Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

I was singing lost in the space

Χαμένος
σαν μετέωρο δίχως ατμόσφαιρα να πέσει,


Σαν στρατιώτης μοναχός στην μέση του πεδίου μετά απ`αδυσώπητη αδελφοκτόνα μάχη.

Χαμένος
Στις παραλίες δίχως τέλος των ονείρων τις αμμουδιαστές.

Σαν βολιστήρας διαστημικός μακρυά πιο πέρα από κάθε εμβέλεια
ασυρμάτου,πρώτος πιο πέρα απ`τον καθένα.


χαμένος





Στα πιο πυκνόρευστα σκοτάδια
της αβύσσου,διχως πνοή και φώς.
Σαν σ`άγονο ξερό νησί φρουρός μονάχος φύλακας του ευαυτού του.
Σαν στίγμα στα πέρατα της γής που απλώς υπάρχει.

Σαν σήμα S.O.S την νύχτα του κακού που χάθηκε χωρίς να φτάσει.
Χαμένος
Σε ένα ανονείρευτο όνειρο δέντρο που έπεσε απ`το βάρος του,στην μέση του δάσους διχως μάρτυρα.




Χαμένος
Ονείρατα γλυκόθωρα και μακρινά ανάμεσα απ`τον ύπνο και το ξύπνιο,
Θολή εικόνα από κρασί,
χαμένος.

Πως γίνεται τάχα να χαθείς με τόσους κάβους καλά πάντα δεμένος?






Δεν υπάρχουν σχόλια: