Πιάσε με..............

Ανέμιζε ανάρπαστο το βλέμμα σου στο χώρο,διψούσε για κενό,απεραντοσύνη και γαλάζιο.
Το άσπρο σου πουκάμισο ανέμιζε και κείνο και γέλαγες ατίθασα 'όπως μόνο εσύ γελάς,στο μέρος που ενώνεται νερό,γη και ουρανός. Εκεί θα σε αγαπήσω,όπως σε αγάπησα εκείνη την Αυγουστιάτικη βραδιά...

Μα μετά...

Ξεχάστηκες κάπου εκεί στα βάραθρα της σκέψης σου.
Ο άνεμος φυσά και σου ξεσηκώνει τα μαλλιά,τα μάτια σου θολουριασμένα λαμπερά και παρασύρεσαι μαζί τους.

Συμβαίνει στ`αλήθεια??


Τα σύννεφα σε περιτυλίγουν και σε υποδέχονται ανάμεσα τους .ενώ τα νερά και ο ήλιος γεμίζουν τις απέραντες παραλίες μιας Σανγκρί λα με χιλιάδες λαμπυρίσματα.
Και πετάς ανάμεσα απ`ουρανούς και με αφήνεις μόνο με το σώμα σου.

Αφήνοντας με αλόγιστο στην σκέψη...