Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Παραχαράκτης


Ήσουν παραχαράκτης πολίτιμων λίθων.


Σμίλευες την κάθε πέτρα και την έκανες διαμάντι με τα χάδια σου.


Έβλεπες μα οι λάμψεις των πετρών δεν σε τύφλωναν.


Καμμιά φορά τις άφηνες μισοσμιλευμένες-φαινόντουσαν τα ελλατώματα τους-
τις άφηνες επίτηδες,με την ελπίδα να τις ξαναβρείς,πιο μεστές ,πιό καθαρές,'ετοιμες για την πιό λεπτεπίλεπτη δουλειά.


Μα ήταν σπάνιο να τις ξαναβρείς γιατί και έτσι γίνονταν βορρά των γυρολόγων.


Εσύ πικραινόσουν για λίγο αλλά έμενες ατάραχος.


Συνέχιζες να σμιλεύεις την κάθε πέτρα και να την κάνεις διαμάντι με τα χάδια και τα λόγια σου.



2 σχόλια:

*little painter..* είπε...

ποιος ο λογος να σμιλευουμε μια πετρα που ειναι ηδη σμιλεμμενη?οι πετρες γινονται τοσο ομορφες οταν αφηνουμε το δικο μας σημαδι πανω τους...οταν με ολη μας την φροντιδα αυτες λαμπουν σε καθε λαξευμα ολο και περισσοτερο......ακομη και αν τις αφησουμε για λιγο στην ακρη και καποιος μας τις παρει,θα συνεχισουμε να τις εχουμε στο μυαλο μας σαν τις πιο ομορφες πετρες...και οι πετρες παντα θα θυμουνται ποιος τις αγαπησε πραγματικα...

υ.γ.: πολυ ωραιο το κειμενο σου...λεει τοσο λιγα αλλα και τοσο πολλα..και ο καθενας μας με λιγη φαντασια μπορει να δημιουργησει το δικο του νοημα...

HELIASTER είπε...

Είναι μέρος της εκπαίδευσης που οφείλουμε στον ευαυτό μας να είμαστε θετικοί στον διπλανό μας ανεξάρτητα από ιδίο όφελος,βοηθώντας την εξέλιξη του εξελισσόμαστε και εμείς,ποιός κατανοεί πάντα τι μπορεί να έχουμε κάνει για αυτόν,τι υπερβάσεις του ευαυτού μας και τι κόπος χρειάζεται για να είσαι άψογος?και αυτό όχι με τα καθημερινά κριτίρια αλλά με καθαρά ενεργειακά κριτίρια.Όταν δείς πόσοι σου κανιβαλίζουν την αρμονία και την ενέργεια σου χωρίς λόγο απλώς γιατί κάθε φορά βάζουν ένα δυνατό Εγω Θέλω μπροστά είτε με λόγια είτε με πράξεις τότε αν δεν μπορείς να εξηγήσεις τιάλλο μπορείς να κάνεις απ`το ναφήσεις την ροη των πραγμάτων να εξελιχθεί απ`αυτούς και εσύ να είσαι άψογος μέχρι το τέλος.Μετά θα καταλάβουν το τι έκανες αλλά και αυτό δεν πρέπει να σε νοιάζει.Έτσι υπερβαίνεις και τις δικές σου ανάγκες και αυτό χωρίς να παίρνεις τον ρόλο του οσιομάρτηρα,η του απογοητευμένου η του θύματος,γιατί θύματα είμαστε όλοι απ` την στιγμή που δεν ξέρουμε τον ρόλο μας πάνω στον πλανήτη.
Ευχαριστώ για το σχολιό σου.
Ύ.Γ.Όλοι πέτρες είμαστε είναι στο χέρι μας να σμιλέψουμε τον ευαυτό μας και τον διπλανό μας για να γίνουμε κατι πολίτιμο,άλλα πρέπει να χάσουμε ότι άχρηστο κουβαλάμε και η διαδικασία πονάει..