Terra cotta
H μοναξιά περιμένει...Καμμένη γή γεύτηκα,το κορμί σου ήτανε,
Πριν περιπλανηθούμε στους δρόμους των βουνών,
εκεί που χρόνια πολλά πριν οι ειδωλολάτρες έκαναν πομπές μυστικές και πρόσφεραν το αίμα τους στους σκοτεινούς θεούς τους,
πριν δούμε τις ψυχές των θνητών να τρεμοπαίζουν,μικρές φωτίτσες,στα λαδοκάντηλα που για μιά νύχτα φώτισαν την γή,
Αυτή την γή που γεύτηκα ,Terra cota.
Ήταν το σώμα σου που έμεινε στεγνό και κρύο...
Μια Σιβηρία στις φλόγες..
Ήταν πριν δούμε τα πλάσματα της νύχτας,πριν παλέψεις με την δύναμη,πριν καν σταματήσει ο κόσμος και τα μαλλιά σου πέσουνε,
πριν το φεγγάρι γκρεμίσει κείνον τον πύργο που φ'ωτιζε παλιά στ`απόμακρα χωρι
ά της Ιταλίας,ήταν πριν το συναίσθημα νικήσει εντελως την λογική.Και κοροιδεύαμε τον 'ηλιο και την μέρα ,ήταν απο πριν που είχε αποφασισθεί η γή να τελειώσει,εσύ να πεθάνεις, και να αναρωτιέμαι αιώνια πανω σε μια καμμένη γη χωρίς ίχνος ζωής,πάνω στις στάχτες που κάποτε ήτανε εσύ,
μονος ν`αναρωτιέμαι,
αν είμαι ζωντανός η αν δεν είμαι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου