Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

La fuga e ammessa.(Η φυγή επιτρέπεται) no3

Διάλεξα την καλύτερη λύση...
Έμεινα απλώς ακίνητος και έλπιζα δυνατά η κάθε στιγμή να γίνει μια αιωνιότητα. Το κάθε δευτερόλεπτο να γίνει ένα απέραντο τώρα. Κάποιες στιγμές πραγματικά μεγάλωναν σαν φούσκες αλλά δυστυχώς σπάγαν και διαδέχονταν από άλλες.
Γύρναγα στο πριν για να πιαστώ από κάποια σκηνή αλλά μάταια,πήγαινα στο μετά αλλά δεν το έφτανα,και τώρα καθηλωμένος έπλεα σε πελάγη ουδετερότητας...
Διάλεξα την καλύτερη λύση?
Ένιωθα ένα ασήμαντο κενό,μια φαινομενική αταραξία,παρατηρητής μιας υπερκαινοφανούς υπερφυαλότητας.
Έπρεπε και χρειαζόταν ένα "supersonic crack",μια ταχύτητα η απείρως μεγάλη η μηδενική.
Μια ρωγμή σταθερή στον χρόνο...
Και τώρα??

12 σχόλια:

"Ground Control to Major Tom" είπε...

Ξέρεις μου θύμησε αυτή σου η ανάρτηση, την αταραξία του Βουδισμού και τη γεύση που σου αφήνει στο μυαλό όταν διαβάσεις ένα Kοαν.
Μια συμβουλή, όσο αναρωτιέσαι για κάτι, η απάντηση ποτέ δεν πρόκειται να έρθει.
Όταν σταματήσεις, θα βρεθεί μπροστά στα μάτια σου.
Και αυτό λέγεται "ρωγμή".

Καλημέρες Heliaster

Σταλαγματιά είπε...

Καμία στιγμή δεν κρατά περισσότερο από ένα τικ τακ του ρολογιού.
Στην ουσία όμως η κάθε στιγμή κρατά τόσο όσο δυνατά είναι αυτά που συμβαίνουν.
Έχουν περάσει στιγμές που ένιωσα να κράτησαν ακόμη και αιώνες.
Και άλλες πάλι που γλίστρησαν από τα χέρια μου όπως το νερό από τις παλάμες μου.
Ποτέ δεν θα είσαι σίγουρος για όσα κάνεις, πάντα ένα μικρό ερωτηματικό θα κινείται γύρω σου άλλοτε θα μεγαλώνει και άλλοτε θα χάνεται !!

Μέρα καλή αν και βροχερή!

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Καλημέρα
Η διάρκεια κάθε στιγμής είναι σχετική έννοια. Ανάλογα με τα συναισθήματα μας έχουμε και διαφορετική αίσθηση αυτής της διάρκειας. Πολλές φορές θέλουμε να παγώσει η ροή του χρόνου και άλλες φορές θέλουμε να ρέει σαν ορμητικός χείμαρρος. Το παρελθόν συγκεκριμένο το μέλλον αβέβαιο αλλά είναι υπό διαμόρφωση. Χειροπιαστές και νόημα έχουν οι παλινδρομήσεις της σκέψης μας στο τώρα και στο παρελθόν. Φτιάξε ένα καλύτερο αύριο ώστε μεθαύριο να σκέφτεσαι όμορφα για το χθες του ( το χθες του μεθαύριο είναι αυτό που τώρα μπορείς να πεις αύριο ).

Κατερίνα Μαλακατέ είπε...

Ωχ, μου φαίνεται πως σε επηρεάζω :P Μ' αρέσουν οι στιγμές σου σαν καθαρά κείμενα.

anepidoti είπε...

καλημέρα!
περιμένω την συνέχεια...
η ακινησία σου γόνιμη σαν λέξεις, πολύ!
για το υπόλοιπο...εσύ ξέρεις...

HELIASTER είπε...

Σωστά MAJOR "you really got me now"..

HELIASTER είπε...

Αγαπητή Αναστασία, ο χρόνος τι ερωτηματικά έχει???
Τα ερωτηματικά τα θέτουμε εμείς και μας απαντάει σωστά...."ΤΙΚ,ΤΑΚ,ΤΙΚ,ΤΑΚ,ΤΙΚ,ΤΑΚ"...
Καλά πού βρέχει??

HELIASTER είπε...

Καλημέρα Άρωγη.Άν ο εγκέφαλος προσομοιάζει με μιά θεωρητική κβαντομηχανή και λειτουργεί σύμφωνα με τις αρχές της,τότε τι συμβαίνει στο περιρέοντα χώρο και χρόνο που την περιβάλλει σε αναλογία με την ενέργειά της??
Για ένα καλύτερο αύριο.
Τι έχει πιο αξία να ικανοποιήσεις χίλιες επιθυμίες η να κυβερνήσεις μία?

HELIASTER είπε...

Κατερίνα μ`αρέσουν οι στιγμές γιατί λειτουργούν σαν αστυνομικό μυθιστόρημα ,μη προβλέψιμο και αφήνοντας στοιχεία παραπεταμένα παντού καλά κρυμμένα...

HELIASTER είπε...

Αnepidoti Η τέχνη της απραξίας είναι το θεμέλιο της επιστήμης της δράσης.
Γιατί η δράση είναι βασιλικότερη της απραξίας.
Το να βλέπεις είναι απραξία,το να κοιτάζεις δράση αν δεν τα κάνεις και τα δύο κάτι θα σου λείπει.
Βuongiorno.

Ανώνυμος είπε...

Όταν φεύγεις είναι αγένεια.
Αν κάτσεις λερώνεις.
Σε περιμένουν για φαϊ στην Ελευσίνα
κι ανακαλύπτεις πως δεν έχεις το κατάλληλο ημίψηλο για την περίσταση.

Είμαστε μόνοι...
Φεύγω.

HELIASTER είπε...

Άν είσαστε μόνοι καθήστε και περιμένετε να στεγνώσει η ρεντικότα σας...Άυγά ,όμως μην περιμένετε...