
Οι ανακλάσεις των φώτων,στον μοναχικό σου καθρέπτη,
κλείστηκαν μες`το συρτάρι με τις φωτογραφίες και ξεχάστηκαν..
Και είναι καλύτερα θαμμένες,γιατί σαν δουν το φως θα γίνουν όλα γκριζόμαυρα,
Τότε ,σαν ζυγίσουν το τώρα με το χθες,ίσως να νιώσεις αστείος και φταίχτης για όλες αυτές τις λεπτομέρειες που σου ξέφευγαν,
για το τι δεν κατάλαβες...
Έτσι γυρνώντας γύρω,γύρω στο σπίτι,
και σε κάθε μία από τις πολυθρόνες,
6 σχόλια:
Πολύ αυστηρός κριτής ο εαυτός αλλά νομίζω πως είναι λυτρωτικό να τον αντιμετωπίσουμε.
Ειναι γεγονότα και αισθήματα που κρύβουμε σε συρτάρια ακριβώς για αυτο, για τον φόβο πως αν δουν το φως θα μας κομματιάσουν.
Οίκτος, νομιζω πως είναι από τα χειρότερα συναισθήματα
Τι να σου κάνει το συρτάρι ; και πόσο βαθιά μπορούν να κρυφτούν εκεί;
Οι αναμνήσεις, που έχουμε κρυμμένες στην καρδιά και στο μυαλό μας, αυτές μας πονούν και μας τσακίζουν.
Πανδορα,φίλτατη ,τον εαυτό μας αν τον αντιμετωπίσουμε η θα γίνουμε βούδες η θα μας περιμένει στην γωνία,τι θα έλεγες να τον ξεγελάγαμε?
Αγαπητή Αναστασία ,ακριβώς ο οίκτος είναι από τα χειρότερα και πιο ύπουλα συναισθήματα γιατί μέσα του φωλιάζει ο υπέρτατος εγωισμός.Νιώθουμε οίκτο για κάποιον 'αλλο γιατί πιστεύουμε ότι είμαστε καλύτεροι από αυτόν,και νιώθουμε οίκτο για τον εαυτό μας γιατί είμαστε αλαζόνες και νομιζουμε ότι μας αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που έχουμε και απορούμε πως το σύμπαν δεν υποκλίνετε μπροστά μας...
Όταν μάθουμε την θέση "χωρίς οίκτο" θα είμαστε πιό δίκαιοι με όλους...
Προς Αρωγή.
Φυσικά και μας τσακίζουν γιατί θεωρούμαι τον εαυτό μας πολύ σημαντικό και δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε,'οτι"Τα πάντα ρέει",αυτοπαγιδεύωντας την ενέργεια μας στο παρελθόν.Αυτό τελειώνει όταν μετά από καλό ψάξιμο βρείς και κατακτήσεις την θέση "Χωρίς οίκτο".
Ευχαριστώ για το έναυσμα...
Δημοσίευση σχολίου