Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Erga Omnes


Ήταν η μυρωδιά της θειάφης και το χρώμα της γαλαζόπετρας που δεν έλεγε να φύγει απ`τα ρούχα.
Τρέχωντας στα παιδικά μου αμπέλια,στάζωντας κρασί πάτημα-σύρμα στα χείλη και στο στόμα.
Ρουφώντας άπληστα γλυκειά ζαλάδα κάτω απ`τον ήλιο που ζαχάρωνε ακόμα πιό πολυ τον βλογημένο του καρπό.
Και σαν το γέλιο ξέχειλο απ`την ψυχή όπου περίσσευε χυνόταν ,και οι συζητήσεις έρχονταν στο τέλος της ημέρας,οι πιό σοβαρές και για τους πιό μεγάλους,με γεύση μούστου αγνάντευα τ`αστέρια τα πιό μακρυνά ,και μοναχός παράμερα καθόμουν,κοιτώντας μιά τον ουρανό και μιά την θάλασσα .
Και έβλεπα πώς χάνονταν στα βάθη τα φωτισμένα πλοία,και σαν την στιγμή που μιά φαίνονταν και μιά χάνονταν το φώς τους,μόνο σαν έτσι φαίνεται και η ευτυχία σήμερα εκείνων εκεί των χρόνων.
Μακρυνή ,θαμπή,που σίγουρα πέρασε από μας μα τώρα φεύγει.


Δεν υπάρχουν σχόλια: