Οι φίλοι μου...

Οι φίλοι μου είναι πολλοί και εκλεκτοί...Μα αρκετά περίεργοι στα μάτια των άλλων..
Οι φίλοι μου είναι μοντέλα που πίνουν νωχελικά το ποτό τους σε δερμάτινα καθίσματα, αδιάφοροι,κλεισμένοι στον εαυτό τους,χωρίς να σου δίνουν καμιά σημασία... Είναι αυτοί που σε κοιτούν παράξενα όταν θέλεις να τους ρωτήσεις το γιατί...

Είναι αυτοί που μέθυσαν τον Ερμή ένα απόγευμα .....

Είναι από αυτούς που εξαϋλώνονται στο φως κάθε πρωί..

Είναι αυτοί οι παλιοί που σύχναζαν στις στοές τις αγοράς ανάμεσα απ`τα πλήθη ακούγοντας τις ρητορείες των σοφιστών...

Είναι αυτοί που τους βλέπεις στους καθρέπτες σαν σκιές χωρίς νόημα....

Είναι ταξιδευτές που κινούνται σαν φωτεινές γραμμές σ`ατέλειωτα ταξίδια χωρίς νόημα..

Οι φίλοι μου είναι επαίτες της τελειότητας που κρύβετε σε ελάχιστες στιγμές μέσα στα χρονοτούνελ....

Ταξιδευτές που ξεγλιστρούν απ`τα τούνελ,και σαν έρχεται η νύχτα αλλάζουν μορφή ,χάνουν την φόρμα και την αίσθηση του ανθρώπου,και περνάνε με άνεση στο`ακατανόητο χωρίς φόβο..

Αυτοί που μόνοι ταξιδεύουν στις εθνικές οδούς χωρίς προορισμό..

Έχω πολλούς και καλούς φίλους,που μου χαρίζουν πάντα την μοναξιά όταν την αναζητώ και την πλησμονή της παρέας τους όταν την θέλω..

Είναι οι φίλοι μου,που το κάθε τι δικό τους γίνεται δικό μου και αντίστροφα σαν ένα μετείκασμα που επιμένει να υπάρχει στο απόλυτο σκοτάδι..

Πολλές φορές σαν φωτεινές κηλίδες που γεμίζουν παράξενα φωτογραφίες,

πολλές φορές σαν μια αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος ποτέ...

Είναι οι φίλοι μου....

Υ.Γ.photo απ`τον Ιούλιο και μετά by me..