Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

Η πασαρέλα με τις μάσκες



Νόμιζες πως έτσι απλά θα σού`ρθει η ευτυχία εεε?
Αγνοώντας τον εαυτό σου,την δυστυχία των άλλων και γίνοντας αρεστός στον περίγυρό σου.
Τι μικροαστική συνήθεια και αυτή.
Τους ξεγέλασες όλους εεεε?
ΝΟΜΙΖΕΙΣ..
Μα τώρα κοίτα στον καθρέπτη την μάσκα που φόρεσες και πάρε θάρρος,βγαίνει?
Μπορείς να την βγάλεις άραγε?



Δεν νομίζω,δεν μπορείς γιατί φοβάσαι,γιατί σε βολεύει να πιστεύεις ότι είσαι εσύ.
Υποψιάζεσαι τι θα δείς όταν την βγάλεις,και όσο μπορείς και αναπνέεις με την μάσκα πάλι καλά,άντε και κάνας αναστεναγμός και κάνα κλάμα που και που για να οξυγονώνεσαι.
Το ξέρω ότι κάποιες φορές σε στενοχωρεί και σε πλακώνει αλλά ελπίζω να την συνήθησες και να την συνηθίσεις,






γιατί έτσι και κάνεις την αποκοτιά και την βγάλεις την πάτησες,γιατί εκεί που ήσουν πριν εσύ θα χάσκει το κενό σου....




Ευτυχώς το κενό δεν κλαίει και δεν παραπονιέται.
Επιπλέει στο διάστημα...


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο, με δροσερές αναλαμπές ειδικά μεταξύ κβ΄στοίχου και ζδ΄ μετατάρσιου. Ευχάριστες τανίνες ψυχής σε ένα μακάβριο λουλακί μπουκάλι.

Τί εννοείται όταν λέτε " ...το κενό σου..."?
Έχω προβληματιστεί από εχθές (Ακάκιου του Πατριάρχου).