμε.Θάταν καλό πιστεύω να τις βιώναμε όλοι εκτός απο αυτούς που δεν τις αντέχουν μόνο όταν δεν υπάρχουν πραγματικές αιτίες που να σε οδηγούν να τις βιώσεις αλλά σαν μια εκπαιδευτική μέθοδος συνειδησιακών σοκ που θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν σε πιο ανθρώπινους κώδικες συμπεριφοράς και σε επαναξιολόγηση των συμπεριφορών μας με σκοπό την απελευθέρωση από τους φόβους που μας κρατάν δέσμιους και δεν μας αφήνουν να είμαστε εμείς..Στα αλήθεια υπάρχει κάτι που να μας ανήκει ,κάτι που να μας επιβάλει να συμπεριφερομαστε με μικρότητα σαν να είμαστε αιώνιοι και να χάνουμε το νόημα???

anepidoti
Πιστεύεις ότι η συνειδητότητα μας μπορεί να υπάχει για πάντα?Ότι κουβαλάμε την γνώση και τις μνήμες των προγόνων μας μέσα στο dna μας?΄Για σένα έχω την εντύπωση ότι θυμάσαι και εσύ πράγματα που δεν θα ΄επρεπε να θυμάσαι σαν θαμμένες αναμνήσεις που ξυπνάνε χωρίς λόγο καθώς και εικόνες που δεν είναι δικές σου.Τι λες??

αα
Τα 2κ μου τα απέρριπτε ο ορθογραφικός έλεγχος και στην αρχή τα είχα χρησιμοποιήσει.Πάντως με πιάνω να κάνω κάτι πατάτες γιατί για πολλά χρόνια δεν έγραφα ελληνικά και όταν ξανάρχισα μου φαινόντουσαν λίγο ξένα και ζοριζόμουνα να επαναφέρω τις εικόνες των λέξεων όταν τις σκεπτόμουν..

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Καλημέρα HAS
Στην πραγματικότητα κάθε κατασκευή χρειάζεται κάπου να στηρίζεται. Στον άνθρωπο αυτό κάνει σκελετός του...Όμως όσο ο άνθρωπος είναι ζωντανός δεν μπορούμε να απομονώνουμε μόνο τα οστά του για να τον προσδιορίσουμε στο σύμπαν. Αν δεις 2 σκελετούς, ενός ανθρώπου και ενός ζώου δεν διαφέρουν στην ουσία σαν υλικά κατασκευής, αλλά όσο ήταν στην ζωή είχαν τεράσιες διαφορέςσαν σύνολο δραστηριοτήτων.
Η ζωή είναι μικρή αλλά νομίζω ότι για να την απολαύσουμε δε μπορούμε να μας σκεφτόμαστε μόνο κόκκαλα γιατί τότε θα είμασταν όλοι ίδιοι άρα θα ήταν πολύ βαρετό...

anepidoti είπε...

καλέ μου φίλε, δεν πιστεύω πως συνειδητότητα και DNA σχετίζονται...η συνειδητότητα για μένα είναι επίκτητη...όσο γι' αυτό που με ρωτάς, ναι ξυπνάει ό,τι υπάρχει, ό,τι πάει να κουκουλωθεί και δεν έχει απαντηθεί, ό,τι πονάει και δεν έχει τελειώσει η θεραπεία του...όμως, να σου πω κι ένα μυστικό...πολλές φορές πνίγομαι για γράψιμο και "υιοθετώ" και συναισθήματα, μεταλλάσομαι...άσε, είναι και λίγο τρομακτικό!
μεγάλη κουβέντα ανοίξαμε...