Έκ του σύνεγγυς

Σας είδα όλους ..στημένους στον τοίχο σας να αυτοεκτελείστε,να παλουκώνεστε στις αδιάλλακτες θέσεις σας,στην ανωτερώτητα σας,κάνωντας τα πάντα για να καταλάβετε τον θρόνο της ηλεκτρικής σας καρέκλας..





Να σημαδεύετε τον εαυτό σας και να τον πυροβολείτε με μανία απ`τα τρία μέτρα αστοχώντας..
Να τον τραυματίζετε σιγά-σίγα,κομμάτι-κομμάτι,να μην του χαρίζετε κάν την χαριστική βολή...
Να τραυματίζεστε και να αυτοπυρπολείσθε,χωρίς οίκτο..
Να σκάβετε τραυματισμένοι τους λάκους σας..
Σας είδα όλους να φωνάζετε,να ουρλιάζετε να καταριέστε και όταν κάποιοι από σας κάποιες στιγμές αντίκρυζαν τον εαυτό τους να τους σημαδεύει,πέφταν για λίγο στην μαύρη σιωπή,απορούσαν και μετά συνέχιζαν πάλι με αφορισμούς και κατηγορίες για αυτά που τους έλαχαν δείχνωντας ο ένας τον άλλον ,ο καθένας τον διπλανό του...



Ήμουν και εγώ εκεί..στον τοίχο,και γι`αυτό τα είδα όλα, μα ,ίσως και να την σκαπούλαρα..
Πολύ γρήγορα μου έδωσα κατα λάθος την χαριστική βολή,όχι από οίκτο αλλά από λάθος,
και έτσι βρεθηκα σ`αυτή την θέση τώρα ..
Και σαν ύστατη πράξη αγάπης,(λίγο πιό πριν έκανα και τον τοίχο) σας βοηθάω,
δίνωντας τα παραγγέλματα με ρυθμό.
"Επί σκοπόν....Πύρ..."
"Ξαναοπλίστε"
"Σημαδέψτε"
"Πύρ"