Σάββατο 23 Μαΐου 2009

To άθροισμα....



Το άθροισμα ήταν περίσσιο των προσδοκίων,παρόλο που παραλίγο να ξεχασθούν τα τα κρατούμενα...



΄Εκλεινα τα μάτια και λογάριαζα και παρόλο που κάποιες σκέψεις μικρές,πηγαινοερχόντουσαν, με σταθερή θέληση τις παρέκτρεπα και συνέχιζα σταθερά τους λογαριασμούς.




Έπρεπε να τα υπολογίσω όλα στο παραμικρό γιατί θα δημιουργούσε ένα σωρό προβλήματα και το παραμικρό λάθος σε όλες αυτές τις λίστες των υπολογισμών.



Και σχεδόν θα τα κατάφερνα ,αν δεν μου πέρναγε απ`το μυαλό εκείνη η απαίσια σκέψη που ξεκίνησε σιγά σιγά,χωρίς κανένα έναυσμα και που θέριευε,
δευτερόλεπτο δευτερόλεπτο,
λεπτό λεπτό,και γίνονταν ένα σαρωτικό κύμα ,
πιο ασυγκράτητη,
πιο ανεξέλεγκτη,
εκείνη η καταραμένη
,όπως νόμιζα,
αυτή η σκέψη που με απορρόφησε για πάντα,
που δεν μ`άφησε ποτέ να τελειώσω τους υπολογισμούς,
εκείνη η αδόκιμη σκέψη του τίποτα που δεν μπορούσε να εξαφανισθεί
,που οδήγησε σ`ένα κενό,
σε μιά λάμψη,
σ`ένα φως,
σ`'ενα φωτισμένο κενό μεσ`το οποίο τίποτα δεν είχε πιά την παραμικρή αξία...



6 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Οι σκέψεις που εμφανίζονται σαν την παλίρροια μας κατακλύζουν και υστερα χάνονται ξανα.
Είναι στιγμές που όλα μπερδεύονται σαν ένα κουβάρι που δεν ξέρεις ποια είναι η αρχή και ποιο το τέλος......

anepidoti είπε...

χάσαμε τον λογαριασμό, ένα το κρατούμενο...
χάσαμε και την λέξη...το άθροισμα συνέλαβε ένα ρο κι έγινε άρθροισμα....
κερδίσαμε την άρθρωση λέξεων, συναισθημάτων ίσως και ν' αυξηθούν οι καταθέσεις μας...και μάλιστα χωρίς υπολογισμούς!
μου άρεσε πολύ!

HELIASTER είπε...

Γιαυτό θα έπρεπε να μπορούσαμε να δούμε τι κρύβετε πίσω απ`τις σκέψεις μας κάθε φορά,και αν τ`αντέξουμε...μπράβο μας,θάχουμε γίνει λίγο καλύτεροι...Λίγο σοφότεροι...Λίγο πιο ταπεινοί...Με λίγο περισσότερη αγάπη και κατανόηση για όλους...
Πρέπει να πατάμε το δικό μας task manager και να κλείνουμε τις περιττές ρουτίνες για να έχουμε την λύση..
Να περνάς ωραία..

HELIASTER είπε...

Ουπς...το διώρθοσα αλλά πραίποι να ξ'αίροις ώτι ίμε πολή καλώς στην ωρθωγραφεία κε μου ξάίφυγε...
Αίλπέίζο να τω ξαναβρό...
Τώρα σοβαρά αν κάνω λάθη να μου τα στέλνεις σε email να τα διορθώνω να μην γινόμαστε και ρεζίλι σε τέτοια ηλικία..Τι θα λεν οι γείτονες..
Δεν δουλεύει και ο ορθογραφικός έλεγχος γαμώτο..
Όσον αφορά τις καταθέσεις,μου φαίνεται ότι κατέθεσα ότι εχω να καταθέσω και για απόδοση πήρα την ωραία παρέα σας που είναι και το σημαίνον..
Τhanks a lot..

anepidoti είπε...

χαχαχαααα!καλημέρες!
φαντάσου, νόμιζα πως κάνεις λογοπαίγνιο!
χαχαχααα!
και να ξέρεις, δεν διορθώνω λάθη ποτέ...κι έχω δει...τι να λέμε, κι από εκπαιδευτικούς που δεν παίρνουν και χαμπάρι...και τι είναι αυτός ο έλεγχος που εγώ δεν ξέρω;
καλή κυριακή!

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Έτσι δεν γίνεται πάντα; Όταν σε βασανίζει κάτι, όταν υπάρχει καημός στην ψυχή σου τότε μια σκέψη αρκεί να σε αποπροσανατολίσει, να σε κάνει να βρεθείς αλλού, να θυμώσεις, να κλάψεις... Η μια σκέψη φέρνει την άλλη και η άλλη την επόμενη και ο φαύλος κύκλος μεγαλώνει...Όμως αυτή είναι και η αξία: Σκέφτομαι άρα υπάρχω ( cogito ergo sum )